“ISA-ISA raw niya tayong pinapatay. . .pagkatapos, si Stacey iyong pinakahuli,” kwento ni Olivia kay Tonet.             Hindi makapaniwala si Tonet sa naririnig.  Halos ganuon rin ang napanaginipan niya tungkol kay Arlyn.  “S-Sa panaginip ko, si Stacey rin ang pinakahuli niyang pinatay, pagkatapos niya tayong pagpapataying lahat,” nangingilabot na sabi ni Tonet dito, pinispis niya ang kanyang mga braso dahil nagtindigan ang mga balahibo niya.  Paanong nangyaring halos iisa ang panaginip nila ni Olivia?            Hindi kaya isang masamang pangitain na iyon?            “Hindi ako matatahimik hangga’t hindi siya nahuhuli,” sabi ni Olivia sa kanya, “Kailangang tulungan natin ang mga pulis sa paghahanap sa kanilang dalawa ng Uncle nya

“SO, TAYO na ba ulit?” Tanong ni Tonet kay Anika, katatapos lang nilang magtalik sa loob ng isang mumurahing motel.  Alam niyang may pagka-class ito kaya hindi siya makapaniwalang napapayag niyang pumasok sila dito.            Siguro ay talagang mahal pa rin siya nito.            Bumaling siya kay Anika, tahimik na tahimik lang ito habang nakatingin sa kisame.  Siguro ay napapaisip kung papaano ma-iimprove ang napaka-cheap na kuwartong pinag-check inan nilang dalawa.            O baka binibilang ang dumi sa kisame.  O ang nagtutuklapang mga pintura.  Sumulyap ito sa kanya, “Nagugutom ako.”            “Mag-oorder ako ng. . .”        &

HINDI mapakali ng araw na iyon si Gabriel.  Pakiramdam niya ay may binabalak na masama si Arlyn at hindi siya atatahimik hangga’t hindi nahuhuli ang mga iyon.  Kinontak niya ang lahat ng mga kaibigan niyang maaring makatulong sa paghahanap kay Arlyn pati na rin sa Ninong Jaypee niya.  Kailangang mahuli ang dalawang iyon sa lalong madaling panahon.            Tiniyak rin niyang bantay sarado ng kanyang mga tauhan ang kanyang mag-ina pati na rin ang kanyang Mama.  Kinontak rin niya si Javier na kasalukuyang nasa Amerika para asikasuhin ang ibang mga documents na kakailanganin niya sa pagsasampa ng kaso laban sa kanyang Ninong Javier.            “Kuya?”            “Mag-iingat ka dyan, Javier.  Hindi maganda ang kutob ko ngayon.  Hindi ko alam kung

“SANA sa gagawin kong ito ay matahimik ang konsensya ko kahit na paano.  At sana rin magkaroon na ako ng kapatawaran sa puso mo.” Sabi ni Amanda kay Arnel nang dalawin niya ito.            “Alam mong matagal na kitang pinatawad,hindi ba? Alam mo rin na kaya ako bumabawi saiyo nuong mga nakaraang taon at kaya kita ipinapapasyal sa iba’t-ibang bansa ay para mapunan ko ang lahat ng mga naging pagkukulang ko saiyo nuon” sabi ni Arnel sa kanya.            Umagos ang luha sa kanyang pisngi, “Hanggang ngayon, pakiramdam ko ay unti-unti mo akong pinaparusahan sa mga kasalanang nagawa ko saiyo.  Hindi ko na naramdaman kahit kelan iyong pagmamahal mo. . .k-kahit pinipilit mong ibalik iyong tiwala mo sakin, at iyong pagmamahal mo, alam kong hindi mo na iyon mababalik pa.  Pero gusto kong sabihin saiyo na walang nabago s

YAMOT NA IBINATO ni Jestoni ang kanyang mobile phone.  Marami na akong isinakripisyo para saiyo!  Damn.            Tumayo siya at nagsindi ng isang stick ng sigarilyo saka tinawagan ang isang kaibigan, “Mahirap pasakayin ang baklang iyon.  Putah, halos malamog na ang katawan ko, di pa rin bumibilib sakin.”            Ang lakas ng tawa ng kaibigan niya, “Konting tiyaga lang, Jest.  Kailangan natin ang taong ‘yun para sa information na hawak nya,” sabi nito sa kanya.            “Ano pa nga ba?” aniya dito, “Nagsasakripisyo ako para lang sa trabahong ito kaya dapat tumaas na ang posisyon ko.”            “Siguraduhin mo lang.  Baka mamaya