Chapter 11 (3) Disappointed(Sayruz POV)Nakababa na lahat ng pasahero. Lalong lumakas ang kabang nararamdaman ko. Alam ko na ito ang pagkakataon na hindi na nga maiiwasan ni Sasa ang pag-alok ko ng kasal sa kanya. Naka-pwesto na ang lahat ng tao at sa akin nakatitig ang lahat. Wala nga talaga akong paki-alam sa sasabihin ng taga-media, pamilya ko at lalo na ang biglang Sali nga ng pamilya ni Angie. Ang akin lang, talagang mahal ko si Sasa.Nagbigay na ako ng senyales kay Michael na handa na ako. Lalakasan ko na ang aking loob na makitang lalabas na si Sasa at nakalatag na din sa daraanan niya ang red carpet. Ako itong nasa gitna, at malayo naman ang distansya ng mga tao sa amin. Nakaharap ako ngayon sa eroplano, at naghihintay na lumabas ang babaing tanging hinahangad ko na maging asawa ko nga.Ngunit hindi ko inaasahan ng biglang sumara ang pinto ng eroplano at inalis ang hagdan. Bakit?Tumatakbo namang

Chapter 11 (5) Disappointed(Sayruz POV)Ito ang inabot ng pitong million na utang ni Angie? Ahahahaha. Natawa na lang ako. Siguro walang mabait na tao talagang umaangat sa lipunan dahil halata na nilang iniisahan na sila, wala paring ginagawa. Prinsipyo ata talaga ng mga mababait na tao yung… Kung binato ka ng bato, batuhin mo ng tinapay.Katangahan ang tawag doon. F*ck! F*ck! Tsk. Sumasakit talaga Angie ang ulo ko sayo. At dahil dito sa nangyayari, parang kaagad kong nakalimutan ang tungkol sa pagtalikod ni Sasa ulit sa akin. Hindi ko na nga pinakingan ang voice message nito na iniwan niya. Tsk.Ang kailangan ko harapin, itong katotohanan na kinakawawa ng husto ang asawa ko.  Maliit na higaan. Maliit na kusina, isang personal mini-ref, at ang pintong yun banyo. Pakiramdam ko talaga ang nakatira dito, maliit na tao.Binuksan ko ang mini-ref, at ano ang aasahan ko? May pagkain dito? Wal

Chapter 11 (7) Disappointed(Sayruz POV)Sino nga ba ang makakatulog sa situation ko? Angie, ikaw ba nakatulog na ng maayos? Masaya ka ba sa ginagawa mo ngayon sa akin. Sa tingin ko pinagtatawanan mo na kami ngayon.Alam mo ba na marami akong kailangan na gagawin sa kompanya? Alam mo ba na simula nang dumating ka sa buhay ko, biglang hindi ko na maibalik sa tamang agos ang kompanya. Ang dami nang pending dahil sa ginagawa mo, o siguro mas lalong dumami ang kailangan kong asikasuhin. Tapos daragdag ka pa.Alam mo Angie hindi sayo bagay maging kontrabida. Pagtatawanan lang talaga kita. Ikaw? Magiging kontra-bida? Nagpapatawa ka ba Angie? Ahahaha. Tignan mo nga ang sarili mo…. sakit ka sa ulo. Tsk.“Sayruz… Hangang ngayon hindi parin mahanap ang asawa mo ng tauhan ko.” Bigong bumalik si Grandma sa may sala, at ako, simula ng naupo sa kinaka-upuan ko, hindi ako umalis dito. &

Chapter 12 (2) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Nagpahinga na si Grandma perong itong nasa harapan ko, binabantayan talaga niya ako hangang maubos ko yung hinandang agahan para sa akin. Napapahikab na ito pero hindi parin talaga siya susuko. Minamadali ko naman ang pagkain ko para magpahinga na nga siya pero…“Hinay-hinay lang Angie.”Saka andito kami sa hardin. Para daw sa appetite ko. Hangang sa matapos ko na nga ang pagkain. Napa-burp, at pinipigilan magsuka. Ang gusto ko kasi talaga magpahinga na siya.Nang may nakita akong gumagalaw. At sinusundan ito ng isang katulong. Para bang bata na may binabantayan. Ngunit nagulat ako kung ano nga yun… Yung pusa.  Pamiliar sa akin ang pusa, patakbo ito sa amin, at nanlaki ang mga mata ko na… si Bruce Lee yun!“Bruce Lee?” Hindi ako nagkakamali. Kilala ko ang buo niyang katawan.“Bru

Chapter 12 (4) You’re my wife! Mrs. Choi   (Sayruz POV) Sobrang sakit ng ulo ko, at kailangan ko magpatingin sa personal doctor ko na ito lang talaga ang tumitingin sa napaka-confidential na sakit ng aking pamilya. Tss. Kaya nag-iisa na lang akong Choi na puro at bukod tangi lang talagang tagapamana. Nilalagnat ako, at sa tingin ko normal lang ito dahil halos wala akong maayos na pahinga simula ng dumating si Angie sa buhay ko. Pati si Grandma nadadamay pa sa nangyayari. “Set an appointment with Dr. Garrison.” Utos ko sa personal assistant ko. Tuluyan ko na ngang nahigpitan ang necktie ko at kinuha sa drawer ang relong gagamitin ko. Kung pormahan lang naman, walang tatalo sa akin. Napatitig sa salamin, at wala ngang nagawa ang lagnat ko para pigilan ako sa pag-aayos ng aking sarili. Paglabas ko sa aking silid, agad sana akong lalabas ng bahay ngunit… May kung ano na namang humihila sa aki