“LET’S TALK, son.” Nagulat si Ynzo nang sabihin iyon ng ama. Bantulot siyang sumunod rito at nagtungo sa balkonahe ng ikalawang palapag ng bahay. “Ano iyon, Dad?” tanong pa niya. “Gusto ko lang linawin iyang mga kinikilos mo. What’s wrong with you? Do you have any problem? Tell me,” seryosong tanong ng kaniyang ama na naghatid ng kakaibang kaba sa puso niya. “What do you mean, Dad?” Halos napapalunok na ring ganting tanong ni Ynzo. Napabuntong-hininga si Ginoong Tolledo at seryosong tinitigan ang anak. “You’re my only son and I want the best in you. Hindi kaya kayo maghiwalay ng asawa mo dahil d’yan sa mga ugaling ipinapakita ninyo? I don’t like that to happen,son. I hate broken family and you are responsible for that.”

Inabala ni Veron ang sarili sa pagdidilig ng mga halaman at bulaklak sa hardin. Minsan ay parang natutuwa siyang mag-gardening gawa ng maganda at pagkakaayos ng mga landscape. Alam niyang naglaan ng gardener ang ina ni Ynzo upang mapaganda ang labas ng kanilang bahay. Natutuwa talaga siyang titigan ang mga rosas at orchids na naroroon. Halos mapuno rin ng namumulak na orchids ang mga punong nasa paligid ng buong bahay.Simple lang ang pagkakaayos niyon. Mula sa tarangkahan ay makikita mo na kaagad ang naggagandahang bulaklak mula sa labas ng bahay. Iba’t iba ang kulay ng mga rosas roon na minsan lang rin niyang makita gaya ng kulay dilaw at bahaghari na rosas. Sa gitna ng hardin ay naroroon ang maliit na fountain kung saan ay umiilaw iyon ng iba’t ibang kulay tuwing gabi. Sa ibaba ng fountain naman ay nagsisilanguyan ang iba’t ibang klase ng isda gaya ng gold fish at iba pa.

Halos lamukin na si Ynzo Abraham sa kahihintay kay Veron Stacey na dumating mula sa kung saan kung kaya’t muli siyang pumasok sa loob ng bahay upang magtimpla ng kape. Maghapon na yata siyang tumambay sa hardin at halos makabisado na niya ang lahat ng anggulo ng maliit na fountain. Maging ang mga isdang tahimik na lumalangoy roon ay nabulabog na rin niya at naisa-isa na rin yata niya ng siyasat ang mga namumulaklak na bahagharing rosas ngunit wala pa ring dumadating na Veron Stacey Santibañez–Tolledo. May ideya na rin naman siya kung sino ang kasama nito ngunit naiinis pa rin siya dahil hindi man lang nagawa ng babaeng magpaalam sa kaniya kung lalabas ba ito o hindi. Kinikilala ba talaga siya nito bilang asawa kung ganyang aalis lang ito ng bahay nang basta-basta? Halos pinagmukha siyang tanga sa kahahanap rito tapos malaman-laman niya ibang lalaki naman ang kasama nito. Alas-siyete na ng gabi ay hindi pa rin nakauuwi ang babae at nagsisimula na siyang kabahan. Paano

Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo Abraham habang sinusundan ang bawat kilos ni Veron Stacey. Kumuha lang ito ng iilang gamit sa kuwarto at tanging itim na leather backpack lang ang bitbit palabas ng silid. Nakasabit sa balikat ng babae ang isang leather jacket at bigla siyang tinitigan nang makalabas.“Ano? Magbibihis ka pa ba o aalis na tayo?” tanong pa nito na ikinagulat niya.“Seryoso ka? Ngayon na agad? Papa’no naman tayo makakabiyahe sa ganito ka dis oras ng gabi?” tanong ni Ynzo.Napangisi si Veron sa naging tanong niya.“Bilisan mo na at ako na ang bahala sa ’yo. Panindigan mo ’yang mga sinabi mong magkasama tayo lagi, ha. Dahil kung may misyon ako, may misyon ka na rin. Kung makikipag-away ako ay makikipag-away ka rin. At kung mamamatay ako aba’y kasama ka na rin. Tutal ikaw naman ang may gusto nito, ’di ba? Kaya bilisan mo na.” Halos panlakihan ng mga mata ni Veron si Ynzo dahil s

NAPAINAT AT HUMIKAB pa si Veron nang magising. Nagtaka siya nang makita ang sarili na nakahiga sa malaki at malambot na kama. Hindi ba’t sa sofa siya nahiga kagabi? Kaya pala masarap ang tulog niya ay dahil doon. Nakabalot pa ng makapal na comforter ang buo niyang katawan.Kinabahan siya nang maisip na baka tinabihan niya nang hindi namamalayan si Ynzo. Nang hanapin niya ang lalaki ay nakita niya itong nakahiga sa sofa. Pilit pinagkakasya ang sarili sa sofang naroroon. Kahit mahaba at malambot ang sofa na iyon ay tila balewala ang haba niyon sa laki ng katawan ni Ynzo. Binuhat ba siya nito kagabi upang mailipat ng higa sa kama?Napangiti ng lihim ang babae ngunit natauhan rin nang makita ang eleganteng orasan sa dingding. Alas-tres pa lang ng madaling araw at heto’t gising na gising na ang diwa niya.Sak