Sandro was cursing nonstop inside his vehicle. Kung pwede lamang niyang sapakin ang sarili ay ginawa na niya. Of all the days he could mess up, ngayon pa talagang araw na ito.  Kasalukuyan niyang binabagtas ang kahabaan ng kalye papuntang Hacienda Dela Vega, ang pagdadausan ng gender reveal party nila. He was supposed to have traveled a little over an hour ago to ensure he would arrive in time. But being a total prick, he decided to hang on to the last minute thinking that the travel time would not be that long. Nagagawa niya ito sa loob ng dalawang oras. Subalit sa hindi inaasahang pagkakataon, nagkaroon ng aksidente sa kahabaan ng South Superhighway na nagresulta ng hindi inaasahang pagbigat ng trapiko. Nag-init na naman ang kanyang ulo sa tuwing maaalala ang kapalpakan niya. Nais niyang magsisi na nagbukas pa siya ng email ni

Lyv, for the nth time, gave him a reassuring smile before saying, “Ready!”  Then, they unconsciously held hands as they wait. Nagsimulang mapuno ng iba’t-iba’t ibang ilaw ang kalangitan. Sa kalidad at disenyo ng mga naturang pailaw, hindi maikakailang ang mga ito ay hindi lamang basta-bastang klase ng mga paputok. Kagaya ng mga expensive fireworks display na madalas mapanood sa telebisyon tuwing magpapalit ng taon, manghang-mangha ang mga bisita sa kanilang nakikita.  “Oh my god! This is beautiful, Anastacia!” ani ng isang amiga ni Madam Dela Vega. Halos mapanganga ito katititig sa langit. Nagsimula namang magtanguan ang iba pangnakatatanda sa paligid ng donya bilang pagsang-ayon.  

 Sa ilalim ng liwanag ng buwan, kitang-kita ang isang nilalang. Kasalukuyan siyang nakatanaw sa kabuuan ng plantasyon ng niyog na pag-aari ng pamilya ng kanyang yumaong asawa. Sa kanyang kanang kamay, nakalagay ang isang kopita. Laman nito ay ang alak na nagmula sa pinatandang katas ng ubas.  Ang kanyang mukha ay larawan ng mahabang taon. Sa kabila ng pamumuti ng buhok at bahagyang pangungulubot na balat, hindi maikakaila ang kagandahan sa kanyang kabuuan. Minsan pa, idinikit niya ang labi ng baso sa kanyang bibig at nilagok ang natitirang likido sa loob niyon. Maya-maya, isang lalaki ang pumukaw sa kanyang malalim na pag-iisip.  “Senyora, lumalalim na po ang gabi. Mas makabubuting bumalik na kayo sa inyong silid. Malamig po ang simoy ng hangin. Baka po kayo ay sipunin.” Tinig iyon ng kanyang sekret

Sigurado siya sa isang bagay, tuluyan nang mawawala si Tasing sa kanya!  “Goryo..” Ipinikit ni Goryo ang kanyang mga mata. Ito na ang katapusan ng kanyang pantasya. Ito na ang kabayaran sa paghahangad niyang abutin ang isang malayong bituin.  Dahan-dahang humakbang papalapit si Anastacia sa kanyang kinaroroonan. Bagamat nasa lupa pa rin ang tingin, tanaw niya ang kulay itim nitong sapatos na nakaumang sa kinatatayuan niya. Ang ga-dangkal nilang layo sa isa’t-isa ang lalong nagpabilis ng tibok ng kanyang puso.  “Tumingin ka sa akin, Goryo,” utos ng dalaga. Nang hindi pa rin siya tumitinag, iniangat ng dalaga ang ulo niya gamit ang mga kamay nito. “Pagmasdan mo ang ak

“Mamili ka, Anastacia, magpapakasal ka sa tagapagmana ng mga Dela Vega o bubutasin ko ang bungo ng lalaking ito?”“Pakiusap, Papa. Huwag n’yo pong gawin iyan. Maawa po kayo kay Goryo. Wala po siyang kasalanan. Ako na lang, ako na lang ang parusahan n’yo!” Subalit imbes na matinag, umalingawngaw ang marahas na pagkasa ng baril ng don. Pinilit namang idilat ni Goryo ang kanyang mga mata.  “An-as-ta-cia..” paputol-putol niyang untag. Nagsimula nang bumilis ang paghinga ng dalaga at nagpalipat-lipat ang tingin sa ama at sa kasintahan.  “Bibilang ako ng tatlo, Anastacia. Nasa iyong pagpapasya ang magiging kapalaran ng hampaslupang ito.”