Pagkatapos ng game ay dumiretso na kami sa isang resto malapit sa Araneta para makapag-dinner. Halos sabay sabay kaming naglalakad pero parang hindi ko kakilala ang mga kasabay naming dalawa ni Richard. Paano naman, wala ang usual na masayahing grupo, wala ang biruan, wala ang tawanan, wala ang kantyawan ng mga kuya ko. Tahimik lang na naglalakad ang lahat.Nang makarating sa resto ay pinili nila ang pwesto na medyo nasa sulok at malayo sa ibang customer, pinagtabi nila iyong dalawang table para magkasya kaming lahat. Pagkatapos makuha ng waiter ang mga order naming lahat ay napatingin ako kay Richard na katabi ko ngayon. Natatawa pa rin ako dahil naalala ko kung paanong halos hilahin na niya ako palabas sa venue kanina noong ma-realize niya kung ano ang nasabi niya. At ang mga kasama kong halos puro na-shock din sa narinig mula sa direktor nila ay dali dali na ring sumunod sa amin palabas.Naiinis nga lang ako dahil hindi man lang ako nakapag-celebrate s

 Nagkaayaan pang mag inuman after naming kumain ng dinner, pero dahil nga sa kalagayan ni Stacy ay hindi na sila sumama ni Rekdi. Kami kami na lang, sina tatay Matt, Direk Juls, kuya Mike, kuya Eric at ito ngang si Sam.“Hoy Samuel, hinay hinay ka lang sa pag inom ha. Napaparami na iyan.” Puna ni direk Juls kay Sam. “At ikaw naman, Raq.” Baling niya sa akin. “Last bottle mo na iyan ha.”“Direk Juls naman, pangalawang bote ko pa lang ito eh.” Reklamo ko pa. Sa totoo lang ay mataas ang tolerance ko sa alak kaya hindi ako basta basta na nalalasing. Ang sabi nga ng tatay ko ay malaki ang bahay alak ko, nagmana raw ako sa kanya kaya matagal ako bago malasing.“Oo nga namn Raq, tama na iyan. Kung sa bahay ninyo ay okay lang na malasing ka, dito sa labas ay hindi ka namin papayagan.” Si kuya Mike naman.“Ang iistrikto naman ng mga ito, daig n’yo pa magulang ko eh.”

 Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng kotse. Nakangiti lang ako habang pinagmamasdan ang mga tanawing dinaraanan namin. Nasa biyahe na kaming muli, hindi na kami nagtagal sa resort kahit na todo ang pag iimbita sa amin ni Lillian na doon na magpalipas ng gabi. Katwiran ni Richard, magpupunta pa kami sa Lola niya. Though partly true iyon, mukha rin kasing pareho naming na-sense nitong boyfriend ko na may ibang ibig sabihin ang pag iimbitang iyon ni Lillian kanina. Ramdam ko na mas si Richard ang iniimbita niya, kung pwede nga lang na ipahatid na lang niya ako sa driver niya ay ginawa na ng babaneg iyon. Hindi ko tuloy maiwasang maalala ang eksena kanina.“Why naman hindi pa kayo dito mag-spend kahit isang gabi lang, Direk?” sabi ni Lillian.“Naku, hindi talaga pwede Lillian.” Sagot naman ng boyfriend ko sabay tingin sa akin.Iyong pagtinging iyon, mukhang iba ang naging meaning kay Lillian.

Naguluhan ako pagmulat ng mga mata ko. Nanibago ako na wala akong nabungaran na katabi ko dito sa kama. Nasanay na ang katawan ko na unang nakikita ko pagmulat ng mga mata ay ang magandang mukha ni Stacy. Nang ma-realize kung nasaan ako ngayon ay mabilis akong bumangon. Dumaan muna ako sa banyo para maghilamos at magsepilyo pagkatapos ay dire diretso na sa kuwartong tinulugan kagabi ni Stacy.Habang naglalakad ay hindi ko naiwasang maalala ang kulitan pa namin kagabi bago kami natulog. No, ako lang pala ang nangulit.“Babe naman.” Ungot ko sa kanya habang nandito kami sa terrace ng bahay. Katatapos lang naming kumain ng dinner. Siya ay nakaupo sa upuang rattan na narito habang ako naman ay ay nakahiga at nakaunan sa hita niya.“Ano na naman ba iyon?”“Umapela ka naman kay Lola. Huwag kang oo lang ng oo sa kanya ha. Nakakainis ka naman eh.”Naramdaman ko ang mahinang pagtapik niya sa

 “Lola naman, sige na naman po…” Natatawa ako habang pinagmamasdan ang ginagawang pangungulit ni Richard kay Lola Cedes. Nandito kaming tatlo sa may terrace sa itaas ng bahay. Katatapos lang naming maghapunan kaya heto at nagkwekwentuhan na muna bago matulog.“Magtigil ka nga riyan, Ricardo!” Aliw na aliw talaga ako kapag tinatawag ni Lola si Richard na Ricardo. “Para kang bata diyan na umaatungal. Pagbalik ninyo sa Maynila ay iyong iyo naman na itong si Stacy, walang aagaw sa kanya.”“Pero La…” At talagang lumipat pa ang lalaking ito sa pang isahang sofa kung saan nakapwesto si Lola. Patuloy pa rin siyang nakikiusap rito na kung pwepwede raw ba na sa kwarto na niya ako matulog ngayong gabi. Ayaw talagang lubayan ang Lola pero mukhang hindi naman umuubra ang convincing powers niya rito.“Huwag matigas ang ulo mo. Aba, gusto mo yatang mahataw pa kita ng abaniko ko. Teka at nasaan nga