All Chapters of Stuck With The Billionaire: Chapter 61 - Chapter 70

Ilang beses akong pinilit ni Jacob na bumalik sa hotel na dati naming tinutuluyan, pero ilang beses ko rin siyang tinanggihan.“Sigurado ka bang ayaw mong bumalik kay Jacob?” tanong ni Kuya Aaron.Nasa kusina kaming dalawa. Nagluluto siya ng pagkain namin ngayong gabi habang ako naman ay abala sa ginagawa kong proposal na kanina lang sinabi sa akin ni Jacob kung kailan pauwi na ako.“Hindi naman sa pinapaalis kita rito. Because I think this place needs you lalo na at parang sa hospital na ako nakatira. Pero hindi ba, mas okay kung doon ka sa kaniya. Baka sakaling mabawasan ang trabaho na pinagagawa niya sa’yo,” dagdag niya pa at inginuso ang laptop na kaharap ko.Mahina akong tumawa at umiling.“Halata bang pinahihirapan niya ako?”Tumawa si Kuya. “Akala mo ba ako lang ang nakakahalata? Even Papa knows what he’s doing. Pero dahil hindi ka naman daw nagre-reklamo kaya hinahayaan niya nalang. Basta, Gab. Matulog ka pa rin kapag may oras ka.”Inirapan ko siya.“Sabi ng Doctor na laging g

Kanselado ang dapat na meeting namin ngayong linggo kasama si Lolo Raoul. Iyon ay dahil hindi magiging available si Papa dahil hindi niya maisingit ang bagay na iyon sa dami ng kaniyang mga nakabinbin na trabaho sa kaniyang opisina. I offered to help him as a part of my training. Hindi niya naman ako tinanggihan. Halos dalawang araw na akong narito sa kumpanya na pag-aari ni Papa, ang Del Rio Holdings.Isa ito sa mga kompanya na ibinigay sa kaniya ni Lolo. Ang sabi niya, maliit lang ito noon, pero nagawa niyang palaguin sa paglipas ng maraming taon.“Lolo must be so proud of you, Papa,” saad ko habang nakatingin sa malaking portrait kung saan naroon ang larawan ng kanilang pamilya. Nakaupo si Lolo Raoul sa kanan habang ang kaniyang asawa naman na si Lola Leticia ay nasa kaliwa. Bigo na mabiyayaan ng babaeng anak ang mag-asawa. Tatlong lalaki ang mga anak nito at ang bunso ay si Papa. Panganay naman si Tito Regan, at ang middle child ay si Tito Victor na naninirahan ngayon sa America k

“Really? Ginawa mo iyon? What was her reaction then?” Excited na tanong ni Kathy nang ikuwento ko sa kaniya ang tungkol sa nangyari.“What do you think? Siyempre, ayun, nawindang. Akala niya siguro ako pa rin yung tipo ng tao na hindi pumapatol sa mga tulad niya kagaya nang dati. Hindi niya alam na kasabay ng pagpapalit ko ng pangalan ay pagkakaroon ko ng matapang na pag-uugali.”Tumawa si Kathy habang inilalagay niya sa oven ang pan kung saan naroon ang mga molded cookies. Hindi ako pumunta sa party ni Anton nang gabing iyon. Instead, pumunta ako sa condo nina Kathy para makipagkuwentuhan sa kaniya at tumulong sa paggawa ng mga pastries dahil maraming mga kaibigan niya ang nagsimulang um-order magmula noong natikman nito ang mga products na ginawa niya for beta-tasting.“Maganda yung ginawa mo. At least alam niya na ngayon kung saan siya lulugar at para na rin matakot siya sa’yo.”Nawala naman agad ang atensiyon ko sa pinag-uusapan namin at nalipat doon sa mga pastries niya na nakala

“You’ve really gone viral, Gab!”Both of us are looking at our phones intently. Bukod kasi sa photos na kumalat sa internet kung saan galing ako sa isang boutique para bumili ng damit, mayroon ding video na kumalat. Iyong part na pinagsasabihan ko si Chloe tungkol sa kaniyang pagkakamali.“Benitez-Del Rio Heiress, Gabriella Mari is so down to earth and super humble human I’ve ever met in person.”Mahaba ang mga articles na nakasulat doon kaya tinamad akong tapusin. Sunod-sunod na tawag din ang natanggap ko mula sa aking pamilya. Even my brother who is currently working in the hospital called me. Si Mama naman ay tuwang-tuwa dahil mas marami na ngayong nakakakilala sa akin.“Hayaan mo na iyan, Kath. Sigurado akong mawawala rin iyan soon.”“You don’t know how powerful the social media is? Kung ano ang tingin sa’yo ng media, sure akong ganoon din ang tingin sa’yo ng mga tao. Nakuha mo na agad ang puso nila. “I don’t trust social media that much, Kath. It can make me or break me real-qui

“Akala ko ba ang sabi mo ay may lakad ka ngayong araw? Bakit nakahiga ka lang diyan?”Nanatili akong nakahiga sa sofa sa sala at nakatitig sa kisame. Weekend ngayon. Ito mismo ang araw na makikipagkita ako kay Lolo Raoul. Pero hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit magmula paggising ko ay wala na akong ganang kumilos.Magmula noong magkasagutan kami ni Jacob noong isang gabi, pakiramdam ko ay mayroong nakadagan sa puso ko na isang mabigat na bagay. Magmula rin ng gabing iyon ay hindi na kami pa nakapag-usap dalawa.I didn’t want to reach out. Ganoon din siya.“May problema ka ba?” tanong ni Kuya pagkaupo niya sa adjacent sofa.“Hindi ko alam, Kuya. Wala naman akong ginagawa pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako.”“That’s what we called stress, Gab. Wag mong i-nurture iyan. Dahil kapag nagpatuloy iyan, it will lead you to depression.”Bumaling ako sa kaniya at matagal na tumitig. May sasabihin sana ako pero biglang nawala iyon sa isip ko.“May problema ka nga.”Ngumuso ak