Dahil lumabas sina Luanne, naiwan ako sa loob mag-isa kasama ng iba niyang kapamilya na medyo malayo sa akin.Pagharap ko sa aking likuran ay bahagya akong napaatras nang makita ang ama ni Jacob na si Marcus Castillo.“Hey, sorry. Nagulat ba kita, hija?” tanong niya.Marahan akong umiling.“Are you with my son, Jacob?”“Opo. Sabay po kaming pumunta rito.”Ngumiti ang ama ni Jacob at mas humakbang pa siya palapit sa akin. Itinaas niya ang kaniyang kamay upang tapikin ang aking balikat.“Honestly, I don’t know what to say now that you’re back in Jacob’s life, Gabriella. But I wish you never leave him. Jacob is a good son to me. And I bet he’s a good boyfriend to you too.”I nodded.“He is.”“Right.” Tumango-tango rin ito.“Now that I’m going to marry Jace’s mother, I’m sure that I don’t have the luxury of time to check on him and Janina. I think Janina will be fine since she already have a family. But Jacob—”“Don’t worry. I will not leave him.” Pinutol ko na ang kung ano pa man ang sa

Jacob and I planned to go back to San Isidro. Ang kaso, hindi kami pinayagan ng newlywed couple dahil mayroon pang pakulo na night event ang mga organizer ng wedding. Kung saan may mga palaro na magaganap at ang magbibigay ng prizes ay ang bagong kasal. Kahit na mayroong mga bisita ang umuwi, mayroon pa rin naman ang nanatili. At kabilang na kami roon ni Jacob. May inihanda namang hotel rooms para sa mga bisita na nais mag-overnig ht.“Kailangan ba talaga nating sumali sa mga palaro?” tanong ko kay Janina habang nakahiga ako sa kama ng kaniyang silid. Nasa tabi ko ang kaniyang anak na si Gavin na pinaglalaruan ang dulo ng buhok ko. Pasalamat nalang ako dahil so far, hindi pa naman niya ako sinasabunutan.Katatapos ko lang magbihis ng damit. I’m glad nagbaon ako ng extra shirt clothes with underwear just in case this kind of thing happens. And voila, nangyari nga kagaya ng inaasahan ko.“My Dad and Tita Amara are expecting us to come. Patutulugin ko lang itong si Gavin at iiwan sa Yaya

I thought Jacob was just joking about him being strict with about my lesson in business management. Akala ko ay hindi niya magagawang magsungit sa akin. Pero mali ako. Ilang araw palang niya akong tinuturuan, halos wala yatang minuto ang lumipas nang hindi siya naiinis sa akin. I’ve never seen this side of him. Back then, sobrang bait at sobrang lambing niya sa akin, but this time, he wasn’t. Palaging seryoso ang kaniyang mukha. Palaging nakataas ang kilay niya sa tuwing magkakamali ako. Katulad nalang ngayon. I forgot to double check and proofread the words written in the documents.“I told you to always double check the papers. See, hindi mo ito nakita? Come on, Gab. You’re better than this, you know.”I know that. Ang kaso, hindi ko pa nga gamay ang ganitong trabaho. I grew up thinking that I will become a famous painter or become the highest paid architect here in the Philippines. Hindi ko naman pinangarap na maging isang tagapagmana ng malaking kumpanya. Hindi ko akalaing kailang

“I heard about you. Noong nasa Siargao pa ako, napag-alaman ko ang balita na nagbalik ka na nga. Gusto ko sanang bumisita sa’yo o ‘di kaya ay makausap ka man lang. Ang kaso ay napansin kong masyado kang busy kasama si Jacob Castillo. Siya ang boyfriend mo hindi ba?”“Yes, he is,” sagot ko habang marahang pinaglalaruan ang hawakan ng mug na mayroong lamang kape.Ngumiti lang siya at hindi na umimik pa. I can see that he’s a bit uncomfortable talking to me. Siguro ay hindi siya sanay na makipag-usap sa akin dahil ilang taon na rin ang lumipas magmula nang huli kaming magkita.Nang magkasalubong kami sa lobby ng building ng condo na tinutuluyan ni Kuya, it took me a lot of thinking if I’d invite him for a coffee. Mukha pa naman siyang nagmamadali sa pag-alis. Pero ayaw ko namang palampasin ang pagkakataon. Masyadong malawak ang Maynila. Baka sa susunod ay hindi na kami muling magkita.“So, doon ka nakatira?” tanong ko sa kaniya. I was pertaining to the condominium building.Tumango siya.

Matagal akong napatitig kay Jacob. I rewind what he said inside my mind. I want to believe him. Honestly, I do believe him. But there’s a part of me that is doubting. So, instead of nodding, I let out a small laugh which made his brows furrowed in confusion.“You’re laughing…” nag-aalangan niyang sambit.Nagkibit-balikat naman ako.“I don’t know why I did that too. Maybe because I find it funny.”Mas lalong kumunot ang noo ni Jacob.“Gab, if you’re still mad about what happened—”“I am. That’s why I’m going to ask for you to give me space for a while.”“Anong space ang gusto mo? Hindi ba nga umalis ka kahapon? Hindi ka umuwi sa akin kagabi.”“Pinaalis mo ako, Jacob. Noong sinabi kong napapagod na ako. Noong minsan akong nagreklamo, sinabihan mo akong mas mabuti pa kung aalis nalang ako.”“Nasabi ko lang iyon dahil gusto kong tumibay ang loob mo.”“I know that too. Pero nasaktan ako sa sinabi mo, Jacob. Gusto ko lang namang sabihin na napapagod ako, gusto ko lang naman na turuan mo ako