บททั้งหมดของ Stuck With The Billionaire: บทที่ 71 - บทที่ 80

Akala ko, sa mga susunod na araw ay magiging maayos na ako. Hindi ko akalain na mas lalala lang pala ang mararamdaman ko. Sinubukan kong magtrabaho. Sinubukan kong alisin sa isip ko ang mga nangyari. But that break up was so awful. I can’t help but to think of it especially when I have free time. Nagawa kong pumasok ng dalawang araw sa trabaho. Pero ng mga sumunod na araw ay hindi ko na kinaya. For so many times, Kathy tried to reach out for me every single time pero ako lang ang lumalayo.“Hindi ka puwedeng ganiyan nalang palagi, Gab. You have to move on.”Mahina akong natawa nang marinig ang sinabi ni Kuya. I was wearing my shirt na pinatungan pa ng hoodie jacket at pajama bottom. Magmula nang maghiwalay kami ni Jacob, iyon lagi ang naging outfit ko sa condo ni Kuya. I totally forgot about how I look. Wala na akong pakialam kung pangit ang hitsura ko o mukhang hindi ako naliligo. There were times as well when I forget to comb my hair. Pagkatapos kong maligo, tinutuyo ko lang ang buh

“Naku, paniguradong matutuwa sina Nana at Tatang kapag nakita ka ng mga iyon. Ikaw pa naman ang pinaka-paborito nila sa lahat ng mga kaibigan ko noong bata pa ako. Sigurado akong kapag nagtungo ka sa aming bahay ay baka hindi ka na pauwiin ng mga ito. Ang dami niyong iku-kuwento sa akin ha. Dapat bukas ay bumisita kayo sa bahay.”Mahinang tumawa si Anton at saka tumango sa sinabi ni Thea.“Yes, Ma’am. Pero baka bukas pa kami ng hapon pumunta sa inyo bukas. Marami pa kasi akong planong gawin kasama si Gabby,” saad naman ni Anton dahilan para mapatingin ako sa kaniya.Plano? Ano naman ang mga plano niyang gawin kasama ako?Nakita ko ang bahagyang paniningkit ng mga mata ni Thea.“Kung wala lang akong sariling pamilya, sigurado akong kahit saan kayo magpunta ay kasama ako. Kaso… ayun!”Tumalikod siya sandali at itinuro sa amin ang kaniyang asawa at ang anak nila na buhat-buhat nito. Ngumiti naman si Anton sa asawa nito at kumaway sa batang may hawak na feeding bottle.“Nauna ako sa inyon

“Ate Gab, huwag kang mahiya. Tingnan mo, ikaw ang pinakamaganda sa lahat ng mga magulang na um-attend,” mahinang bulong sa akin ni Anna.Marahil ay napansin niyang kinakabahan ako habang naglalakad kami papasok ng classroom nila.“Smile ka, Ate Gab,” dagdag pa nito saka nilagay ang dalawang hintuturo niya sa gilid ng kaniyang labi saka ngumiti nang ubod nang tamis.“Gaya nito oh.”Natawa naman ako nang makitang ini-stretch niya ang kaniyang labi sa magkabilang gilid.“Ayan, ganiyan nga. Tingnan mo, mayamaya, lahat sila, sa’yo na lahat nakatingin.”Napailing nalang ako sa sinabi nito. People kept on telling me that I am pretty. Pero kapag bata ang nagsabi, pakiramdam ko ay totoo ang sinasabi nila. “Good morning, Anna.”Sabay kaming napabaling ni Anna sa kaniyang teacher. Bata pa ito, maganda, at halos kasing tangkad ko.“Good morning teacher Kaye. Siya nga po pala, si Ate Gab po muna ang a-attend sa meeting ngayong araw. Okay lang naman po hindi ba?”Ngumiti ang teacher ni Anna sa kan

Pagkatapos yakapin ni Tita Alissa si Anton ay agad na bumaling sa akin ang kaniyang ina at ngumiti ito. “Ikaw na ba si Gabriella?” tanong nito habang naglalakad palapit sa akin.Tipid akong ngumiti at tumango sa Ginang. Nang makalapit ito sa akin ay agad kong inabot ang kamay nito para makapagmano.“Magandang umaga po, Tita Alissa.”Lumingon ako sa ama ni Anton na nakatingin sa akin. Kita ko sa kaniyang mga mata na pinagmamasdan niya akong maigi o hindi kaya ay sinisiyasat.“Magandang umaga po sa inyo, Tito Steve.”Lumapit ako rito para magmano. Seryoso ang hitsura nito. Akala ko nga ay may pagka-disgusto ito sa akin kaya nag-aalangan ako na ngumiti at bumati. Lumapit si Anton sa kaniyang ama at siniko ito sa tagiliran.“Pa, huwag mo namang tinatakot si Gabriella.”Nang sabihin ni Anton iyon sa kaniyang ama ay bigla nalang ito ngumiti at ilang sandali pa ay tumawa.“Joke lang hija,” saad nito.Dahil tumatawa na sila ay nakitawa na rin ako. Medyo peke nga lang yung tawa ko dahil ang t

Dahil halos mag-iisang minuto na kaming nakatingin sa isa’t-isa, ako na mismo ang kusang pumutol nang tinginan naming dalawa. I cleared my throat and continued walking down the stairs. Siya naman ay hindi gumalaw sa puwesto niya.“Jacob, give me a second.” Nang marinig ko ang boses ng babae ay hindi ko napigilang mapakunot ang aking noo. Madali ko ring ibinalik sa normal ang reaction ko at nagpanggap na balewala lang ang nakita ko.Nagkunwari akong hindi ko nakita kung paano kumapit sa braso ni Jacob ang babaeng kasama niya.“Let’s go. Baka kanina pa naghihintay sina Dad.”Ipinagpatuloy ko ang aking paglalakad nang biglang…“Wait a sec, hey can you stop from walking?”Sa pagkakataong iyon ay hindi ko na napigilang mapakunot ang aking noo nang marinig ang sinabi ng babaeng kasama niya. But still, I acted I didn’t hear anything. Kung gulo ang hanap ng babaeng ito, puwes hindi ko siya papatulan. Masyado akong maraming iniisip at ayoko siyang bigyan ng panahon.“You look familiar. Do I kn