TAMA BA ang naging desisyon ko? Hindi ko alam ang kahahantungan ng nagawa kong desisyon pero iyon ang ibinubulong sa akin na puso ko na gawin ko—ang tanggapin si Marcus at ang pag-ibig niya sa akin. Hindi ko na pwedeng itanggi ang kakaibang nararamdaman ko para sa kaniya dahil sa tuwing mas lumalapit siya sa akin, pakiramdam ko'y hindi ko na iyon mapipigilan pa.Inabot na kami ng gabi sa batis na iyon habang yakap ako ni Marcus sa likod at nakamasid sa liwanag ng buwan at bituin. Sa bawat pagdampi ng balat niya sa akin, hatid niyo'y pakiramdam na safe ako sa kaniya. "I don't know if I'm doing the right thing, Marcus. Tama ba 'tong ginagawa natin?" kapagkuwa'y tanong ko. Sa kabila ng pagtanggap ko sa kaniya, nandoon pa rin sa isip ko ang mga tanong na iyon.Marahang gumalaw si Marcus, humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at iniharap ako sa kaniya. Tumambad sa akin ang seryoso niyang mukha. "Hindi ko alam kung ano ang tama para sa iyo, Syrie pero para sa akin wal

SERYOSO LANG akong nakatingin sa lumalagaslas na batis na iyon habang umiihip ang malakas na hangin. Iniisip ko pa rin ang mga sinabi ni Volter sa akin. Pero kahit ganoon, nakakaramdam pa rin ako ng lungkot at panghihinayang dahil sa matagal din naming pinagsamahan na mauuwi lang sa pagdududa namin sa isa't isa. Ang laki na ng nagbago sa pagitan namin ni Volter simula nang magkaroon ng hindi pagkakaintindihan sa amin. Simula ng makaramdam siya ng selos sa akin."You're thinking so deep, baby."Bahagya akong nagulat at napakurap nang maramdaman ko ang pagyakap ni Marcus mula sa likod ko, isiniksik pa niya ang kaniyang mukha sa leeg ko na nagdala ng kiliti sa akin.Bumuntong-hininga ako at hinayaan siya roon. Hindi ko alam kung bakit hindi ko maramdaman ang pangambang baka makita kami roon ng sino man at malaman ang namamagitan sa amin. Ang alam ko lang kasi safe ako kapag kasama ko si Marcus."Hindi ko lang maiwasang isipin ang mga bagay na nagbago sa buha

HANGGANG ngayon hindi pa rin maalis sa isip ko ang sinabi ni Trina sa akin. Ni hindi pumasok sa isip ko ang bagay na iyon o kahit ang paghinalaan si Marcus, na baka isa siya sa mga lobong may ukit ng buwan sa kanang braso. Oo, hindi agad ako nagtiwala sa kaniya noon pero hindi ko naisip na baka isa siya sa hinahanap ko. Paano nga kung totoo iyon? Paano kung may ukit na buwan si Marcus sa kaniyang kanang braso? Paano ko haharapin ang pwedeng mangyari gayong nahulog na ako sa kaniya?Bumuntong-hininga ako habang yakap ko ang aking sarili na nakatayo sa tapat ng bintana sa sala kung saan nakatingin ang mga mata ko sa malaking punong iyon sa tapat ko. Madilim na ang paligid at bahagyang malamig ang simoy ng hangin sa gabi. Ako lang muli mag-isa sa bahay dahil nasa gubat ang magkapatid habang nasa mansyon si Persuz.Kanina pang gumagana ang isip ko sa bagay na sinabi ni Trina at natatakot akong malaman kung alin doon ang totoo at hindi. Ni hindi ko alam kung kaya kong tangg

NGAYONG ALAM na ni Trina at Vernon ang ginagawa ko at ang tungkol kay Marcus, hindi na ako nahirapang magtago sa kanila. Tanging kay Persuz na lang ako nag-iingat dahil alam ko kung nakanino ang katapatan niya at wala iyon sa akin. Hindi ko na rin kailangang magpaliwanag kung aalis ako at sagutin ang tanong nila sa tuwing babalik ako. "Gusto ko mang pumunta sa village pero hindi maaari, Marcus. Kailangang kong mag-ingat sa bawat galaw ko," sambit ko sa kaniya habang nasa gilid kami ng batis. Gusto niya kasing pumunta kami sa village dahil may mga bagay daw siyang sasabihin sa akin pero hindi pwede dahil may mga alagad doon si Volter na maaaring makakita sa akin at sabihin iyon kay Volter. "Bakit hindi maaari, Syrie?" nagtatakang tanong niya sa akin. Seryoso ko siyang tiningnan. "Marcus, hindi mo alam kung sino ang tunay na kakampi o kalaban kahit pa ito'y kauri at kasama mo," makahulugan kong paalala sa kaniya na lalong nagpakunot sa noo niya. "Ano'ng

HINDI AKO papayag na aalis ako sa village na ito na hindi ko nalalaman ang ibang mga bagay tungkol sa tunay kong mga magulang. Kumakalat na ang dilim sa paligid at kailangan ko ring bumalik sa bahay dahil alam kong magtatanong na naman si Persuz kung saan ako nagpunta kung hindi ako uuwi roon.Matagal-tagal din kaming naglaro ni Yena dahil din sa pananabik namin sa isa't isa bago dumating si Rossa at kinuha ang bata.Kanina pang hindi bumabalik si Marcus simula nang ipatawag siya ni Amang Trigo kaya ako na lang ang tutungo roon para malinawan ako sa magulong nakaraan ng mga magulang ko. Gusto kong malinawan bago ako umalis dahil baka hindi ako makatulog kung sakaling patuloy iyong gugulo sa isip ko.Nagulat sila Marcus at Amang Trigo nang makita akong pumasok sa silid. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan ng mga ito."Syrie, ano'ng ginagawa mo rito?" salubong sa akin ni Marcus. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang saglit na pagkabahala sa mukha niya, ganoon d