Just Love
Lumabas ako ng CR na tila wala sa sarili, walang pumapasok sa isip ko ngayon kundi ang batang pinag bubuntis ko.
I drew a deep breath, pinning my back against the hall. Pumikit ako ng mariin para ibsan ang kirot sa pouso ko, ngunit mas lalo kong iniisip ay mas lalo lamang lumalalim ang sugat.
"Margaux?!"
Mabilis akong lumingon sa boses na 'yon ni Cindy. Agad akong umayos ng tayo at humarap dito.
"May problema ba? Kanina kapa hinihintay ni Peter.." Marahan nitong hinaplos ang braso ko.
"Uh, wala, medyo madami lang tao sa CR.." I trailed off.
Sinimulan ko nang ihakbang ang mga paa ko para takasan ang mapanuring mata nito ngunit pigil niya ang braso ko.
"Wait, Margaux.."
Tumingala ako at mariing pumikit bago humarap dito. "I'm fine, Cindy. You have nothing to worry about me," I said, then tried to smile.
"I know, but you're not.."
Bumaba ang malambot nitong kamay para hawakan ako ng mahigpit. I bowed
SurrenderThe darkness of the night sky had turned into a daylight, and the warm glow of the sun filtered in.In plain sight, I could see the large Eiffel tower of Paris France. Indekasyon na malapit ng lumapag ang eroplanong sinasakyan namin."Ready?" a soft tone whisper in my ears gently.Nilingon ko ito at binigyan s'ya ng matamis na ngiti."Yes, I'm excited!"Binalik ko ang pansin sa baba kung saan malapit ng mag take off ang sinasakyan naming eroplano.He let out a long sigh, bago umayos ng upo sa tabi ko kaya muli ko itong sinulyapan.My hand land on the hard surface of his hip and looked up at him calmly."Peter, I'm okay.." Ngumiti akong muli dito.He lean closer to me, his large manly hand settled on my cheek."I know you are not.." He looked at me with his pale blue eyes. Alam kong hindi ito masaya sa biglaan kong desisyon, ilang beses niya akong pinigilan ngunit buo na ang loob kong lumayo..
Kabanata 26ChristeningHumigpit ang hawak ko sa kamay ni Peter nang makalapag ang eroplanong sinasakyan namin sa NAIA terminal3.Its been a year mula nang lisanin ko ang lugar na ito. Halos isumpa ko ang dahilan ng pag-alis ko at hanggang ngayon ay minumulto pa rin ako ng kahapon."Everything will be okay.." Peter whispered softly at me.I nod, matapos ay sinilip ang sanggol sa aking tabi. Clarence is now tree months old. Lumalaki ito ay mas lalong nagiging kahawig ni Lawrence.I smiled. He's really a Saavedra. I never doubt about it. Kung hindi lamang d
Kabanata 27Madly In loveRamdam ko ang panginginig ng aking dalawang tuhod habang nakatingala dito. Halos ipako niya ako mula sa pag kakatayo dahil sa madilim nitong titig sa akin."What are you doing here?" he asked coldly.Hindi ako sumagot, imbes ay pinilit kong kumawala dito ngunit mukang wala itong balak akong pakawalan."You're not going anywhere, Margaux.." His voice was raspy and fixes me in a serious gaze."Ano bang ginagawa mo? Pwede bang pakawalan mo ako!" Pa-asik kong sinabi. I pushed him away but he didn't move a single inch."Marami tayong dapat pag-usapan, Margaux. Hindi mo na ako pwed
One on OneThe day went so fast but smooth. Hindi ko na nga matandaan kung kailan ba ang araw na iyon. Ang araw nang huli namin pagkikita ni Lawrence.Ito naman ang gusto ko diba? Ang taposin na ang lahat sa amin. Hindi ko na balak pang baliin ang naging desisyon ko. Pero habang lumalakad ng mabilis ang panahon at kasabay nito ang paglaki ni Clarence. Pakiramdam ko ay may mas lalong bumibigat ang dinadala ko sa aking dibdib."Are you guys ready?!" Peter said energetically."Yes we are ready!" I answered.Mabilis na kinuha ni Peter mula sa akin si Clarence. Dahil day off naman ngayon ni Doris kaya pinasya nitong ipasyal kami ni Clarence ngayong araw. Isa pa wala din dito sila Mom and Dad dahil may importanteng lakad ang mga ito
Date"Doris ikaw na ang bahala kay Clarence ha, yung vitamins niya wag mo kalimutan painumin!" Bilin ko dito habang naghahanda sa pagpasok sa opisina. May isang buwan na rin nang bumalik ako sa trabaho.Dad will be retiring soon at ako na ang papalit dito bilang Presidente ng hotels namin. Hinahanda ko na rin ang sarili sa panibagong hamon na kakaharapin sa iba pang negosyong balak ipasa sa akin ni Daddy. Hindi na rin biro ang oras na nilalaan ko sa opisina dahil sa dami ng trabaho."Good morning Ma'am!" Sabay-sabay na bati ng mga empleyado buhat nang makita ako.I greeted them back wearing a lovely smile on my face."Coffee, Madam?""Yes, please.. Karen," I simply said.
RingTahimik lamang kami habang bumabyahe pauwe. Hindi na rin na nawala ang madilim nitong mukha at ang panaka-nakang pag-igting ng panga mula nang tumulak kami paalis.I let out a heavy sighed at pinili nalang na ibaling ang pansin sa daan. Marahil ay may gumugulo sa isipan nito kanina pa. Matapos kasi nitong maka-usap ang kanyang ama ay nag-iba na ang mood nito. His featured was darken and became more mysterious this time. Mas lalo ko tuloy hindi mabasa kung ano man ang nasa isip nito ngayon.I shifted on my seat and looked at him with puzzled expression at dahil hindi ko na matiis ang pananahimik nito ay nagsalita na ako."May problema ba?"Sumulyap ito sandali bago magsalita. "Dad asked me a favor–" Hindi nito natuloy
OfficialMatapos namin kumain ay diretso na kami sa Villa kung saan dadaanan namin si Clarence para isama kila Cindy.Pansin ko ang kotse ni Dad sa garahe. Tiyak na wala silang lakad ngayon ni Mom. My heart thumping hard against my chest. Hindi ko alam kung ano ba ang pwedeng mangyari pag nagkaharap silang muli ni Dad.Bahagya akong sumulyap kay Lawrence. His face still look the same, dark and stoic. Tila marami itong iniisip mula pa kanina at wala isa man akong na hulaan kung ano ba iyon."Good afternoon, ate." Bungad na bati ni Doris sa amin. Kalong nito si Clarence na siyang agad na ngumiti buhat nang makita ako."Ay, good afternoon din po, ser!" Doris shyly said to Lawrence.La
Samuel SaavedraHalo-halo ang emosyon ko ng ibaba ang telepono. I received a call from Lawrence. He invited me on a date tonight.I'm kinda excited. Pakiramdam ko mas bumilis ang kilos ko at may lakas na taposin ang trabaho ng maaga."Hmm.. blooming ka nanaman Madame?" Karen smiled, her eyes shined with amusement.I smiled back. Tumayo na ako, sininop ang aking mga gamit at hinanda ang sarili sa pag-uwe."See you tomorrow, Karen!" I said. Iniwan ko lang ito ng matamis na ngiti bago ko lisanin ang aking opisina.Narinig ko pa ang tukso niya sa akin na hindi ko nalang pinansin. Diretso na ako sa aking sasakyan at mabilis na nag-drive pa-uwi.Nang maka-uwi ay agad kong pinu