All Chapters of THE BLIND BILLIONAIRE: Chapter 111 - Chapter 120

Kaya sa gabing iyon, hindi makatulog si Ffion. Pabaling-baling ang kaniyang ulo at halos baliktarin niya na ang sarili para makatulog lang. Kausap na rin niya si Lucas at bakit hindi siya yata masaya na nakabalik na ito?Sinampal niya ang sarili saka napabangon. Napatitig siya sa kawalan. Ang lakas ng impact ng anak ni Audric sa kaniya! Si Ace. Ang batang iyon, ang batang iyon na tinangay agad ang kaniyang puso.Nakagat niya ang labi. Dapat siya magalit pero bakit hindi niya kayang magalit sa inosenteng bata? Oo, nawala sa kaniya si Gabriella pero hindi yata mabuti kung isasama niya ang anak ni Ivony at Audric sa galit niya.Bumaba siya sa kama at tinungo ang kusina. Inayos niya ang ternong pantulog na pajama. Magtitimpa siya ng gatas at baka sakaling makatulog siya.Hawak-hawak ang baso ng gatas nang marinig niyang may nag-door bell. Kumunot ang kaniyang noo, wala siyang bisita sa ganitong oras ng gabi pero sa isiping baka si Lucas ito, kaya nagmamadaling tinungo niya ang pintuan at

Kaagad gumuhit ang ngiti sa labi ni Audric kinabukasan nang magising siya at nalamang nasa unit siya ni Ffion. Mabuti na ang kaniyang pakiramdam at wala na siyang lagnat. Tama nga talaga siya hinala, tanging presensya lang ng babae ay magiging okay na siya.Kaagad siyang bumaba ng kama at lumabas ng silid. Magpapasalamat lang siya sa babae at aalis na siya. Tulad nga ng kaniyang pangako, hindi niya na ito disturbuhin pa.Pero wala siyang nagisnan na Ffion. Napabuntong-hinga si Audric, aalis siyang hindi nasisilayan at nakapagpasalamat sa babae. Tiningnan niya ang modern clock na nakasabit sa dingding, 8.A.M na ng umaga. Napasarap ang kaniyang tulog! Pakiramdam ni Audric, ito ang pinakamahaba niyang tulog.Si Ace! Bigla siyang naalarma nang maalala ang anak niyang si Ace. Kaagad niyang hinanap ang cellphone at nakita niya ito sa sofa. Marahil ay nalaglag niya ito kagabi nung bumagsak ang kaniyang katawan sa sahig dahil sa panghihina.Mabilis niyang kinuha ito at tinawagan ang yaya ng

"Hi."Nakaramdam siya ng konsensya nang makita si Lucas na matamang naghihintay sa kaniya sa labas ng kaniyang Unit. Kimi siyang ngumiti nang salubungin siya nito at binigyan ng halik sa pisngi."Kanina ka pa ba? Bakit hindi ka pumasok? I gave you the duplicate key, right?"Tumango ito. "I think, more than 2 hours of waiting." Saka ito natawa. "It's okay, Ffiona. Ilang taon nga nakaya kong hintayin. Itong oras lang ba hindi?"Nakagat niya ang labi. Bakit sobrang understanding ni Lucas? Nakapa niya ang puso. Lucas holds a special place in her heart. Gusto niya ang lalaki at panahon na lang ang makakapagsabi para sa kanilang dalawa."I'm sorry I made you wait.""Silly." Inakbayan siya nito at ito na ang nagbukas ng pintuan gamit ang duplicate key. "Nakapantulog ka pa. Saan ka ba galing?"Bigla siyang naging alinlangan. Sasabihin ba niya? Napahugot siya ng hangin. Well, yes."Doon ako galing sa bahay ni Audric."Biglang tumigil ang kamay nito sa pagpihit ng doorknob at tumingin sa kaniya

Tumama ang init sa mukha ni Ffion na nagmula sa bintana kaya siya nagising. Gusto ko pa matulo— awtomatikong nagmulat siya nagmulat ng mga mata.Oh shit!Bigla siyang napabangon at napatingin sa tabi niya. Nakahinga siya nang maluwang nang makita na wala si Audric.Diyos ko! Anong karupukan ang ginawa ko?! Gusto niyang magwala nang maalala ang mainit na nangyari sa kanila. Hanggang ngayon ay damang-dama niya ang mga halik at haplos na binigay sa kaniya ng lalaki.Hindi niya alam kung anong oras sila natulog dahil magdamag siyang inangkin ng lalaki kaya lantang-lanta siya ngayon.Nakaramdam siya nang galit sa sarili. Bakit ko hinayaan na angkinin niya ako? Anong kahihiyan 'to, Ffion? Hindi ka marupok! Hindi. I can't believe na nagawa mo sa sarili mo ito.Sinabunutan niya ang sarili at galit na sinampal ito. Baka kapag gawin niya ito ay magising siya sa kahibangan na ito.Umalis na kaya siya? Pinakiramdaman niya ang paligid. Mukhang umalis na nga si Audric.Bumaba siya sa kama at sanda

Masakit ang ulo nang magising si Ffion pero wala siyang makita. Napasinghap siya, ‘Teka!’ Biglang naalarma ang kaniyang utak. ‘Bakit wala akong nakikita? Bulag ba ako ulit?!’ Gusto niyang kapain ang mata pero hindi niya magawang igalaw ang kamay. Doon lang niya napansin na nakaupo siya sa isang kahoy na silya at nakagapos ang dalawang kamay niya sa likuran. Mahigpit iyon at pakiramdam ni Ffion, mababali yata ang kamay niya mula sa pagkakagapos!‘P-paano ako napunta rito? Bakit may nakatabing sa mukha ko? Hindi ako makapagsalita! Am I dead? Pero bakit—’ natigilan siya nung maalalang may dumukot nga pala sa kaniya nung nasa sementeryo na siya.‘Pero saan nila ako dinala? One thing I know, is I'm not dead yet. Dahil kung patay na ako, hindi ko mararamdaman ang sakit ng ulo at katawan ko.’ Nagpalingon-lingon siya. Wala talaga siyang makita na kahit katiting na ilaw man lang o liwanag.Nahihirapan na din siyang huminga. Parang sinasakal ang kaniyang leeg o masyado lang siyang nagpapanic ng