Todos os capítulos de Where Lie Lies: Capítulo 41 - Capítulo 50

ROUGJAN AISLINN ALLEJO“Tulungan mo ‘ko,” saad ko nang lumapit sa amin si Aillard.“Bakit siya nandito?” nagtatakang tanong nito na ipinagkibit balikat ko.“I don’t know. Dahan-dahan muna nating siyang i-upo ro’n para tumawag ng ibang Black Knights para ihatid siya sa clinic.” Tumango ito at inalalayan si Lantis sa kabilang balikat.“Papunta na rito yung ibang Black Knights,” sabi niya nang gamitin nito ang radyo niya. Napatingin ako sa damit ni Lantis, lalong dumami ang dugo ro’n. Tsk. Makulit kasi ang isang ‘to.Ilang sandali lang ay dumating na ang Black Knights dala ang isang bed na paghihigaan kay Lantis. Sumama kami hanggang sa makarating sa clinic. The one thing I’ve noticed the whole time na magkasama kami sa clinic ay nakatingin lang si Aillard sa akin.“Let’s go,” aniya at tumayo na. Ilang minuto na rin kami rito. Nasa loob din si Bronimir at dalawang Black Knights para magbantay.Saglit kong sinulyapan si Lantis na wala pa ring malay saka tumango kay Aillard at tumayo na ri

ROUGJAN AISLINN ALLEJOThat was the moment that we saw before closing all windows and curtains.“Ano kayang nangyayari sa labas?” tanong ni Alec nang makabalik kami sa lamesa para ituloy ang pagkain.“I don’t know but that looks weird. Imposible naman na hamog lang ang bagay na ‘yon,” sagot ko.“Malalaman din natin ‘yan bukas,” sagot ni Aillard habang nginunguya ang pagkain niya. “Kumain na kayo para makapagpahinga na.”Matapos namin kumain ay si Alec ang nagligpit at naghugas ng kinainan namin. Dumiretso naman ako sa kwarto dahil naramdaman kong nag-send ng signal si Black, hindi ko nga lang alam kung si Trigger ba ‘yon o si Lantis. Ini-lock ko muna ang pinto bago nag-connect sa linya niya.“Hey, anong nangyayari sa labas?” tanong ko.“Ayos lang ba kayo? Isara niyo mga bintana,” sagot nito at hindi pinansin ang tanong ko. Si Lantis ang kausap ko.“I already did. Ano na bang nangyayari? Bakit may makapal na usok?”“I don’t know. Wala na akong makita dahil balot na rin dito ng makapal

ROUGJAN AISLINN ALLEJO“Sana sinabi mong wala ka palang fridge sa kwarto para sinabay ka naming kumain. Would you like me to cook?” tanong ni Aillard nang pumasok siya sa loob. Naabutan niya kasing kumakain si Lantis at nabanggit naman ng lalaking ‘to na wala siyang pagkain sa kwarto niya.“No, thank you. I’m full.” sagot ni Lantis. Dahan-dahan lang na napatango si Aillard saka tumayo sa tabi ko. Huminto na rin si Lantis sa pagnguya ng sandwich saka tumayo at pinagpagan ang sarili. “I’ll go ahead. Thanks for the food.” Bahagya siyang ngumiti nang tumingin sa amin saka naunang naglakad.“Just knock if you want to join us for the food,” saad ni Aillard bago tuluyang makalabas si Lantis.“Tapos na duty mo?” tanong ko sa kaniya nang maupo ako sa couch sa sala.“Yeah, medyo may kaunting gulo lang sa Headquarters. May dalawang Black Knights kaming nakita na nakahandusay na lang sa loob ng office.”“Sino naman ang may gawa?”“Hindi ko alam. Sinabihan kasi kami ni Bronimir na unahin namin yun

ROUGJAN AISLINN ALLEJO Natapos din ang usapan namin kagabi ni Lantis dahil minabuti kong pumasok na sa kwarto matapos tawagan ulit si Alec para kumustahin. Pinili ko na lang din na putulin ang usapan namin dahil sa titig pa lang niya ay nanghihina na akong harapin lalo ang katotohanan sa nararamdaman ko at sa magulong sitwasyong nangyari sa akin. Kinabukasan ay nagising na lang ako nang may kumatok sa pinto, si Alec. Nang makita ko si Alec ay kaagad akong yumakap sa kaniya. “Ayos ka lang? Sinong kasama mo?” tanong ko sa kaniya saka sinuri siya. “I’m fine.” Saglit siyang yumakap sa akin kaya iginiya ko siya sa sala para makaupo siya sa couch. Pumunta naman si Lantis sa pinto para sumilip doon at isinara rin pagkatapos. “Ikaw lang ang pumunta rito mag-isa?” Tumango si Alec sa akin. “Mabuti na nga lang at nawala na yung usok. Ang daming mga nakahandusay sa labas.” Napayuko siya. “Nasaan si Aillard? Wala pa rin siya?” Kaagad akong umiling sa kaniya bilang pagsagot. “Maybe we should

ROUGJAN AISLINN ALLEJOI've been avoiding my traumatic past for years, but now it's coming back to haunt me. Halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang makaharap ang isa sa mga lalaking kinamumuhian k. Si Eris Sandiego. Alam kong nakita ko na siya kanina bago pa lang kami pumasok sa loob ng room pero hindi ko siya nakilala kaagad dahil sa totoo lang ay gustong-gusto ko nang kalimutan ang mga mukha nila. At sana nga lang talaga ay hindi ko na naalala pa ang itsura niya.“Love…” I heard Lantis’ voice trying to talk to me. Nagpatangay na ako sa kaniya kanina palabas sa room na ‘yon, tulala lang ako habang nakatitig sa kawalan. Parang nagsasarado ang mga tenga ko at unti-unting humihina ang pandinig ko. “I’m here.” Naramdaman ko ang mainit na yakap niya.Namalayan ko na lang ang sarili kong umiiyak sa harapan niya habang nakayakap nang mahigpit sa kaniya at nakakapit ang kamay ko sa likuran ng damit niya. I don't know why, but in his arms, I feel secure. This genuine sense of safety seems