Lahat ng Kabanata ng WHY HE LEFT: Kabanata 11 - Kabanata 20

Umiiwas naman ako kay Jaco. Pero mahirap. Isang salita ata niya ay napapasunod ako. Hindi ko alam kung magic o ano. Pero 'yun ang alam ko. May kumatok sa pinto. Tumayo na ako para buksan ito. Alam ko naman na si Jaco ito. Wala na si tiya Sela kasi kanina pa sa bakery. Nagpaalam naman ako na may pupuntahan ako. At kasama si Jaco. Pumayag agad ito. "Good morning." Ngumisi siya sabay gulo ng buhok niya. Ngumiti ako. Nanuot sa akin ang bango niya sa akin. Nakasuot ito ng kulay puting shirt saka itim na pantalong may gunit-gunit. Suot rin ang paborito niyang sapatos na kulay asul. "Good morning rin po." Sinuyod niya ng tingin ang katawan ko. Kinuha ko ang shoulder bag sa tabi. "Nagwork out ka?" Sisimangot na sana ako. Alam kong inaasar na naman niya ako. Pero mukha siyang kalmado ngayon. Kaya baka nagpipilit wag tumawa o ano. Tsk. "Nagjogging lang." Kinagat niya ang labi. "Saan?" "Sa park po." "Ba't d

"Mama ko!" Nananakbo palapit sa kaniya. Mangiyak-iyak pa ako nang tuluyan ko ng naramdaman ang pamilyar na yakap niya."Nakung bata ka! Saan ka ba nagsusuot! Di ka pa rin tumangkad?!" Naluluha ako sa sobrang galak pero natawa na ako."Mama! Na-miss ko po kayo! Ang ganda-ganda niyo po! Akala ko di na kayo makakarating.... saan po si Daniel?!" Naeexcite kong tanong nang magawi ang tingin ko kay Tito Marcio."Hello po, t-tito..." Tipid na tango ang binigay niya sa akin. Ngumiti rin ako pabalik. Pati si Obrei ay narito rin at natatawa habang nanonood.Kumalas sa yakap si Mama saka sinapo ang mukha ko."Naku. Manang-mana ka sa akin. Ganda-ganda mo!""Salamat po, Mama. Kamusta po ang biyahe? Si Daniel po?" Nawala ang ngiti ni Mama. Napakurap-kurap ako."D-di sinama si Daniel. Di sanay sa travel gamit ang sasakyan." Nawala ang ngiti ko.Hanggang ngayon ay di ko pa nakikita ang kapatid ko. Magda-dalawang taon na ata ito."Pero wag kang magaalala, makikita mo rin ang kapatid mo Anita. Pasensya

Hindi rin naman nagtagal sila Mama sa probinsiya. Umuwi rin sila pagkalipas ng dalawang araw. Swerte ko lalo na at nagkavideo call kami ni Daniel kahit nabubulol lang siya at sinisira ang kamera. Unang pagkakataon ito para sa aming magkapatid.Dahil bakasyon ngayon, uuwi sa Manila sina Obrei at Jaco. Naalala ko pa kung papaano humingi ng tawad sa akin si Obrei dahil hindi nga nakarating sa handaan ko. Binigyan pa ako ng mga regalo niyang mamahalin! Nauunawaan ko siya dahil may problema lang sila ng kaniyang pamilya.Maiiwan si Don Armani sa Felicidad. Kaya sinusulit namin ang oras na magkasama ulit kami nila Jaco. Sa susunod na araw ay bibiyahe na sila at magtatagal roon ng isang buwan o higit pa. Doon na rin icecelerate ang kaarawan ni Jaco kahit ayaw niya ay wala siyang magagawa.Ang usapan ay mamayang alas dos ang outing namin. Pupunta kaming Ligawin Falls at baka magwater rafting na rin. Gusto sana ni Jaco na kaming dalawa lang pero naginvite ng marami si Obrei."Dala mo na ba ang

Kinabukasan, sa gita ng bagyo at dilim, biglang sumulpot ang umiiyak na si Jaco sa bahay namin.Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang anyo niya."J-jaco!" Agad ko siyang hinila papasok sa bahay dahil nanginginig na siya sa labas."A-anong... k-kanina ka pa ba sa labas?" Kinakabahan ako. Bukod sa brown out ay sobrang gabi na! Halos magmadaling araw. Kaya di ko akalain na uuwi nga siya!"Kukuha muna ako -...""M-mahal dito ka lang... please." Hinigit niya ang palapulsuhan ko saka pinaupo sa kandungan niya. Basang-basa ang buong damit niya.Halos malukot ang puso ko sa itsura niya ngayon. Marumi ang maputing damit niya siguro dahil sa putik. Magulo ang itsura at nilalamig! Kumabog ng malakas ang dibdib ko. Kinakabahan ako at nasasaktan sa kaniyang itsura ngayon."A-anong nangyayari? May problema ba? Bakit ka napasugod rito? Pwede mo naman ipagbukas ito. Pagod ka sa party at sa biyahe. Anong problema? Di ka nakapagtext sa akin at baka di ka nakapahintay ng matagal sa labas. May kasama ka

Sabay kaming napalingon ni Jaco sa likod. Napasinghap ako ng makita kung sino ang tumawag sa pangalan ko."Eiza? Hi!" Kumaway ako at agad lumapit sa kaniya. Pero dahil nakaakbay si Jaco ay napalapit na rin."Wow. Nagawi ka ata dito? Ang tagal rin 'nung huli kita nakita..." Palipat-lipat ang tingin niya sa akin at kay Jaco. "U-uh... I went back from Manila kasi. That's why. And I just came back home earlier. I went here immediately to give this." Nagulat ako ng iwinagayway niya ang tatlong paperbag. Napasinghap ako ng makita ang iba't-ibang klaseng muffin sa loob!"Naku, Eiza. Nagabala ka pa! Dapat nagpahinga ka muna. Pwede ka naman bumisita pa rin. Next week nga lang ay pasukan na. Dito ka ba magaaral?" Tipid na tumango si Eiza. "My mom baked those. She's a pastry chef kasi. I told things about you..." napatango-tango ako. Nakakahiya naman. Pero di ko mapigilam di maexcite!Kunot ang noo niya habang nakatitig kay Jaco na tahimik lamang sa tabi ko. "Ay! Eiza, si Jaco pala. Iyong boy