All Chapters of Call me by my Nickname: Chapter 1 - Chapter 10

"Callie!" Lumingon ako para tingnan kung sino 'yong tumawag sakin. Mula sa dulo ng hallway, nakita ko si Carlo–este Carla pala na tumatakbo papunta sakin.May hawak siyang mga hard copy na nakalagay sa isang folder na tila para yata 'yon sa research report nila.Hinintay ko lang siya hanggang sa makarating siya sa harap ko. "Uy kamusta? " tanong ko nang makalapit ito. Isang malalim na buntong hininga ang binungad niya bago Ito nag salita. “Ito, sobrang stress. Ang dami kong tinatapos ngayong semester." "Ako nga rin eh. Okay lang 'yan. Ganyan talaga ang buhay." sabi ko sabay tapik sakanya sa balikat. "Sinabi mo pa. Nga pala, may klase ka pa ba bakla?" dagdag pa niya. "Wala na bakla. Pero mamayang alas dos meron." sabi ko't napa tingin pa sa relo ko.  Napatingin sa paligid si Carla na tila may hinahanap kaya nag taka ko siyang tiningnan. "Asan na pala sina Kaye at Sarah?" tanong niya. "Nasa Cafeteria. N

Napa mulat ako mula sa pagka pikit at dahan dahang nilingon si Zaiden. No'ng mga oras na 'yon, na ubusan na ako ng mga pwedeng i dahilan. Wala na akong ma isip na bagay para makapag deny. Wala na. Alam na niya. Buking na ako.Kilala na niya kung sino ‘yong Dweyne na ka text niya.  Tiningnan ko siya sa mga mata niya. Alam kong naghihintay siya ng sagot ko.Di ko alam ang sasabihin sakanya. Ni ayaw ngang bumuka nitong mga bibig ko. Parang naka pause kaming tatlo no’ng mga oras na 'yon. Kahit itong lalakeng masungit gano’n din. Ni hindi na nga rin siya nag salita simula no’ng lumapit si Zaiden samin. Alam ko sa peripheral view ko na nakatingin lang siya sakin. Pinapanood ‘yong mga reaksyon ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Pero kung mag bibigay man ako ng sagot, 'yon ay masaya na may halong kaba. Masaya dahil sa wakas ay kilala na niya ako. Alam na niya kung sino ako. At kinakabahan dahil baka ma turn off si

Nasa library ako no'n no'ng mapagtanto kong wala 'yong cellphone ko sa bulsa ko.Napakamot ako sa ulo ko at pilit na inalala kung saan ko inilapag 'yon kanina. Para akong mababaliw. Pag hindi naisuli sakin 'yon, paniguradong 'di na ako makakabili pa ng panibagong cellphone lalo na't mamaya pa lang ako magsisimula sa bago kong trabaho sa isang convenience store. Hindi ko kakayanin pag nawala 'yon dahil hindi ko memorize 'yong cellphone number ni Zaiden. At isa pa, nando'n na lahat ng convo namin. Mahalaga sakin 'yon kaya hindi ko kayang mawala 'yon. "May problema ka ba, Callie?" tanong sakin ni Kaye saka kinuha sakin 'yong isang makapal na libro na hawak ko. "Kasi 'yong cellphone ko, nawala ko. Hindi ko alam kung saan ko naiwan kanina." "Gano'n ba. Malabo nang isuli pa 'yon ng naka kita. Mas okay kung bumili ka na lang ng bago. Unless kung may mahalagang laman 'yong cellphone mo." Kung may pera lang ako hindi ako mag pa-panic ng tudo

Naka upo ako sa bench sa may tabi ng puno habang papahangin. Well, lunch break namin ngayon pero 'di na ako nag lunch dahil tinitipid ko lang 'yong pera ko. Ala una pa naman 'yong klase ko kaya nag hanap muna ako ng lugar kung saan pwede akong mag muni-muni. At heto ako ngayon, naka upo sa bench habang naka pikit ang mga mata at pinapakiramdaman ang paligid. Naalala ko na naman 'yong nangyare no'ng isang gabi.Curious ako kung may nag tulak nga ba sakin? At kung tama ako, sino naman 'yon?Ang alam ng lahat, nahilo lang ako kaya ako nahulog. Pero hindi eh, naramdaman ko talaga na may tumulak sakin. Minulat ko ang mga mata ko at napatitig sa kalawakan.Ang ganda ng kulay ng langit. Kulay asul lang at walang masyadong clouds napaka kalmado tingnan. Hindi rin mainit sakto lang at isa pa may naka harang na malaking puno sa bandang inuupuan ko kaya lalong napaka kumportable sa pakiramdam. Napatingin ako sa field, may mga naglalakad, 'yong iba naka

Pinikit ko ang mga mata ko kasabay ng mabilis na pagtibok ng puso ko dahil sa kaba.Kung totoong mangyare man 'to, ito ang magiging unang halik ko. Matagal. Matagal akong naka pikit habang hinihintay ang gagawin niya.At talagang hinintay ko pa?! Ang kapal! Minulat ko ang mga mata ko at basta basta ko na lang siyang sinuntok siya tiyan no'ng makita kong naka ngiti siya habang tinititigan akong naka pikit. "Baliw!" sigaw ko kasabay ng pag suntok ko sa tiyan niya. Napahawak siya do'n at mukhang napa aray pa dahil sa lakas ng pagka suntok ko. Gusto kong magalit at mapikon dahil sa ginawa niya ngunit kinabahan ako no'ng napa upo ito habang napapahawak siya tiyan niya't napa aray dahil sa lakas ng pagka suntok ko. Agad ko naman siyang nilapitan dahil nag alala ako na baka napalakas nga 'yong pag suntok ko sakanya. Hinawakan ko siya sa balikat at lumuhod sa harap niya, "okay ka lang?" nag aalalang tanong ko ngunit patul