บททั้งหมดของ Way back to 1500's: บทที่ 21 - บทที่ 30

Third Person POV"Nais kong mag karoon ng kapangyarihan, nais kong makawala sa pagiging uripon." Saad ng isang babae sa punong babaylan. Desperada na siya, at nais na niya talagang magkaroon ng kapangyarihan upang wala ng makakapag pigil sa kanya sa kanyang nararamdaman kay makisig.Hindi na niya hahayaan na himadlang pa ang raja sa kanya. Ayaw niyang dumating sa punto na huli na ang lahat at hindi siya ang tinitibok ng puso ni makisig. Ginawa niya ang lahat para maka isip dito at mag panggap na hindi niya ito mahal. At nagawa lamang niya iyon dahil sa pag babanta ng raja sa buhay ng kanyang pamilya.Nais niyang aminin kay makisig na tinatangi niya din ito, ngunit hindi niya magawa dahil naka sasalay ang buhay ng kanyang mahal sa buhay ang desisyon niyang iyon. Napag pasyahan ni marikit na lapitan ang punong babaylan at tanggapin ang alok nito. Gagawin siya nitong isang alabay upang makalaya siya sa pagiging uripon. Bilang isang alabay may pag kakataon kang mag

                   Amira's POVNaka cross arm ako ngayon. Naka upo kami sa silid ko, kasama ko si ganda na panay pag hingi ng tawad sa akin at pag papaliwanag niya. Naka cross arm with taas kilay and naka simangot is a perfect combination kaya mas lalong alam ni ganda na galit ako. Kahit may magandang nangyari ay irita parin ako sa ginawa niya. Haler! Muntik na kaya akong mamatay sa gutom!"Arami naman ey, nais lang naman kitang tulongan kaya naman patawarin mo na ako at huwag ka nang magalit. Pakiusap kausapin mo ako," pag mamaka awa niya parin sa akin."Hmp!" sabay baling ko nang tingin sa kabila."Arami naman." pangungulit niya kaya inirapan ko siya.

Amira's POV"Ano gabi gabi kana dito matutulog?" inis na pakli ko kay makisig. Ano nanaman kayang nakain nito at dito naisipang matulog? Basta basta na lang ako nito hinila ng walang dahilan kanina. Gusto na daw niyang umuwi. Wala naman akong magawa kundi ang sumunod na lang sa kanya.Napa buga na lang ako ng hangin at inirapan ko siya. Asawa ko parin naman siya, at may karapatan siya sa bahay na ito. Pero hindi puwedeng gagawin namin ang mga ginagawa ng totoong asawa. Aba! Ano siya? Chics? Bwisit na negrong ito."Oh sige, hatiin na lang natin ulit ang kama." Saad ko sa kanya, napa simangot naman ito. At humiga sa kama."Bakit ba kailangan iyon? Wala namang masawa kung mag siping tayo. Mag asawa naman tayo." Saad niya, masama ko siyang tinignan."Ang kulit mo naman! Sa iba walang masama pero sa akin Oo, hindi natin mahal ang isa't isa." wika ko sa kanya. Naka upo ako ngayon sa kaliwang bahagi ng kama habang siya naman ay nasa kanan naka higa at nak

Amira's POV"Tulong, tulong. May tao ba dyan? Tulong!" buong lakas kong sigaw para may maka rinig. Siguro naman ay may dadaan dito diba? Naka lagay ang kamay ko sa bibig ko para mag ka echo man lang.Nilingon ko si makisig na naka upo parin. Sinimangotan ko siya. Halos wala na akong laway na malunok dito sa kakasigaw siya parang wala lang sa kanya."Anong bang ginagawa mo? Tulongan mo kaya ako?" inis na pakli ko sa kanya."Ayokong sumigaw, mag aaksaya lang tayo ng laway. Wala tayong tubig dito. Bawal mauhaw. " Saad niya, sabagay may punto siya. Pero kailangan parin naming umalis."Ano kaba? Pag hindi tayo maka alis dito baka mamatay tayo sa gutom hindi sa uhaw." Saad ko, kasalanan talaga ito ni ganda. Dahil sa kanya nag wawa ang bulate ko sa tyan. Gutom na gutom na ako. Napa himas naman ako sa aking tyan, kumukolo na ito, at nang hihina na din ang tuhod ko. Napa buntong hininga na lang ako at pinag patuloy ang aking pag sigaw o pag hingi ng tulog.

               Amira's POV"Maraming salamat sa pag dating mo kanina." Wika ko kay makisig, nasa sala kami ngayon habang ginagamot ko ang galos niya nung nakaraang araw. Dahil sa kagagawan ko. Mabilis kaming naka uwi, dahil mabilis ang taga sagwan ng aking asawa. Ginamit ko nanaman ang mahiwagang emergency kit ko para gamotin siya."Sabihin mo sa akin, matagal na ba nila iyong ginagawa sa iyo?" tanong niya kaya napa angat tingin ako. Nag tagpo ang aming mga mata nang inangat niya ang kanyang tingin."Anong ibig mong sabihin?" tanong ko. Kunwaring walang alam na saad ko."Huwag mo nang ilihim sa akin. Alam kong sinasaktan ka ng iyong mga magulang. At pinipilit ka nilang sundin ang kagustoha