Chapter 20

Huminga ako ng malalim bago ininom ang natitirang tubig sa water jug ni Jaco. Ngumisi siya at pinanood ako.

"Pagod na pagod na ako..." malalalim ang bawat buntong-hininga na pinapakawalan ko.

Nagjog na naman kami bago pa dumilim ang gabi. Nagpaalam si Jaco kay tiya kanina at halos dalawang oras na kaming tumatakbo. Hindi naman talaga puros pagtakbo, malaking porsyento ang paghaharutan namin sa daan.

Kakasimula pa lamang ng klase nitong linggo. Sina Jaco ay last week pa nagsimula sa kolehiyo. Engineering kasi ang kurso niya. At si Obrei ay di pa nakakauwi mula sa mahabang bakasyon.

"Teka, di na ba papasok si Obrei? Kailan siya uuwi?" Nagkibit-balikat si Jaco. Napanguso ako. Ang damot talaga nito.

"Malaki na 'yun, mahal. Kaya na niya sarili niya."

"Eh kailan nga siya babalik? Si Rome nga, napagod na makibalita sa atin." Naalala ko tuloy si Rome. Isang araw ay di na dumadaan sa bakery.

Sumandal si Jaco sa puno at pinatong ang cellphone at water jug sa katabi naming bench. Ginulo niya