Yumuko na ako nang makapasok lahat ng mga ito sa restaurant. Medyo malayo naman ang napili nilang puwesto sa amin kaya kahit paano ay nakahinga ako nang maluwag.“Okay ka lang ba?” tanong ni Anton nang mapansin niyang hindi pa ako kumukuha ng pagkain.Kung magpapakatotoo ako, sasabihin kong hindi ako okay dahil hindi maalis sa isip ko ang nangyari sa amin ni Jacob kanina sa cabin. Malaking palaisipan pa rin sa akin kung paano siya nakapasok sa silid kung saan ako naliligo. Paano niya nalaman na doon ang silid na pinuntahan ko? Higit sa lahat, paano niya nalaman ang nangyari sa amin ni Anton— ang ibig kong sabihin ay ang hindi sinasadyang halikan namin kanina sa dagat? Sinusubaybayan ba niya ang bawat kilos ko?“Oo naman, okay lang ako.”“Eh bakit ganiyan ang hitsura mo? Parang ang lalim ng iniisip mo.”Tipid akong ngumiti kay Anton. He noticed that? Akala ko ay walang makakapansin sa pagbabago ng pakiramdam ko. But even though he’s my friend and I want to tell him things that happened

“Ma’am Gab, okay na po ba yung documents na pina-check ng finance department?”“Ah, oo, Shantal, pakihanap nalang diyan sa lamesa. Huwag mong kalimutang i-photocopy para may kopya tayo rito sa opisina,” paalala ko sa sekretarya ko na si Shantal.Dati siyang naging assistant ng sekretarya ni Papa na si Karen. Sabi ni Karen ay masipag si Shantal. Minsan may mga bagay na hindi pa ito alam pero fast learner naman daw ito. At iyon nga ang nakita ko sa halos dalawang buwan na pananatili ko sa opisina para magtrabaho.Tulad ng pangako ko kay Papa, sa pagkakataong ito ay aayusin ko na ang buhay ko. Dahil nabanggit din niya na alam mas maraming nagkakaroon ng interes sa akin. Napansin din ng mga ito ang isang linggo at mahigit kong pagkawala noon. Sa kasalukuyan, lahat ng trabaho na dapat ay si Papa ang gagawa, ako na ang sumasalo para hindi na siya mahirapan. Minsan tuloy, imbes na dumiretso si Karen sa kaniya, ay sa akin na ito lumalapit para tanungin ang schedule ko sa araw-araw.Isang mara

Dahil malaki ang pasasalamat sa akin ni Anton, habang nasa biyahe kami ay tinanong niya ako kung saan ko gustong kumain. Mabuti na rin at naisip niya iyon dahil sa totoo lang ay wala pa talagang laman ang sikmura ko. Kape lang ang ininom ko kanina bago ako umalis ng condo.“Saang lugar mo gusto kumain?”“Kahit saan, basta nakakabusog. Lilibre mo ba ako?” nakangiti kong tanong sa kaniya.Agad naman siyang tumango kaya agad ko siyang hinampas sa balikat.“Aray! Bakit?” gulat na tanong niya.“Ano ka ba? Joke lang ‘no! Ako nalang manlilibre sa’yo.”Umiling naman siya agad.“Huwag na, Gab. Gagastos ka pa. Ikaw na nga ang gumastos kagabi eh. Tapos ikaw pa ulit ngayon.”Sinimangutan ko siya.“Hindi ba kasasabi mo lang sa akin kagabi na problemado ka sa pinansyal? Ako na ang manlilibre. Huwag kang mag-aalala, hindi naman kita dadal’hin sa mamahaling restaurant.”Pagbaba namin ng taxi ay agad kong itinuro sa kaniya kung saan kami kakain. Kumunot naman ang kaniyang noo nang mapansin niya kung n

Kinabukasan ay maaga kaming nakarating ni Kuya Aaron sa diner na napili nina Tito Regan para sa meet-up ng aming pamilya. Si Papa nga sana ang mamimili ng lugar dahil alam naman niya ang mga gustong pagkain ni Lolo, pero mapilit si Tito Regan na doon nalang kami sa napili niya, dahil ayon sa kaniya, iyon ang paboritong kainan ni Lolo kapag pumupunta sila ng Metro Manila.“Kuya, sa tingin mo ba, ito talaga ang paboritong kainan ni Lolo?” tanong ko kay Kuya Aaron pagkababa namin ng sasakyan niya.Mataman niyang pinagmasdan ang pangalan ng diner na iyon at nag-isip.“Maybe? I don’t know. Wala naman akong gaanong alam kay Lolo dahil hindi naman ako lumaking malapit sa kaniya. You know the story, right? Lumaki ako kina Lolo Arthur kaya mas kilala ko sila kaysa kay Lolo Raoul.”Napanguso naman ako.“Ganoon ba? Sayang naman. Siguro kung hindi ako nawala, alam na alam ko na kung anong mga paborito ni Lolo Raoul.”Naningkit ang mga mata ni Kuya Aaron sa akin.“Bakit? May ginawa ba akong masama

Lumawak ang ngisi ko nang marinig ko ang sinabi ni Anton. Who would’ve thought that Anton has the capability of friend zoning someone? Si Karina pa talaga huh? Samantalang noong nag-aaral palang kami ay si Karina ang hinahabol ng mga kalalakihan sa eskuwelahan dahil nga maganda siya at matalino. Ekis lang talaga sa ugali dahil bukod sa paasa siya sa mga lalaki, masama rin ang ugali niya dahil mahilig siyang mam-bully ng kaniyang mga kaklase. At siyempre, isa na ako roon sa mga na-bully niya noon.“Naks, ikaw ang nang-friend zone? Talaga? Eh dati iyan ang hinahabol ng mga lalaki sa UST eh.”Napasimangot naman si Anton dahil sa pang-aasar ko sa kaniya.“Pumunta ako rito para magpatulong, Gab, hindi para asarin mo. Malalagot ako nito kapag hindi ko ito naayos bukas. Kung bakit ba naman kasi ganito ang ginawa niyang floor plan, tsk!”“Dapat kasi, pinagawa mo muna sa kaniya ang floorplan bago mo binasted. Ewan ko ba naman kasi sa’yo. Buti pa ako, ang ganda ng araw ko ngayon.”Kumunot ang n