All Chapters of The Dove of The Lost Lands: Chapter 11 - Chapter 20

 Kasal Kung isa lamang ako sa mga babaeng mula sa maayos na antas ng buhay, may isang pang pangarap lang ako hindi lang ang kalayaan. Pangarap na hinahangad ng mga kababaihan—ang makasal sa taong itinitibok ng aming puso. May kalayaan pumili at magmahal. Ngunit ito na ang aking hinaharap at wala na akong magagawa pa. Alam kong may kaakibat na kapalit ang desisyon kong ito, at iyon ay ang kalayaan ko. Subalit kung ang kapalit naman niyon ay ang pagiging malakas ko—ang magkaroon ng kapangyarihan, magagawa ko ang nais ko. Nais kong ibalik ang lahat sa ayos. Gusto kong tulungan ang mga taong inosente. Hindi ko alam kung bakit ko napagdesisyonan ang ganitong hakbang. Ang alam ko lang ay hindi sila nararapat sa ganoong sitwasyon. Hindi nila dapat maranasan ang mga naranasan ko. Siguro'y hibang na kung isipi

Moran KoroteyaNagsimula na nga ang aming paglalakbay kasabay ng pagbagsak ng niyebe. Hindi ko na nakita pa ang Emperyong kinamulatan ko, maging kahit ang katiting na hitsura niyon.Habang umaandar ang aming sinasakyang karwahe, napapatingin ako sa labas. Ang bawat nadaraanan namin ay naghahalo ang kulay berdeng mga dahon at ang unti-unting pagsama nito sa mga bumabagsak na niyebe. Wala akong ideya kung hanggang saan kami mapapadpad. Halos magtatakip-silim na rin nang may makita kaming mahabang ilog. Hindi makikita kung hanggang saan ang hangganan niyon.Si Harrion naman mula sa unahan ay pumunta sa kinaroroonan namin sakay ng Kabayo."Kamahalan, ipinasasabi ng ating mga kawal na malapit na tayo sa baryo ng mga Aradian," balita nito.Aradian?"Sabihan silang sa Aradian tayo ma

Mula sa talim"Today is the auspicious day for the people of the Empire. And now, am the King Adem Cathan announced you from this day forward, Yonahara Ygrid as the Queen of Koroteya Empire."Iyon ang mga katagang sinambit niya bago ibinigay sa akin ang nakarolyong papel. Sinabihan na ako tungkol sa kanilang tradisyon para sa seremonya at ngayon ay kailangan kong tanggapin ang ibinigay ng Hari. Isang indikasyon na tinatanggap ko ng buong puso ang aking gagampanin bilang Reyna at katuwang ng kanilang Hari.Matapos ay yumuko ako upang bigyan ng pagkilala ang Haring kaharap saka umayos ng tindig at hinarap ang mga tao. Sa ngayon ay hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam na ito. Para akong tinatangay ng mga emosyong hindi ko mapangalanan.Noong bata pa ako ay naging pangarap ko ang magkaroon ng panibagong buhay. Hindi bilang isang alipin, nakakasuot ng mga magag

Masamang Balita"Senyora Varrella...?" nausal ko habang nakatingin sa matandang babaeng ngayon ay kausap ng Hari.Talagang magkawangis sila ng yumaong Senyora. Hindi kaya kamag-anak siya ng Senyora? Kapatid? Pinsan?Lahat ay napatingin sa akin, lalo na ang kawangis ng aking dating Senyora. Nagtatanong itong tumingin sa kaharap na Hari bago ako nito muling binalingan ng pansin.Naibaba ko ang paningin nang siya ay lumapit. Nagtataglay din ito ng mabigat na presensya at katulad ng namayapang Senyora, may kung anong misteryo ang bumabalot dito.Maliban sa pagiging Reyna ng yumaong Senyora, ano pa kaya ang nasa likod ng misteryosong pagkatao nito?"May sinabi ka bang pangalan?" panimula niya nang magkaharap kami. Umiling na lang ako. Baka pagkakataon lamang na magkawangis sila ng yumaong Senyora.Nag-ang

Bago ang lahat"May sinabi ka ba kay Valleri?" Iyon ang aking narinig mula sa kanya. Lihim na iniwas ko ang mga mata kahit nakatalikod ako sa Hari. Alam ko kung ano ang magiging kahihinatnan sa pagitan namin kapag sinabi ko ang tungkol sa kung anong dahilan ng pagkalungkot ng kanyang guro. "Wala. Nagkwentuhan lamang kami," pagsisinungaling ko. Patawad.  Sabi ng aking isip para sa kanyang guro. At para na rin sa kanya, dahilan niyon ay ayaw kong magkaroon pa ng kung anumang pagdedebate sa pagitan namin. Kataka-taka ring hindi siya nagsalita pa o nagkomento man lang sa aking sagot. Alam kong may darating na araw na may kapalit na hindi maganda, pero sa ngayon... pagod a