Lahat ng Kabanata ng The Unrequited Love: Kabanata 31 - Kabanata 40

Nang maikalma ako ni Kuya ay tinayo niya ako't inalalayan sa paglabas ng banyo ko at pinaupo sa dulo ng aking kama. Bumalik siya sa loob ng banyo at lumabas nang may hawak na tuwalya.Bagama't hindi nagsasalita, alam ko at ramdam ko ang nanahimik ngunit nagliliyab niyang puso. Marahil ay dahil sa kaniyang nalaman. Kahit ako ay magagalit.Isang taong akala kong walang gagawin sa akin na masama ay isa rin palang taong bumaboy sa akin. Isang taong minahal ko lamang ng lubos ngunit bakit ito ang ibinato sa akin ng tadhana? Kapalaran ko na ba ito o baka naman ay karma ko na dahil sa mga ginawa ko?Gusto ko lang humingi ng kapatawaran sa aking mga nagawa pero may kapalit pala ang paghingi ko ng tawad. Bakit? Bakit ito nangyari sa akin? Ano ang nagawa ko upang gawin niya sa akin ang bagay na 'yon?Kung kasalanan ang magmahal, sana ay hindi ko na lang ginawa. I just want to feel loved, to be appreciated by the person I love, to be seen, to be looked at and to be admired but none of it was giv

"I-it's not t-true, diba Kuya?" Halos hindi na maintindihan ang lumalabas sa bibig ko dahil sa paghagulgol ko. Walang tigil sa pagtulo ang luha ko na para bang may sarili silang isip at kusa na lang lumalabas.Nilingon ko si Kuya na nakatulala lang sa kawalan na para bang wala ng buhay dahil hindi na siya gumagalaw. Lumapit ako at tumayo sa harapan niya, hinila ko siya para mayakap ako at maya-maya lang ay narinig ko na rin ang paghagulgol niya.He's making me cry but I have to be strong for him. Kailangan may isa sa amin na mananatiling matatag para siya ang umalalay sa isa."T-they're alive, trust me! They're coming h-home... to us. I assure you Kuya." Ani ko at tinapik-tapik ang likod niya.Hindi ako naniniwala sa balita. I don't believe them kaya wala akong paniniwalaan na kahit ano sa sinabi nila. Hindi patay ang magulang namin, buhay sila! Who knows kung binayaran sila ng kaaway ni Dad para ibalita 'yon at masira ang image ni Dad para magtagumpay sila sa binabalak nila na pabag

Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at sandaling in-adjust ang paningin sa liwanag. Bumangon ako sa pagkakahiga at hinanap sina Kuya at Baste. Ako lang kasi ang mag-isa pagkagising ko, akala ko pa naman ay nandito sila sa tabi ko.Wala lang, nami-miss ko lang sila hehe.Isinuot ko ang tsinelas ko at lumabas ng kwarto. Hindi ko alam kung ano ang nangyari kanina, basta bigla na lang akong nakaramdam ng pagka-antok tapos naramdaman ko na lang ang pagsalo sa akin ni Baste.Hindi ko rin alam kung bakit bigla na lang akong inaantok kahit kakatulog ko lang din naman at napapansin ko rin na napakasensitibo ko na pagdating sa mga pagkain na kakainin ko, na dati ay hindi naman. Idagdag pa na napapansin ko din ang pabago-bago ng mood ko. Bakit naman parang ang daming pagbabago sa'kin? May problema ba sa akin? Feeling ko naman ay ayos lang ako pero minsan napapansin ko rin na hindi. Ano ba talaga?Nandito pa rin kami sa hospital, parang ginawa na naming bahay 'to ah. Pero syempre ayos lang kasi

Para akong nabingi sa narinig ko. Nakikita kong gumagalaw pa ang labi niya pero hindi ko na maintindihan ang gusto niyang sabihin sa akin. Isang salita lang ang tinanggap ng utak ko."You're pregnant."I am what? Pregnant? Is this another kind of prank? Kasi kung oo, mababatukan ko 'tong si Baste. Pero kung hindi... No! It's not really true! Hindi naman talaga totoo ang lahat ng sinabi niya. Bakit ako maniniwala sa kaniya na puro biro lang naman ang mga sinasabi niya."Dahlia!" Humakbang siya palapit sa akin nang mapa-upo ako sa sahig. I looked at him. "Stop me with your jokes, Baste! I'm just sixteen and I'm not fvckin' pregnant! Who the fvck are you to tell me that gibberish, huh? You really like putting a jokes on me. I'm starting to hate you because of that!" Sambit ko at tinabig ang kamay niya na nakahawak sa akin.Is he enjoying making fun of me? Masaya bang makita na naiinis ako? Bakit pa palagi nila akong pinaglalaruan? Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Gusto ko nang manah

Hindi ko mapigilang malungkot sa aking nakikita. Malaki na ang tiyan ko at sa susunod na buwan na ang due date ko. Masiyadong mabilis ang takbo ng panahon at hindi ko napansin na malapit na pala akong manganak. Parang kailan lang ay naeenjoy ko pa ang buhay ko pero ngayon ay kailangan ko nang mag-ingat lalo na't may responsibilidad na ako.Halata rin ang paglobo ng katawan ko. Ang daming nagbago sa panlabas na kaanyuan ko. I'm having a stretchmarks over my body and I gained a lot of weights since I found out that I'm not only having a one child, but rather a two child.Yes, you've heard it right. It's a twin. Mas lalo lamang umuusbong ang galit ko dahil dito. Bakit dalawa pa ang ibinigay sa akin na bata? Isa pa nga lang hindi ko na matanggap, dalawa pa kaya? Kung alam ko lang na ganito pala ang kinalabasan ng pagpili ko na mabuhay ang bata, sana tinuloy ko na lang ang paga-abort noon.Just because I keep them inside my womb, it doesn't mean I will love them. It's still a rapist child