In the Arms of a Possessive Billionaire のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

Life is full of surprises. Sometimes life gives us a story we didn’t expect to get or didn’t intend to make, very so often life will throw us a gigantic ball that we just weren’t quite prepared for.In real life, we don’t know what’s going to happen next. But you know what? Sometimes life isn’t about figuring out what to do next. The real challenge is simply doing the things we know we should be doing.Malalim akong napabuntong hininga at nagmadali sa paglalakad para sana mag-follow up ng order sa kitchen ngunit napahinto ako nang makitang nagtaas ng kamay ang customer na bagong upo.“Miss.” Agad ko itong nilapitan bago inilabas ang order slip at ballpen ko mula sa bulsa ng suot kong uniform.“Good afternoon, sir. My name is Kharris, I will be your server for today. Are you ready to order?” nakangiting sambit ko ng greeting script na halos minu-minuto kong sinasabi, medyo hinihingal pa ako dahil

Ramdam ko ang pagkahilo nang pabagsak akong mapaupo sa kama at matanggal ang suit sa balikat ko. I’m drunk but I’m still pretty aware of what’s happening. I’m about to do it with my greatest enemy but I don’t care.Still, hindi ko pa rin maiwasang lumunok nang marahas nang makitang tinatanggal niya ang pagkakabutones ng suot niyang itim na business vest.“I know you’re not thinking straight because you’re devasted and drunk, but are you sure about this?” He asked and I could see his muscles flexing when he removed his shirt, showing off his muscled tattooed chest and abs.“I might regret this afterwards, but yeahㅡmake me forget your brother. Kahit isang gabi lang.” desidido kong sabi.“Kharris, pwede ka pang umatras hangga’t may self-control pa ako. I’m just kidding when I asked you earlier.”“You didn’t sound like you’re joking, an

“What are you on about?” seryosong tanong ni Uno habang nakasandal siya sa swivel chair habang ako naman ay masamang nakatingin sa kanya mula sa couch. I can’t believe na pinasundo niya ako sa tauhan niya at dinala rito sa mismong office niya para rito mag-usap. It’s my first time coming here and I hate the attention I got when his right-hand man was escorting me. “Do we really need to talk here?” tanong ko. “I told you I’m a busy man. Do you expect me to make time for you and go outside?” seryoso niyang tanong, dahilan para tumayo ako at lumapit sa mesa niya. Marahas kong pinatong ang kamay ko roon sa mismong harap ng desk name plate niya kung saan nakalagay ang pangalan niya at ang title na president. He’s really different from his twin brother, same age naman sila pero sa kanilang dalawa ay mas matured siya. I mean, they are both matured but in a different ma

**This chapter contains suicide that may be triggering. Read at your own risk. The sound of loud thunder wakes me up from my sleep. Marahan kong minulat ang mga mata ko at kinusot ‘yon nang makitang malakas ang ulan sa labas. Kinapa ko ang ilalim ng unan ko at bumangon nang maalalang naiwan ko nga pala ang phone ko sa attic. Marahan akong umalis sa kama at lumabas ng kwarto ngunit pagpasok ko sa attic ay awtomatiko akong napaupo nang paatras kasabay nang malakas na kidlat at kulog.Bumilis ang tibok ng puso ko at nagsimulang tumulo ang luha ko habang naka-angat ang tingin sa umugoy-ugoy na katawan ng pamilyar na pigura sa loob. Nakasabit ang katawan nito mula sa kisame habang dilat ang mga mata. Napatakip na lamang ako sa bibig ko at nang muling kumulog at kumidlat ay mas nakita ko nang malinaw kung sino iyong nakasabit.At that exact moment, a shiver went down my spine.“Mommy!”I woke up gasping for air as I t

  “Hi, Kharris.” bati sa akin ng schoolmate ko nang madaanan niya ang mesang kinauupuan ko.   “Hello.” Bati ko pabalik, matapos noon ay nagtulakan sila ng kasama niya na akala mo’y elementary school na nag-aasaran dahil napansin ng crush. Napailing na lamang ako at tiningnan si Reo na naghihintay sa counter para kuhain ang pagkain na in-order niya.   Imbes na sa cafeteria ay mas pinili naming kumain sa labas dahil baka magpakita na naman sa akin si Kathy. I don’t want to deal with her right now, hindi ngayong wala ako sa mood makipagtalo. Quota na sila sa akin kahapon, I need a Goddamn break!   “Sigurado ka bang hindi ka kakain ng kanin?” tanong ni Reo nang ilapag niya ang tray sa mesa at maupo siya sa tapat ko.   “Yeah, wala akong gana kumain.” sabi ko bago kuhain sa tray ang fries at sundae na pina-order ko sa kanya.   “You should at least eat this burger, para may