Matapos sabihin ni Lucas ang mga katagang iyon ay iniwan siya nito na mag-isa sa dining room. Nakaawang pa rin ang kaniyang labi at hindi makapaniwala sa narinig mula sa mismong bibig ni Lucas. As she thought, he really blames himself for what's happening to her right now. Hindi naman ganoon kalala ang kaniyang sitwasyon. Maliban sa mahapdi at masakit niyang pagkababae ay okay naman siya. She doesn't understand why he's feeling guilty. Sa totoo lang ay dapat nga siya ang makaramdam ng guilt at humingi ng tawad sa lalaki dahil siya naman ang pumilit dito. Hindi lang niya maintindihan kung bakit bigla na lang nagbago bigla si Lucas dahil lang sa gabing iyon. He even told her to stay away while she still can. Paano niya magagawa iyon kung ganito ang lalaki?Napabuntong hininga na lang si Hera at napatingin sa pinggan ni Lucas. Hindi man lang nagalaw ang pagkain nito. Kahit isang kutsara ay hindi niya nakita ito na sumubo. May problema ata talaga ang lalaki at siya ang may dahilan no'n.

Mugto ang mga mata ni Hera habang blangko pa rin na nakatitig lang sa kawalan. Hindi niya alam kung ilang oras na ba ang nakalipas. Nakatitig lang siya sa isang sulok at wala ng pakialam sa paligid. Mula noong sinabi iyon ni Lucas sa kaniya kahapon ay parang nawalan na rin siya ng gana sa kaniyang buhay. Parang pinipiga pa rin ang kaniyang puso at walang tigil sa pagkirot. Wala na siyang iba pang maisip kung hindi si Lucas. Hindi niya ito maintindihan. Bakit kailangan pa siyang palayasin? Wala naman siyang ginawang hindi nito nagustuhan. Sabi pa ng lalaki ay ayaw siya nitong saktan pero kahit kailan man ay wala itong ginawa na nagpasakit sa kaniya. She finds his reason not enough. Parang may mas malalim pa na rason ang lalaki pero hindi lang siguro iyon masabi sa kaniya. Gusto niyang manghimasok sa buhay ng lalaki at alamin ang totoong rason kung bakit pinalayas siya nito na parang wala lang. She was so hurt because of his decision. But you know what hurts the most? Seeing his painf

Hindi na nag-abala pa si Hera na itago ang disappointment na bumalatay sa kaniyang mukha nang hindi ang lalaki na inaasam niya ang nakita. Akala niya talaga si Lucas na iyon, pero hindi naman pala. Hindi alam ni Hera kung ano bang reaksyon ang dapat niyang ipakita kay Sir Bryle. Blangko lang siyang nakatingin sa lalaki na may ngisi na nakapaskil sa labi nito. Did she seriously thought Lucas will find her?Napakagat na lang siya sa loob ng kaniyang pisngi nang bumalatay ang sakit sa kaniyang puso. It's hurting but she needs to accept it. It might be bitter but what can she do? Ang tanga niya sa part na umasa pa siya na hahanapin siya ng lalaki. Hindi na siya na kuntento na sa loob ng mahigit dalawang linggo ay hindi pa rin ito nagpapakita. Isn't that a sign trying to tell her that Lucas will never ever look for her? Bakit pa siya umasa na baka may gusto sa kaniya si Lucas. She needs to accept the fact that her feelings for him were clearly one sided. Nangarap ata siya na sana suklian

"Hera? Ikaw ba 'yan hija?" Ang mga kayumanggi nitong mga mata ay nabalutan ng gulat habang nakatingin sa kaniya pabalik. Hatala sa mukha ng matandang lalaki na kamukha ng kaniyang Ina ang saya at pagkasabik. Ilang taon na ba niya itong hindi nakita? Hindi na niya mabilang. Trese anyos pa lang siya noong huli niya itong nakita at bigla na lang itong nawala. Hindi kagaya sa nararamdaman ng kaniyang Uncle na kapatid ng kaniyang Ina, imbes na maging masaya dahil nakita niya ulit ito matapos ang ilang taon na lumipas, hindi niya mapigilang makaramdam ng takot. The trauma this man caused to her, despite the length of time had passed, she still couldn't forget it. Nagsimulang nanginig ang kaniyang buong katawan. Nabalutan na rin ng takot ang kaniyang puso at nagsimulang nanlamig ang kaniyang pakiramdam. This kind of feeling, it's the same as before. "U-uncle Thomas... A-ako nga po," nanginginig ang boses na wika niya sa Tiyuhin. Dahil sa kaniyang sinabi, kaagad na napalitan ng isang malaw

Hera never cried this hard before. Kahit noong namatay ang kaniyang Ama, na siyang nag-iisang tao na nagmalasakit sa kaniya at kahit noong pinagbabato siya ng masasakit na salita ng mga tao na tinuring niyang pamilya. Kahit kailan ay hindi siya umiyak nang ganito ka grabe na para bang mawawalan na siya ng hininga at malay kapag nagpatuloy pa siya sa pag-iyak. Mahigpit pa rin siya na nakayakap kay Lucas para pigilan ang lalaki dahil baka mapatay na nito ang kapatid ng kaniyang Ina. Natatakot siya sa maaring kahahantungan ng mga nangyayari. Hindi niya alam kung paano ba napunta sa ganito ang kaniyang sitwasyon. She was just buying food for the person she caress and now, she's in this situation where she doesn't know what to do. "S-stop already. H-hindi na siya humihinga, baka mapaano po k-kayo..." nag-aalalang wika ni Hera na mas lalong nagpatigil kay Lucas. Sumikip bigla ang puso ng lalaki at nagtiim ang bagang sa galit. Why is she worrying about him? She should worry about herself!