Sweet Disposition のすべてのチャプター: チャプター 101 - チャプター 110

Nang dumating sina Angelica, marami-rami nga silang bitbit na kutkutin kagaya ng chichirya. Nabili rin naman niya 'yung yakult at mogu-mogu kaya goods na 'ko ro'n. "Oo nga pala, nasaan si Cheri?" tanong ko. Silang dalawa lang kasi ni Alice ang dumating ngayon."Paakyat pa lang sila ni Amos," turan niya."Ha?" nagugulumihanan kong tanong."Sorry, Juness. Nakasalubong kasi namin si Amos sa pinagbilhan namin. Sa dami ng aming binili, alam niya na kung ano ang magiging ganap. Hindi naman talaga namin siya gustong isama kaso mapilit, e," wika ni Agelica."Pasensiya na rin, Juness. Maski ako ay hindi ko na siya napigilan. Pang all girls lang dapat 'tong party, e," saad ni Alice."Naku, huwag ninyong alalahanin 'yon. Okay lang naman sa 'kin," tugon ko.Kung tutuusin, ayaw kong nandito si Amos. Baka kulitin niya lang ako at sasabihin na naman niyang mag-usap kami. Pero nandito na, e, wala naman na akong magagawa pa. Hindi ko naman siya puwedeng ipagtabuyan dahil hindi naman ako ang may-ari n

"Ano'ng nangyari? Bakit ka sumisigaw?" bungad ni Angelica. Halatang nataranta silang lahat sa pagsigaw ko na 'yon."Pagsabihan ninyo si Amos, hindi tama ang ginagawa niya," wika ko. Ibinaling naman nila ang tingin dito."Nagpaalam ka lang sa 'min na mag-c-CR saglit tapos hindi ka na bumalik..." ani Alice. Nakayuko lang si Amos na wari mo'y hindi sila matingnan nang diretso."Pasensiya na guys, hindi ko rin alam kung ano 'tong ginagawa ko. Patawad din, Juness... hindi ko sinasadya. Basta ang alam ko lang ay nakakaramdam ako ng pag-iinit ng katawan. Hindi ko matiis," pahayag ni Amos.Napatakip na lang bigla ng bibig si Cheri. "Hala, umepekto na," sambit niya pa."Don't tell us..." ani Angelica. Tumango na lang si Cheri bilang tugon."Amos, kailangan mo nga talagang pumunta sa CR," saad ni Angelica at hinila niya 'to patungo roon.Pagkaalis nina Angelica at Amos at agad namang lumapit sa 'kin si Cheri. "Girl, pasensiya na. Hindi ko naman alam na magiging gano'n ang epekto ng gamot kay Am

Nag-text na ako kay Yatco na nasa library ako. Pagkarating ko roon, hindi naman masyadong marami ang tao, sakto lang. Naghanap ako ng tahimik na puwesto para mapayapa ang mundo ko. Sa may bandang sulok malapit sa bookshelves, doon ako naupo. Naglagay lang ako ng earphones at nagpatugtog ako.Mayamaya pa ay may tumabi sa 'kin. Pagtingin ko sa kaniya, isang lalaki. Hindi ko siya kilala, ngayon ko lang siya nakita."Hi, Miss," bungad niya sa 'kin. Tinanggal ko ang isang earphone na nakakabit sa aking kaliwang tainga."Hello," pagbati ko pabalik."Puwedeng makipagkilala?" aniya sabay pakawala ng isang malawak na ngiti."Pasensiya na pero taken na 'ko," tugon ko. Binigyan ko rin siya ng isang malawak na ngiti."Okay lang, walang problema sa 'kin 'yon," saad niya sabay kindat sa 'kin.Naku, ayaw kong mag-judge pero iba ang pakiramdam ko sa lalaking 'to. Mukhang isa rin siya sa mga mahilig makipaglaro sa apoy. Dapat ko siyang iwasan. Hindi ko na lang siya kinausap pa matapos 'yon. Nagpaka-bu

"Arthur, hindi ko alam ang sasabihin ko. Basta ang alam ko lang ngayon, masaya ako," turan ko habang patuloy ako sa pagpunas ng aking luha dulot ng kaligayahan. Napayuko tuloy si Yatco at bahagyang napangiti. Hindi ko alam kung natatawa ba siya sa 'kin o ano."Hindi ko in-expect na ganiyan ang magiging reaksiyon mo. Akala ko, mapapatalon ka sa tuwa," saad niya. Medyo malaki rin ang ginamit niyang canvas para ipinta ako. Siguro mga nasa 24×30 ang size no'n. Puwedeng-puwede talaga siyang i-display sa may dingding ng aking silid. First time ko lang nakatanggap ng ganitong klaseng regalo, 'yung tipong alam mong pinagpaguran niya talaga 'to hindi 'yung ipinagawa lang sa iba. Sobrang na-appreciate ko ang effort niya.Tumayo ako sa aking kinauupuan at lumapit ako sa kaniya sabay kuha sa kaniya ng tangan niyang painting ko at inilagay ko 'yon muna sa may ibabaw ng kama. Pagkatapos, muli akong lumapit sa kaniya at nagpakawala ako ng isang mahigpit na yakap. "Maraming salamat, Arthur," sambit

Nagpaalam kami ni Gela sa isa't isa nang matiwasay. Pagkatapos no'n ay bumalik na ako sa aming silid. At same nga sa iba naming subject, attendance lang din talaga ang ginawa namin. Papauwi na rin sana ako sa 'min dahil wala naman na akong ibang gagawin nang biglang may mag-text sa cell phone ko. Pagkatingin ko ay unknown number, binuksan ko pa rin naman ang mensahe dulot ng kuryosidad.From: UnknownGood day, Ms. Pilapil. This is Arthur's Dad. Puwede ka bang ma-meet ngayon? What time ka available? Thank you!Nagulat ako as in, nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko 'yon. Seryoso ba? Tatay talaga siya ni Yatco? Saan niya naman nakuha ang number ko? Bakit niya naman gustong makipag-meet sa 'kin? Kinakabahan ako, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.To: UnknownGood day po, Sir. Yes po, puwede naman po. Mga 2pm po puwede naman po ako.Pikit-mata kong sinend 'yung text ko. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para mag-reply. Ilang saglit pa ay nag-reply na 'to.From: U