Bumabyahe na kami pabalik ng Manila. Maaga kaming umalis ng Batangas dahil may meeting pa si Richard with the TV executives nang after lunch. Kaya naman kahit alas sais pa lang ng umaga ay nasa kalsada na kami.Naalala ko pa naging paalaman naming kanina ni Lola Cedes. Halos ayaw niya kaming paalisin, kung pwede lang daw ay doon na lang kami sa kanya. Nagbiro pa nga siya kay Richard na ito na lang daw ang umalis at iwanan na lang muna ako roon. Syempre tigas sa pag iling ang boyfriend ko.Hindi ko na napigilan ang pagngiti nang mapabaling ako sa katabi ko at makita ko ang hindi mapuknat na ngiti sa mga labi niya.“Saya natin ngayon ah. Baka mapunit na iyang bibig mo.” Pansin ko sa kanya.Lumingon naman siya sa akin. “Ano nga iyon, Babe?”“Ang sabi ko ay baka mapunit na iyang bibig mo sa tindi ng pagkakangiti mo riyan.”“Masama ba na maging masaya?” Inabot niya pa ang is akong kama

 Pagdating sa bahay ay wala pa si Daddy na ipinagtaka ko. Ang sabi niya kanina sa akin noong tumawag siya ay on the way na raw siya sa bahay namin kaya nga pinagmadali ko na si Richard sa pag alis sa bahay niya. Habang nagmamaneho ay todo paalala pa siya sa akin kung talaga bang seryoso ako na gusto kong kausapin si Daddy. Na talaga bang buo na ang loob ko na magsabi ng tungkol sa relasyon namin. Pero mahigpit niya ring ipinaalala sa akin na ang relasyon lang naming dalawa ang ipagtapat ko sa tatay ko, ang tungkol daw sa kalagayan ko sa ngayon ay ilihim ko muna. Dapat daw ay sabay kaming haharap sa Daddy ko para magsabi na buntis na ako ngayon. Iyon daw ang tamang gawin bilang respeto, at buong puso niya raw na tatanggapin ang lahat ng gagawin o sasabihin sa kanya ni Dad. Deserve niya raw ano pa man iyon, at inaasahan na rin naman raw niya ang galit ni Dad kung saka sakali. Nakahanda raw siyang harapin ang kahit na ano huwag lang ang mahiwalay sa akin.Hindi ko a

 “Babe, stop crying please.” Pagpapatahan ko kay Stacy. Ngayon ay nasa kotse ko na siya at papunta na kami sa ospital kung saan naroon raw ang Daddy niya. Pagdating ko sa bahay nila para sunduin siya ay hindi niya na ako binigyan ng pagkakataon na makababa pa ng sasakyan ko. Nasa gate na siya at mukha talagang naghihintay na sa akin dahil the moment na maiparada ko ang kotse sa gilid ng bahay nila ay agad siyang sumakay roon. Ni hindi nga man lang niya nasagot ang pagbati ko sa kanya bagkus ay mas lalo pa siyang napaiyak pagkapasok na pagkapasok niya sa kotse.“Si Daddy kasi, nag aalala ako sa kanya. Baka kung napaano na siya.”“Tahan na please. Ang sabi mo naman ay hindi naman boses nagpa panic ang tumawag sa iyo kanina.”“Richard, iyon ang girlfriend ni Daddy!”“Exactly Babe, kung malala ang condition ng Daddy mo ay sigurado ako na nagpapanic kanina iyong girlfriend niya. At sigurado ako

 “Napaano po ba kayo? Bakit kayo dinala rito?” Nagawa kong itanong sa kanya sa wakas.“Papunta na sana kami ng Tita Amanda mo sa bahay natin nang makaramdam ako ng pagkahilo. Parang biglang nagdilim ang paningin ko. At paggising ko nga ay nandito na ako sa ospital. Hindi ko na alam kung ano ang nangyari.”“Ano po ang sabi ng mga doctor na tumingin sa iyo? Teka lang dad, na-check na nga ba kayo ng doktor? At bakit dito kayo sa ospital na ito dinala? Sa dinami rami ng ospital, dito pa talaga?” Dito kasi sa ospital na ito na-confine si Mommy at dito na rin siya namatay. Kaya hate na hate ko ang ospital dahil naaalala ko lang ang naging paghihirap niya sa sakit niya noon.“Nakow, huwag mo nga akong masyadong alalahanin. Malamang ay mataas na naman ang blood pressure ko. Masyado ka na namang nag aalala na bata ka. Ikaw nga ang dapat na mag isip sa sarili mo. Parang ang laki ng ipinayat mo ngayon. Pinapabayaan mo

 Nandito lang ako sa loob ng kotse, nagpapalipas ng oras habang nanonood ng isang pelikula. Doon ko sana balak tumambay sa clinic ng kaibigan kong resident doctor sa ospital na ito pero nalaman ko na wala pala siyang clinic ngayong araw, kaya heto ako ngayon mag isa dito sa kotse.Nagdadalawang isip kasi ako kung aalis na lang ba ako at babalikan na lamang si Stacy kapag nagpasundo siya sa akin mamaya kaya lang naisip ko naman na baka iba ang isipin noon. Baka isipin noon na iniwan ko siya na hindi nagsasabi sa kanya, may pagka over thinker pa naman ang babaeng iyon. Pagkatapos ay madalas ngayon na may topak dahil nga buntis siya kaya pilit ko na lang iniintindi kahit na minsan ay hindi ko alam ang dahilan ng topak niya at madalas na ako ang panbuntunan noon. Inuunawa ko na lang dahil ang sabi nga ni Lola Cedes sa akin, ang bilin niya ay mas kailangan ngayon ni Stacy ng pang unawa dahil sa kalagayan niya. Na humanda ako sa maraming mood swings nito.Gusto