Lahat ng Kabanata ng The CEO Compensation: Kabanata 91 - Kabanata 100

Chapter 12 (14) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)“Angie! Buksan mo ang pintong ‘to!” At malalakas na kinakatok ni Sayruz ang pinto. Alam ko na hindi niya ako papalampasin sa kaweirduhan kong nagawa. “Angie!”Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata at nagta-taingang kawali. Hangang sa tumunog ang telephono sa loob ng silid, at nagising nga si Dorothy.“Madam Choi…” Nagtataka siya kung bakit pinipigilan ko ang pinto. Napailing ako sa kanya na wag na wag nito sasagutin ang telephono… Ngunit may bumubukas na ng doorknob at gumagamit na nga ng susi.Nabitawan ko na lang yung doorknob. At ang bumukas yung butler, at napatalikod na lamang ako kay Sayruz dahil nakangisi ito… Ano naman ang balak niya sa isang kagaya ko? Wala naman akong ginawang kasalanan diba?Naramdaman ko na lang hinablot nito ang kamay ko at kinaladkad palabas ng

Chapter 12 (15) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)“Pasensya na rin kung pumasok ako sa buhay ninyo Mr. Choi. Di ko hangad na mangulo ng tao o manira man ng relasyon. Pasensya na. Kung sa tingin niyo talaga na nakakasira ako sa inyo Mr. Choi, pipilitin kong manahimik na lang.”Saka ako yumuko sa direksyon nito at tuluyan ngang tumalikod. Ngunit ng hahawakan ko na sa sana ang doorknob, may nakakapaso at malakas na kamay ang humila sa akin upang mapasandal nga ako sa dibdib nito. Sanhi upang yung dibdib ko parang sasabog sa pagtibok na ginagawa ng puso ko.“Sasa…” Pero tuluyan namang gumuho. May kung anong kutsilyo ang tumusok sa aking dibdib at hindi ako naka-iwas dito. Inaakala niyang ako ang babaing pinakamamahal niya…Pasensya na talaga kung hindi ako si Sasa… Gustuhin ko man Mr. Choi, pero hindi ako yun. Di ko namalayan may namumuong

Chapter 12 (17) You’re my wife! Mrs. Choi(Angie POV)Tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang kilalang five star Hotel. Mahahalata ang mga magagarang sasakyan na nagsisidatingan.Iniliko naman ang sinasakyan ko papunta sa likuran ng gusali, at doon nga ako ibinaba nila Miss Cath. Gusto ko sanang sabihin na hintayin ko na lang ang sinabi ng Chairwoman na makakasama ko, pero wala na akong nagawa ng naghihintay nang nakabukas ang pintuan ng gusali para sa akin.Nahirapan akong lumabas sa sasakyan, mas mahirap pa ng pumasok ako. Masyadong mabigat ang damit sa akin, o baka yung kinain ko lang na kwek-kwek at ube ice cream ang umaalalay ng katawan ko. Nang biglang tumunog ang phone ni Miss Cath…“Madam Choi, mauna na kayo. Sasagutin ko lang ang tawag na ito.”Sa sinabi niya… nagdadalawang-isip akong tumango, pero wala akong magagawa. Iniwan nga ako ni Miss Cath at yung mga t

(Angie POV) Sobra akong kinakabahan sa loob ng cubicle kung lalabas ako mag-isa at sakaling hindi dumating si Mr. Choi... At kailangan ko nga magpakita sa okasyon na ako ang ipinadala ng pamilyang Choi. Sinasabi ko sa sarili ng paulit-ulit na hindi talaga nababagay sa akin ang pagiging Madam Choi ng pamilyang ito. Ngunit si Grandma... Parang mabibigo ko siya, kung hindi nga dumating ang lalaking nagbigay ng inspirasyon sa akin.  At dahil narito sa harapan ko si Sayruz... Parang may kung ano sa kanya na kaagad nito pinatakbo palayo ang kaba at takot na nararamdaman ko. Nang makita nga niya akong wala na namang magawa sa sitwasyon ko, agad niyang pinaki-alaman ulit ang sarili kong patulala na lang ba? Magtatago na lang ba? Sa bawat punit, at ayos nito sa akin, napatitig ako sa kanyang mga mata. Malulungkot ang mga mata nito, ngunit kailangan niyang isawalang-bahala para nga sa isang kagaya ko. Ang kalungkutan na yun ay sanhi ng pagkawa

Chapter 13 His Sweet Young Wife(Angie POV)Habang nakikipagkilala ang mga negosyante sa akin, nagagawa ko lang humawak sa braso ni Mr. Choi. Sa pinag-usapan namin, hindi ko kailangan makialam tungkol sa usapang negosyo. Ngunit halata namang iniiwasan ni Mr. Choi ang mga ito, at nais na nito matapos kaagad ang gabi. Dahil ba kailangan na niyang umalis? "Angie, dito ka lang muna." Saka niya ibinaba ang labi sa aking tenga. "Kanina pang puno ang pantog ko. Kaya ata, madali akong mairita." At natawa-tawa sa kanyang sarili. Napatango na lamang ako na merong ngiti sa aking labi saka pinakawalan na ang braso nito. "Dito ka lang. Babalikan kita." Nang umalis na nga si Mr. Choi para pumunta sa palikuran, di ko alam kung ano ang gagawin ko bigla. Maraming mga mata ang nakatitig sa akin. Hindi parin matigil ang titig nila mula ulo hangang paa. Sa tuwing may titig akong nakakasalubong, kinakaya ko parin ngumiti dito. At