Kinabukasan ay maaga siyang gumising upang ipaghanda ng almusal si Vanadium. Nang makapasok sa sala ay agad siyang napangiti nang makitang mahimbing na natutulog ang lalaki. Tahimik siyang pumunta sa kusina para hindi maistorbo ang huli. Kaagad naman niyang inihanda ang dapat na gagamiting gamit saka nagsimulang magluto. Isinabay niya na rin ang kanin para makakain agad silang dalawa ni Vanadium. Nagluto lang siya ng simpleng scrambled egg at hotdog. Nagtimpla na rin siya ng black coffee para kay Vanadium at gatas naman ang para sa kaniya. Ayaw niya na kasi sa lasa ng kape at nasusuka siya kung matiktikman niya ito. Nang matapos maluto ang lahat ay agad naman siyang naghain. Akmang gigisingin na sana niya ang kanyang Senyorito nang makita niya itong nakatayo sa may pintuan at nakatitig lang sa kanya. “A-Andyan na ho pala kayo, Senyorito.” Utal na sambit ni Olivia “Yeah,” tango naman ni Vanadium. “Actually, kanina pa ako rito.” “Ho? Bakit hindi ho kayo pumasok?” takang tanong ng dal

 Chapter XXIII “You ready?” tanong ni Vanadium ng makitang nakalabas na siya sa kanyang silid. Ngayon kasi ang napagdesisyunan nilang araw na pupunta silang ospital para raw magpa check up. Hindi naman alam ni Olivia kung bakit babalik na naman sila doon. Parang naging suki na ata siya ng hospital ah? Bumuga naman muna siya ng hangin bago ngumiti at saka dahan-dahang tumango. Eh ano pa nga ba ang magagawa niya ‘diba? Si Vanadium pa rin naman ang masusunod dahil para rin naman daw ito sa kabutihan niya. Mabilis naman silang nakarating sa ospital dahil wala pa masyadong traffic sa daan. Matapos ma-park ni Vanadium ang sasakyan ay dali-dali siyang nagpunta sa may shotgun seat para pagbuksan ng pi

 Chapter XXV “Am I not mabaho anymore?” tanong kaagad ni Vanadium sa dalaga pagkatapos niyang maligo at magbihis ng panibagong damit. Bigla namang napalingon si Olivia sa may gawi nang hagdanan. Nandoon kasi siya sa sala at nanonood ng TV. “Lumapit ka ho rito.” utos ni Olivia at hindi kaagad sinagot ang tanong ni Vanadium. Kahit ang pagiging conyo ng kaniyang amo ay hindi niya rin pinansin. Mas focus siya sa magiging resulta nang pag-amoy sa lalaki. Tumalima naman na parang bata si Vanadium at pumunta sa kinaroroonan ni Olivia. Nang makalapit ay kaagad siyang sininghot ni Olivia na parang aso samantalang siya naman ay parang tangang nakatayo at nakatitig sa mukha ni Olivia, naghihintay s

Chapter XXVII Isang linggo ng sunod-sunod na nakatanggap si Olivia ng kahon na pareho lang ang laman sa una niyang natanggap. Minsan ay makikita niya ang kahon sa sala, minsan sa kusina o kaya naman sa kaniyang kwarto. Kanina may nakita na naman siyang kahon na nakalagay sa hardin ni Isabel. Hindi niya ito binuksan at saka pinulot lang upang ilagay sa basurahan. Kahit anong gawin nila ay hindi ito mahuli-huli. Nagdagdag rin ng CCTV si Vanadium pero ganoon pa rin, wala pa rin silang ideya kung sino ang nagpadala sa kaniya ng mga iyon. Tila alam ng nagpadala sa kaniya ang pasikot-sikot ng bahay at hindi ito mahagip-hagip ng camera. Ilang araw na siyang hindi makatulog ng maayos sa takot na baka bigla na lang siyang pasukin sa sa kaniyang silid. Mabuti na lang at doon na palaging natutulog si Vanadium sa kaniyang silid kaya medyo napanatag ang kalooban niya. 

Chapter XXIX Mahigit tatlumpung minuto munang nag-antay si Olivia bago niya narinig ang ingay sa labas ng pinto. Ilang sandali pa ay dahan-dahan na itong bumukas at bumungad sa kanya ang nakangiting mukha ng babaeng may dala-dalang pagkain.  Kumunot ang noo ni Olivia dahil parang pamilyar sa kaniya ang mukha nito. Parang nakita niya na ito pero hindi niya mawari kung kailan, paano o kung saan. Sinundan niya ito ng tingin hanggang sa inilapag nito ang dala-dala niyang pagkain na nakalagay sa food tray. Kaagad siyang napatayo mula sa pagkaka-upo at unti-unting lumayo sa may kama. Doon kasi nilagay ng babae ang kanyang pagkain. “Remember me, ma’am?” idiniin pa nito ang salitang ma’am na para bang sa salitang ‘yon ay maalala kaagad ni Olivia ku