Lahat ng Kabanata ng Tenement Uno: Kabanata 41 - Kabanata 50

Chapter 41 "A-anong nangyari?" I histerically asked Gabriel five minutes after kong matanggap na nasa isang Mall na kami pagkalabas ng silid ko.  "Tinatamad akong magdrive," sagot niya sa akin. Hala! Grabe!  "Paano kung may nakakita sa atin, o nakahalata kung bakit bigla tayong lumabas sa photo booh na 'yon ha," may halong galit sa boses ko. Nakakapanggigil kasi talaga siya, aatakihin ako sa gulat sa ginagawa niya e.  "Can you just say 'thank you', ayaw mo no'n hindi ka na na-stress bumiyahe?"  Aba! At talaga naman oh, konti na lang ay mababatukan ko na 'to.  "Sana naman inabisuhan mo ako, 'di ba?" may kataasan ang boses na sabi ko sa kaniya. "Para saan pa? At saka, andito na tayo oh," aniya. Luminga ang paningin ko sa paligid habang naglalakad kami. Ang daming stall nang pagkain. Napalunok ako nang laway, medyo matagal na rin ang huli kong kain nang mga ganitong pagkain. "An

Hinabol ni Gabriel ang lumalayong bulto ni Kalexx. Patungo ito sa kung saan dala ang nagwawalang si Felicity. Mabilis ang pangyayari't hindi niya agad napansin na ang target na pala nito ay ang dalaga. Nagngingitngit ang kaniyang mga ngipin sa ginawang 'yon ni Kalexx. Kanila lang kasi'y sinabi nito na ibabalik niya ang dating ginagawa. Nababaliw na ba siya? Hindi pa siya natuto sa sampung taon na pagkakabilanggo.Malalakas ang alpas ng pakpak ni Kalexx, mabilis upang makalayo agad siya kay Gabriel.Nagwawala naman sa takot ang dalaga. Narinig niyang sinisigaw nito ang kaniyang pangalan. Mabilis na tinatangay ng hangin ang tinig nito patungo sa kaniyang tainga. Wala siyang ibang magagawa habang nasa ere sila. Hindi naman siya pu-puwedeng gumamit nang kahit na anong armas lalo't baril ang pinaka mayroon siya. Mahirap na't baka si Felicity pa ang kaniyang matamaan. Kaya naman mas lalo na lamang ni

Chapter 45Sobrang dilim nang kalangitan at galit na galit ang kalikasan ngayong araw. Alas singko pa lang ng hapon pero wala nang makita sa labas nang bintana ng bawat silid sa Tenement.  Pabigla-bigla ang pagbabago nang panahon. Kanina lamang ay maganda ang klima ngunit pagsapit nang dapit-hapon ay ganito na."Grabe, may presentation pa naman sana kami ngayon," malungkot na sabi ni Farrah habang nakamasid sa labas nang bakuran. Kitang kita mula sa loob ang rumaragasang tubig ulan. "Gano'n talaga, hindi mo masasabi kung ano ang mga mangyayari sa hinaharap. Kaya ang masasabi ko, 'wag tayong papakampante," sabat naman ng kapatid nigmyang si Timothy.Inismiran naman siya nang kaniyang kapatid. "Ewan ko sayo, ang dami mo na namang sinasabi."Sa kalagitnaan nang malakas na ulan ay dumating ang reaper na si Lucius. Hawak nito sa kaniyabg kaliwang kamay ang isang payong ba kulay asul. Basa ang laylayan ng kaniyang unipormeng pang

Victoria. Natapos ko nang linisan ang mga sugat na natamo ni Cindie. Napainom ko na rin siya ng gamot ngunit hindi ng para sa buntot niya. Pansamantala'y inilublob ko siya sa bathtub ko't pinuno iyon ng tubig.  "Nagluto ako nang lunch, you should eat first."  Nakatayo mula sa aking likuran ang boyfriend kong si Elias. Habang inaasikaso ko si Cindie ay ako naman ang inaasikaso niya.  "Thanks babe." Lumapit ako sa kaniya't binigyan siya ng halik sa labi.  "No worries, I know how your frustrated to what happend to Cindie. She's a very good friend," aniya.  Muli'y tinapunan ko ng tingin si Cindie na nakapikit pa rin ang mga mata.  "Yeah," iyon lang ang naisagot ko sa aking boyfriend.  "Pero sobrang nakapagtataka talaga, ano'ng nangyari sa kaniya. We all know she is very good in swimming.

Idineretso ko ang sasakyan sa dati nitong kinalalagyan. Mahigit isang oras rin akong nawala, at sana'y hindi napansin ni Gabriel ang pangingialam ko na 'yon sa kaniyang gamit.  Mabilis akong lumabas sa bodega habang iniisip pa rin ang nangyari kay Norman.  So, ang motibo sa pagpapatay ay para sa Ressurection Stone. May kinalaman kaya ang nawawalang daliri ni Norman sa kung saan nakatago ang bato?. Kailangan kong makabalik bukas sa labas upang mas kumalap ng impormasyon. Natitiyak ko na may koneksyon ang nangyari kay Cindie at Norman. Malakas ang puwersa na ibinuhos ko upang buksan ang glass door ng main entrance. Medyo pagod ako at gusto ko nang magpahibga. Ngunit tila mauudlot ang lahat ng 'yon, nagkukumpulan na naman sila dito sa baba. Don't tell me may something na naman. Napalingon sila nang tumunog ang wind chime na nakasabit sa may pintuan. Nakatuon ang kanilang m