Pinunasan ko ang aking mga luha at patuloy na sinisipat si Lionel mula sa hagdan. Kanina pa kasi siya tumaas at hanggang ngayon ay hindi pa rin bumababa. Sabi niya may surpresa raw siya sa akin, eh.Sa totoo lang ay hindi niya na dapat pinagkaabalahan pa iyon. Sinubukan ko namang sarilinin na lang ang inis at pagdududa ko tungkol sa napag-usapan namin ni Alejandro pero hindi ko magawa. Sobrang nababagabag ako na wala na akong ibang nagawa bukod sa… umiyak na lang. Kung wala si Lionel ngayon sa aking tabi, siguro namomroblema pa rin ako ngayon tungkol doon. After everything that happened, naniniwala akong walang ginawa o gagawin si Lionel na makasasama sa akin. At kahit nagkasakitan man kami noon, hindi ko mapigilan ang  aking sarili na piliin siyang pagkatiwalaan kaysa kay… Alejandro.Dahil

A few weeks later, habang nakatambay sa airport at naghihintay, i couldn’t help but admire the interiors. I mean, hindi naman sa sobrang namamangha ako pero… the thought of missing this as a workplace crossed my mind.Sa pagkakatanda ko kasi ay ilang buwan na lang at magreresign na ako. And by that time, our company would be my main priority. Siguro magiging libangan ko na lang ang pagkalikot ng mga aircrafts sa kompanya. In the middle of my thoughts, halos mapatalon ako nang marinig ang isang pamilyar na boses na sumigaw.“Darling!” Before I could even continue to chew my food and process things properly, Lionel welcomed me for a tight embrace. Napatawa na lang ako at saka tinugon ang kaniyang yakap.“Damn, I missed you,” he wh

Nabuntis. Nabuntis niya si Laira.“I’m sorry, Darling. I-I’m sorry. Patawarin mo ko,” he begged over and over again.Laglag ang pangang nakatitig ako sa kawalan. Panay ang hingi niya ng tawad habang yakap niya ako. Pero hindi ko alam kung paano. I couldn’t process everything. Mawawala na siya sa akin. Mawawala na siya.The thought of him… marrying someone else hurt me. The thought of him leaving makes me angry. The thought of Lionel… choosing someone over me made me boil in anger. Hindi ko alam kung kanino ako magagalit at kung kanino dapat. I hate Laira. I hate Lionel… at kahit hindi dapat… sumasama ang loob ko sa bata. The child is innocent, Cha! Lionel did that while you two have a problem! Wala siyang ka

I… want CK back. Gusto ko na siyang bumalik. I can’t fucking last another day without her. I miss her lips, her touch, and her mellow voice that comforts me when I’m tired, upset, or angry. She’s the first one I want to see every time I wake up in the morning. She’s the only one I want to be with before I close my eyes at night.Pero paano ko magagawa iyon? She’s gone. She decided to leave. She was taken away from me. Death was better than this. Bakit ba lagi na lang ganito? Lagi na lang problema. All I want is to live happily with my wife. Was I too cruel to be punished this way? Was I too cruel to her that… the heavens decided that I don’t deserve her? Kahit gaano ko ka-gustong sisihin ang sarili sa nangyari, hindi ko pa rin ikakailang… siya pa r

“Looking fresh, huh?” nakangising bati ni River nang makita akong papalapit sa kaniya. Nakangisi ko siyang kinindatan at saka sumabay sa paglalakad. “You don't know how long I've waited for this day.” Tinawanan niya lang ako kahit ang totoo'y hindi niya maiintindihan ang sinasabi ko. The days felt like years! Hindi ko inakalang magiging ganito katagal ang ilang araw. And finally, the day has come. “Kaya keep your eyes around, hmm? She'll be here in a minute or so. She just texted me na malapit na siya.” I nodded and took his advice. “Oh paano? Tara na?” tanong niya.  “H-Huh? Akala ko ako ang magpipiloto kay Sandra?” I was curious as fuck. Dito unang dadaan si CK bago siya pumunta sa isla. Why the hell would I leave