บททั้งหมดของ Way back to 1500's: บทที่ 31 - บทที่ 36

            Amira's POVHindi ko alam kong panaginip lang ba iyon. Ngunit nakita ko sa aking panaginip na hinalikan ni makisig ang aking labi. Marahil ay isa lamang iyong panaginip. Hindi naman siya umuwi kagabi. Hindi ko alam kung saan siya namamalagi. Kasi pag gising ko ay wala naman siya sa aking tabi kaya hindi maaring hindi iyon panaginip.Napaka bigat sa pakiramdam, ginawan ko siya ng haponan. Nag effort ako para sa kanya, tumupad ako sa aking pangako ngunit hindi naman siya interesado doon."Magandang umaga mahal na arami." Bati sa akin ni andula, wala akong gana kaya naman ay tumango na lamang ako sa kanya. Kailangan ko pa palang matuto kung paano sumulat ng Philippines script na badlit. Buti nalang talaga at masunurin akong bata kaya ginagaw

Amira's POVNagising ako nang may iniinadang sakit sa aking ulo. Kasalanan ko naman kung bakit ko ito nararamdaman. Kahit hindi ako masyadong nalasing kagabi ay nataaman parin ako ng alak na iyon. Damn!Napa hilot na lamang ako sa sintido ko. Nais ko ng tubig kung kaya't naisipan kong tuloyang imulat ang aking mata. Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang mabigat na bagay sa aking bewang. Naka pulopot ito ng sobrang higpit. Agad naman akong na alarma. Fuck!Nanlaki ang mata ko dahil, hindi lamang ako ang nag iisang tao na naka himlay sa kama ko. Kasama ko ang lalaking hindi ko inaasahan.Dahil sa gulat ko ay wala sa sariling na sipa ko ito dahilan upang mahulog siya sa kama at lumagapak sa kawayan na sahig.Nagising ang ginoo sa aking ginawa at agad na tumayo. Naka kunot noo siya sa akin."Bakit mo ginawa iyon?!" inis na saad niya, ngunit kahit ganon hindi parin mawala sa boses niya ang nakaka pang akit na tinig. Napa kagat labi na lamang ako,

Amirah's POVNaka higa kami ngayon sa kama, naka patong ang ulo ko sa balikat niya. Naka harap ako sa kanya habang niyayakap siya. Hindi pa tuloyan natapos ang kasiyahan pero kami ito nag papa hinga na. Maaga pa kasi kami bukas aalis. Kailangan na naming umuwi, sabi ni Hubby Hunky nakapag paalam naman daw siya kay andula pero, kailangan parin naming maka uwi. Baka kasi may maka pansin pag kawala namin.Naka yakap kami ngayon sa isa't isa, dinama ko ang mainit niyang katawan. Hindi ko alam kung maliiy lang ba talaga ako para yakapin niya ako ng parang unan lamang. Kasi saktong sakto ako sa bisig niya. Sobrang saya ko, wala akong pag sisidlan sa saya ko. Ganito ba talaga ang feeling pag mahal ka nang mahal mo? Napaka bilis ng pangyayari, parang kisap mata lang. Hindi ko akalain na nararamdaman niya ang nararamdaman ko. Gusto kong mag tanong tungkol sa nararamdaman niya kay marikit pero baka masaktan lang ako. Ayokong mag overthink, paniniwalaan ko siya sa sinabi niya. Pang hahawakan ko