Letting him goMaaga ako nagising Isang araw ng lunes para mag handa sa maternity checkup ko sa isang OB-GYNI simply bun my hair into half bread. I also apply a light makeup and a lip tint to enhance my simplicity. Simple lang din ang suot kong red cross shoulder dress na pinarisan ko ng flat shoes.Napa-ngiti ako nang marinig ko ang pagtunog ng doorbell mula sa labas ng pinto. Masigla ko naman hinila ang sling bag ko at mabilis na binuksan ang pinto."Peter?!" I suddenly paused for a bit seconds. "Oh, Hi!" Hindi maitatanggi sa boses ang pagka-gulat. Alam ko naman na s'ya ang nasa likod ng pinto but the very moment na makita ko kung gaano ito ka-gwapo ngayon ay parang sandali akong na blangko.He stood in the doorway, wearing a huge smile on his face. "Are you ready?"I blink my eyes, and nod."Can I have your hand, beautiful lady?" he extend his arm to reach mine, na malaya ko naman binigay.Hindi ko napigilang matawa sa gest

Just LoveLumabas ako ng CR na tila wala sa sarili, walang pumapasok sa isip ko ngayon kundi ang batang pinag bubuntis ko.I drew a deep breath, pinning my back against the hall. Pumikit ako ng mariin para ibsan ang kirot sa pouso ko, ngunit mas lalo kong iniisip ay mas lalo lamang lumalalim ang sugat."Margaux?!"Mabilis akong lumingon sa boses na 'yon ni Cindy. Agad akong umayos ng tayo at humarap dito."May problema ba? Kanina kapa hinihintay ni Peter.." Marahan nitong hinaplos ang braso ko."Uh, wala, medyo madami lang tao sa CR.." I trailed off.Sinimulan ko nang ihakbang ang mga paa ko para takasan ang mapanuring mata nito ngunit pigil niya ang braso ko."Wait, Margaux.."Tumingala ako at mariing pumikit bago humarap dito. "I'm fine, Cindy. You have nothing to worry about me," I said, then tried to smile."I know, but you're not.."Bumaba ang malambot nitong kamay para hawakan ako ng mahigpit. I bowed

Kabanata 26Christening Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Peter nang makalapag ang eroplanong sinasakyan namin sa NAIA terminal3. Its been a year mula nang lisanin ko ang lugar na ito. Halos isumpa ko ang dahilan ng pag-alis ko at hanggang ngayon ay minumulto pa rin ako ng kahapon. "Everything will be okay.." Peter whispered softly at me. I nod, matapos ay sinilip ang sanggol sa aking tabi. Clarence is now tree months old. Lumalaki ito ay mas lalong nagiging kahawig ni Lawrence. I smiled. He's really a Saavedra. I never doubt about it. Kung hindi lamang d

One on One The day went so fast but smooth. Hindi ko na nga matandaan kung kailan ba ang araw na iyon. Ang araw nang huli namin pagkikita ni Lawrence. Ito naman ang gusto ko diba? Ang taposin na ang lahat sa amin. Hindi ko na balak pang baliin ang naging desisyon ko. Pero habang lumalakad ng mabilis ang panahon at kasabay nito ang paglaki ni Clarence. Pakiramdam ko ay may mas lalong bumibigat ang dinadala ko sa aking dibdib. "Are you guys ready?!" Peter said energetically. "Yes we are ready!" I answered. Mabilis na kinuha ni Peter mula sa akin si Clarence. Dahil day off naman ngayon ni Doris kaya pinasya nitong ipasyal kami ni Clarence ngayong araw. Isa pa wala din dito sila Mom and Dad dahil may importanteng lakad ang mga ito

Ring Tahimik lamang kami habang bumabyahe pauwe. Hindi na rin na nawala ang madilim nitong mukha at ang panaka-nakang pag-igting ng panga mula nang tumulak kami paalis. I let out a heavy sighed at pinili nalang na ibaling ang pansin sa daan. Marahil ay may gumugulo sa isipan nito kanina pa. Matapos kasi nitong maka-usap ang kanyang ama ay nag-iba na ang mood nito. His featured was darken and became more mysterious this time. Mas lalo ko tuloy hindi mabasa kung ano man ang nasa isip nito ngayon. I shifted on my seat and looked at him with puzzled expression at dahil hindi ko na matiis ang pananahimik nito ay nagsalita na ako. "May problema ba?" Sumulyap ito sandali bago magsalita. "Dad asked me a favor–" Hindi nito natuloy