Para akong isang rebulto sa aking upuan dahil nahihiyang kumilos. "H-Here," narinig kong sabi ni Leon.    I looked at him and saw a blue handkerchief into his hand. Uminit ang pisngi ko at naiilang na tumingin sa kanya. He averted his eyes when he saw I'm gonna looked at him. Nanginig ang kamay ko nang inangat ito para sana kunin ang nakalahad na panyo. Nabitin tuloy sa ere ang kamay ko dahil pati ako ay nagulat. Bumaling ako 'kay Leon 'kung nakita niya ba at ng makitang nakatingin ay lalo akong pinamulahan ng hiya. Padarag kong kinuha ang panyo sa kanyang kamay at nagsimulang punasan ang aking leeg. Habang ginagawa iyon ay palihim kong kinagat ang aking labi dahil sa kahihiyan. Damn it.   "About earlier..." narinig kong sabi niya.   Hindi ako lumingon at nagpatuloy lang sa pagpupunas. "I'm sorry, sinadya kong sunduin ka ng hindi mo nalalaman. Hindi ko alam na ayaw mo pala," saad niya.   Napatig

Uminit ang pisngi ko. Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi ang mga ito. Maging girlfriend niya? Hindi niya ako gusto. This is just part of his dark motive. Alam ko, aware ako. Iyon dapat ang isipin ko pero ang puso ko… pahamak. Umaasa siya. May parte sa aking kaya hinalikan niya ako, kaya gusto niya akong maging girlfriend ay may gusto siya sa akin.    Pero pilit ko iyong isinantabi dahil kilala ko siya. Mabuti nga at nakilala ko kung ano siya dahil kung hindi ay baka noon pa ako nahulog sa bangin. At kahit naman sabihing niyang gusto niya ako, hindi pa rin ako maniniwala. Ayokong maniwala. Huwag siya. Kahit iba na lang.   "Pwede ba tigilan mo ako. Alam ko kung ano ang ginagawa mo! Alam ko kung anong pakay mo sa akin!" naubos na ang pasensya ko. Hindi ko na napigilang sabihin ang mga iyon sa kanya.   Nakita kong napatigil siya saglit at nakita ko! Nakita kong namilog ang mga mata niya. See? I am right! &nb

We're currently in our afternoon subject which is related to lab. Nandito kami ngayon sa lab room dahil may ginawa kaming experiment. Tumingin ako sa kung saan nagtungo si Leon. We're not groupmates and based on his actions isiningit niya lang iyong sabihin sa akin. Kasalukuyan akong mag-isa sa table namin dahil ang iba ay nasa 'kay Prof namin.   It's been a week since the courtship happened. It literally changes my whole week. Hindi gaya noon na walang bago ngayon ay iba na. Lagi na akong kinakabahan sa tuwing pumapasok ako sa school at nakakasama siya. Lahat na ng mga ginagawa niya ay big deal sa akin dahil sa nangyari noon kaya hindi ko maiwasang mailang.   Laging ganito ang sinasabi niya sa akin. At kahit na tumanggi man ako ay mapilit siya. Alam kong may kinalaman itong mga ginagawa niya sa panliligaw sa akin. Wala naman akong magawa dahil hindi ko siya kontrolado.   "Gustong gusto mo talaga na pag-initan ako ng mga

Hi there bestie! Thank you for reading my work! It means a lot to me. Enjoy reading!   KABANATA 23   Naalala ko si Leon. Napailing agad ako para maalis iyon sa aking isipan. I am wondering what my day will tomorrow again. It is getting hard, day by day to be with him truly. Halos hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko namalayan na natulugan ko na pala ang pagiisip kagabi sa kanya. Nagising na lamang ako sa aking alarm clock at nakitang alas singko na. I lazily wake up and after that ay kinuskos ko ang aking mata bago dumilat. Humikab pa ako bago tuluyang bumangon na sa aking higaan.   Kinuha ko na ang aking tuwalya at upang maghilamos sa baba. Usually, ako ang nagsasaing ng kanin ngunit nang pagkababa ko ay Nakita ko agad si Mama na nagluluto na sa kusina.   “Mama, good morning,” medyo mahina kong bat isa kanya.   “Good morning, Anak ko!” masayang bati niya pabal

I saw sincereness in her eyes. She genuinely smiled after that.   Napangiti na rin ako at na patango. I am so lucky to have her as my friend. I am the most luckiest friend in the world. “I know and thank you for everything,” sabi ko sa kanya.   “Not big deal,” biro niya at dahil doon ay pareho kaming napatawa.   Marami marami na rin kaming nasa classroom. Tahimik akong nagbabasa sa aking librong hiniram habang si Lhara naman ay busy sa panonood sa kanyang cellphone. We waited ng ilang minuto sa aming pinaka unang subject teacher sa araw na ito. Mga trenta minuto rin kaming naghintay sa aming classroom bago dumating ang aming guro. At sa trenta minutong iyon ay hindi bumalik si Leon. Hindi ko alam kung bakit may oras pa akong isipin iyon at naiinis ako sa sarili ko dahil doon.   I shouldn’t have care about that anymore. Wala ako sa lugar para isipin pa iyon. At wala rin ako sa lugar para maging concer