Nagsimulang maglakad palabas ang mga head ng bawat pamilya. Pinapanood ko lamang silang lumabas habang hindi pinapansin si Solei at Ivana na nabibiglang nakatingin sa akin. "Shianna." Tumigil sa harapan ko si Mom na akmang lalabas sa conference room. She glanced at me sidewards. "Don't make the Viacera a pathetic clan. Kapag nalaman ng Papa ang nangyayari ngayon, he'll probably get mad. At sisiguruhin niya na ang lahat ay luluhod sa harapan mo para makabawi lamang. The Viacera is a powerful clan. Don't forget na mas nakatataas ka kaysa sa mga taong nandito." Tuluyan na niya akong tiningnan. "Huwag kang papantay sa level nila. Dahil kailanman ay hindi kita pinalaki para lamang lumuhod sa harapan ng ibang tao." "Ibang tao?" Madilim akong napangiti. "Then ibig-sabihin ba niyon ay kapag lumuhod ako sa harapan ng aking angkan ay ayos lamang? Dahil hindi sila ibang tao?" I mockingly laughed. "Iyan ba ang nais mo ipahiwatig?" "Shianna—!" Napatiim-bagang si Mom at napakuyom ng kan'yang mga

"Solei." Naaaliw akong tumingin sa kan'ya. "You're still predictable, aren't you? As I've expected, susundan mo ako dahil hindi mo ako hahayaang gawin ang parusa na hindi para sa akin." "S-Shianna." Sinapo ni Solei ang kan'yang namumulang pisngi at nabibiglang tiningnan ako. Awtomatikong nanlaki ang kan'yang mga mata nang magsimula akong humakbang papalapit sa kan'ya. "Ngayon..." I stepped forward. "Nararamdaman mo na ba ang bigat ng bawat desisyon na ginagawa mo?" Napuno ng dilim ang aking mga mata at nilapitan siya. Dinikit ko ang aking hintuturo sa kan'yang noo at dinuro-duro siya. "I can see your soul, Solei. Alam kong may tinatago kang kulo. So now—bakit hindi mo na ipakita ang totoong kulay mo?" "Totoong kulay?" Huminto sa pag-atras si Solei at galit akong tiningnan. "Bakit, Shianna? Ano ba ang tingin mo sa akin? Isang demonyo?!" Napasigaw si Solei nang muli ko siyang malakas na sinampal. Walang awa ko siyang tiningnan na halos matumba sa lupa. Nilapitan ko siya at gamit ng i

"H-Hindi..." Bumigat ang aking paghinga at nagugulat na napaatras. Malungkot lamang akong pinanood ni Solei na sapuhin ang aking noo. Napailing ako. Hindi makapaniwala sa mga nangyayari. Kung gano'n, ilang mga eksena pa ang nasaksihan ng lalaking nanonood sa bawat galaw ko? Pinigilan kong mapaluha at napatiim-bagang na lamang. Sinarado ko ang aking mga palad at kinuyom ang mga ito upang pigilin na mayakap ang sarili. Suminghap ako at natutulalang napailing. "B-Bakit?" Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. Pinili ko na lamang na bumuntong-hininga kahit na ang totoo ay lubha akong nasasaktan sa nangyayari. Hindi ko magawang magalit dahil nauna na rito ang lungkot. Na bakit may mga taong gumaganito sa mga tao? H-Hindi ba nila alam ang salitang privacy? "Shianna." Akmang dadaluhan ako ni Solei ngunit itinaas ko lamang ang aking palad upang pigilin siya. "I am fine." Huminga ako nang malalim at inayos ang aking postura. "Don't mind me." Lumamlam ang mga mata ni Solei at napakagat-labi

"Finally, you've come back. Na-miss ka rin ng mga bata rito, Miss Shianna. Apat na araw ka ring nawala rito sa Kalinga." Hindi ko sinagot ang Kalinga staff na aking katabi. Diretso lamang ako naglalakad habang tuwid ang aking paningin sa daanan. Agaw-pansin ang mga bata na gulat na nakatingin sa akin. "Miss Lebratica," untag ko rito at saglit siyang sinulyapan. "It's already 10PM pero bakit gising pa rin ang mga bata?" "A-Ahm..." Napayuko ito. "Patawad po, Miss Shian. Pero hindi sila makatulog ngayon at noong mga nakaraang araw dahil... wala ka." Dahil sa sinabi ng staff ay mas napatingin ako sa kan'ya. Natahimik ako at pinagmasdan ang ibang mga batang malungkot na nakatingin sa akin. "They should be asleep. Gusto n'yo bang mawalan ng trabaho? Kayong lahat ng mga staff?" Bahagyang nanlaki ang mga ni Miss Lebratica bago ito tumuwid ng tayo. Saktong huminto kami sa harapan ng aking kuwarto nang hinarap ko siya. "Wala namang nakialam rito, 'di ba? As what Cayer told me, lahat kayo

"Calm down?" Halos matawa ako sa sinabi niya. "Hudson, paano ako kakalma kung alam kong may taong nanonood sa bawat kilos ko? Ang mas malala—may cameras na nakatanim sa kuwarto ko?" Mas nagwala ako ngunit maingat akong itinulak ni Hudson sa pader. Hinawakan niya ang aking dalawang palapulsuhan at nilagay ito sa aking magkabilang gilid. Umiiyak pa rin ako nang sinandal ni Hudson ang kan'yang noo sa aking noo. "I know, Shianna." Huminga siya nang malalim. "But please, kumalma ka. Ano na lamang mangyayari kung malalaman ng mga tao ang ganito mong sitwasyon? A-Ayokong kuhain nilang tyansa iyon para saktan ka!" Natigilan ako sa sinabi ni Hudson at napaangat ng tingin sa kan'ya. Nilayo niya ang kan'yang mukha sa akin at nagkatitigan kami. Binitiwan niya ang ang mga kamay kaya sinapo ko ang kan'yang pisngi. Kumislap ang kan'yang mga mata dahil sa nagbabadyang mga luha rito. "I'm sorry." Bumagsak ang aking kamay at kinuha itong pagkakataon ni Hudson upang hatakin ako pabalik sa aking kuwart