Semua Bab Call me by my Nickname: Bab 21 - Bab 30
41 Bab
Chapter 20
Nakakainis naman! Pake ko ba kung sino ang gusto niya.Bakit ko ba iniisip 'to? Sinabi na niya sakin no'ng nakaraan na kalimutan ko na 'yon.Oo, may gusto nga siya sakin pero ano naman? Anong mangyayare pagkatapos? Diba wala parin. Mas mabuti ngang kalimutan ko na lang 'yon katulad ng sinabi niya dahil wala namang patutunguhan 'to kung mag o-overthink lang ako rito.Umakyat ako sa taas at nag bihis.Nauna akong matulog kasi alam kung mamaya pa siya uuwi pero hindi man lang ako dinadalaw ng antok.Gising pa nga ako nang makauwi siya. Uminom kasi ako ng tubig dahil nauuhaw ako at saktong pa akyat na sana ako sa taas nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok siya.Napatingin ako sa orasan no'ng makita ko siyang pumasok. Alas dos na ng madaling araw no'n. At kung hindi ako nagkakamali, lasing ang siya.Halata naman kasi sa kung papano siya maglakad na pa gewang gewang.Andami sigurong nainom nito. Lumap
Baca selengkapnya
Chapter 21
Sa labas ng bintana ng kotse lang ako nakatingin sa buong biyahe habang  pinagmamasdan ang ulap na parang naka sunod lang samin sa biyahe.Tapos na ang klase at nag desisyon akong sumama kay Wesley.Hindi niya sinabi kung saan kami magbabakasyon kasi gusto niyang isekreto sakin para surprise daw.Hindi ko na rin nakausap pa si Zaiden simula no'ng mga araw na sinabi niya sakin na aalis siya.Ayoko siyang kausapin dahil naiisip ko pa lang na magpapa alam siya sakin nasasaktan na ako ano pa kaya kung tuluyan na siyang aalis ng bansa. Hindi ko kakayanin 'yon.Tinanggalan ko ng sim card 'yong cellphone ko para hindi na niya ako ma contact. Ngayon pa lang kasi, china-challenge ko na ang sarili ko kung makakaya ko ba na mapalayo siya sakin at hindi na siya makausap o baka naman hindi ko magawa. Baka naman iiyak ako lagi sa gabi sa tuwing maiisip ko siya. Baka naman matulad ako sa mga taong nag mumukmok na lang buong mag damag at hindi na kumakain.
Baca selengkapnya
Chapter 22
Napalingon ako kay Wesley. Binigyan ko siya ng tingin na nagtatanong kung tama ba 'yong sinabi ni Kevin na anak siya ng may ari ng resort na 'to.Kita ko sa mukha niya na hindi niya inasahang sasabihin 'yon ni Kevin at halata sa mga tingin nito kung papano niya titigan si Kevin na tila lalamunin ito ng galit.Tumama ang mga mata namin ni Wesley pero umiwas agad siya ng tingin sakin at muling ibinaling 'yon kay Kevin."Hoy ikaw!" Sigaw niya kay Kevin. "Bakit ka sumunod?" Napangiwi si Kevin sa tanong niyang 'yon."Hindi ko kayo sinundan, may nag utos sakin na dalhin 'to sa office ni dad." Sagot ni Kevin saka ipinakita samin 'yong mga papeles na hawak niya. "Nagtatanong si Lovely, ayaw mong sagutin kaya ako na lang 'yong sumagot." dagdag pa niya saka ibinaling ang paningin sakin at bigla na lang akong kinindatan bago siya umalis papunta sa patutunguhan niya.Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa ginawa niya kaya naman umiwas agad ako ng ting
Baca selengkapnya
Chapter 23
"Anong trip na naman ba 'to, Kevin?!" sigaw ko sakanya.Hindi niya ako sinagot. Nasa balcony kami ngayon ng hotel dahil hinila ko siya kanina papunta rito matapos niyang sabihing liligawan niya ako.Hindi ko siya maintindihan. Ni hindi pa nga niya ako gano'n ka kilala tapos liligawan na agad niya ako? Unless kung paraan niya 'to para galitin si Wesley.Alam kong magkaaway silang dalawa pero ayoko namang madamay sa away nila. At lalong lalo na ayokong may taong nag aaway. Lalo na si Wesley. Matalik ko siyang kaibigan at ayoko na may nang aaway sakanya."Sabihin mo nga sakin, ano ba ang nagawa sayo ni Wesley at galit na galit ka sakanya?"Kumunot 'yong noo niya. "What do you mean?""Alam kong magkaaway kayo. Pero sana naman wag niyo na akong idamay. O kung pwede sana mag bati na lang kayo.""Wait, mag bati? Hindi 'yon gano'n ka dali.""Wala naman siyang ginawang masama sayo. Iniwan ka lang niya dito dahi
Baca selengkapnya
Chapter 24
Nasa balcony ako ngayon dahil mas maganda 'yong signal dito. Inaantay ko kasi 'yong tawag sakin ni Zaiden.Actually, okay naman ako sa ganito. Tuwing may free time kami pareho ay tumatawag siya sakin.Tapos minsan mag ku-kwento siya sakin tungkol sa mga bagay na nangyayare sakanya do'n. 'Yong mga place na pinupuntahan niya ay lagi niyang kinukuhanan ng litrato tapos sinesend sakin.At siyempre gano'n din naman ako sakanya. Lagi ko rin siyang ina-update tungkol sa mga nangyayare sakin dito."Anong ginagawa mo dito?" Napatingin ako kay Kevin no'ng nagtanong siya sakin."Naghahanap ng magandang signal." sagot ko.Tapos napatingin siya sa phone ko at napa 'ahh'Tumabi siya sakin, "Boyfriend mo ba talaga 'yong lalakeng nasa airport no'ng isang araw?" Napangiwi ako dahil hanggang ngayon hindi pa rin siya makapaniwala. "Bakit ba hindi ka makapaniwalang boyfriend ko ang poging lalakeng 'yon ha?""Hind
Baca selengkapnya
Chapter 25
Tulala akong nakatitig kay Wesley habang hinihintay niyang sagutin namin pareho ni Kevin ang tanong niya.No'ng matauhan ako ay mabilis akong lumabas do'n sa cabinet kung saan kami nagtatago ni Kevin. Na untog pa nga ako dahil sa nagmadali akong lumabas do'n.Lumabas na din si Kevin pero katulad ko, tahimik lang din siya at hindi alam ang sasabihin.Matalim akong tiningnan ni Wesley.Alam kong sa mga tingin niyang 'yon ay galit na galit siya.Galit ba siya dahil kasama ko nanaman ang kaaway niyang si Kevin? O baka naman galit siya dahil iba ang iniisip niya sa nakita niya?Ilang segundo niyang hinintay ang sagot namin ni Kevin sa tanong niya kung ano ang ginagawa namin dito.Pero dahil walang ni isa samin ang sumagot ay nag walk out siya bigla."Wesley!" tawag ko sakanya pero hindi na siya lumingon para pakinggan ako.Napatingin ako kay Kevin at
Baca selengkapnya
Chapter 26
Dala dala ko ngayon ang mga gamit ko para umuwi na.Nauna ng umuwi si Wesley sabi ni Mang Ernesto kaninang madaling araw. Ni hindi nga siya nagpa alam sakin.Pinapasabi lang niya kay Mang Ernesto na sunduin ako pag balik niya rito.Pumasok ako sa loob ng kotse. Ni hindi na nga ako nakapag pa alam kay Kevin na aalis na ako.Sumandal ako sa may bintana ng kotse at napatitig sa labas.Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang siya 'yong lalakeng nag ligtas sakin noon.Wala akong ka ide-ideya na siya 'yon.Ang sabi ko pa naman dati na kung sakaling magkatagpo ulit ang landas namin ng taong nag ligtas sakin ay makikilala at matatandaan ko ang itsura niya. Pero ang lapit na niya sakin, nagagawa ko siyang kausapin at nakikita ko siya araw araw. Nakatira lang kami sa iisang bahay pero hindi man lang ako nagkaroon ng kahit kunting ideya na siya 'yon.Tanda ko pa ang mga sinabi niya kagabi. Lahat lahat ay kwenen
Baca selengkapnya
Chapter 27
Hindi ako makapaniwalang nakikita ko siya ngayon sa harap ko. Parang gusto kong sampalin ng sarili ko para malaman kung totoo ba 'to o hindi.Baka kasi ibang tao 'tong nasa harap ko ngayon at namamalik mata lang ako.Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa.Pinagmasdan ko ng maigi ang napaka gwapo niyang mukha na kanina pa nakangiti habang nakatitig sakin dahil sa tuwa."Ikaw ba talaga 'yan?" hindi makapaniwalang tanong ko habang tinitingnan siya. "Totoo ba 'to?" dagdag ko pa.Tumango siya, "ako nga." Tapos hinuka niya 'yong mga braso niya at niyakap ako ng sobrang higpit. "Na miss kita, sobra!"Hindi ako nakapag salita. Hanggang ngayon kasi hindi pa rin ako makapaniwalang nandito siya.Kahit yakap yakap na niya ako pakiramdam ko parang hindi ito totoo at parang nananaginip lang ako.Sobrang ng higpit ng yakap niya sakin na parang wala ng bukas.Maya maya pa ay bumitaw siya sa pag yakap niya sakin."Hin
Baca selengkapnya
Chapter 28
Katulad ko, gulat din na napatitig sakin si Kevin."Uy?" hindi makapaniwalang sabi niya at tinuro ako. "Teka, coincidence lang ba 'to?" sabi pa niya.Napatingin ako sa malaking shoulder bag niya. Sa laki ng bag niyang 'yon ay masasabi kong para siyang nag layas at mga damit niya ang laman no'n.Hindi lang ako sure kung tama nga ba ang hula ko.Magsasara na sana muli 'yong elevator buti na lang ay pinigilan niya ito."Hindi ka ba sasabay?" Tanong pa niya.Wala akong sinabi. Tumango lang ako at pumasok sa loob.Pagkatapos no'n, parang ang awkward na.Tahimik kami pareho sa loob ng elevator.Alam kong nakatingin siya sakin dahil nakikita ko sa peripheral view ko. Wala akong balak kausapin siya at ayoko namang makipag feeling close sakanya.Kaso lang nagsalita na siya at kailangan kong sagutin ang tanong niya.
Baca selengkapnya
Chapter 29
Tumakbo palabas si Carla at hindi ko alam kung sa'n siya pumunta.Pati 'yong Mama niya hindi alam kung ano ang nangyayare ngayon kung bakit tumakbo na lang si Carla ng gano'n gano'n.Nagulat nga siya no'ng sinabi kong kaibigan ko ang anak nila.At laking gulat ng mga magulang niya no'ng malaman nila ang ginagawa ni Carla sa school.Hindi ko rin sinasadyang sabihin sakanila na nagpapanggap si Carla na mayaman sa school. Hindi ko kasi alam na wala silang alam tungkol do'n.Ang totoo kasi niyan, tito pala ni Carla ang nag papa aral sakanya. Doctor kasi 'yong tito niya kaya na babayaran 'yong tuition niya at hindi siya nabibilang sa mga scholars kagaya ko.Do'n din siya nakikituloy sa bahay ng tito niya na sinasabi niyang bahay nila 'yon sa tuwing pumupunta kami do'n dati. Hindi ko naman napansin na hindi sakanila 'yon. Isa pa, wala do'n 'yong tito niya lagi sa bahay na 'yon sa tuwing pumupunta kami. Lagi kasing nasa duty. At ang sinasabi naman ni C
Baca selengkapnya
Sebelumnya
12345
DMCA.com Protection Status