Dalawang araw ang lumipas, hindi ko pa din pinapansin si Anus, kahit na gustong-gusto niya ako kausapin. Basta tampo talaga ako sakanya. "Ganda mo talaga e' ano? hindi mo pinapansin si Anus" rinig kong sabi ni Abe habang ako'y nagdidilig ng halaman. Tinignan ko naman siya at napabuntong hininga pa ako. "Palagi siyang nakatingin sayo mula sa malayo" dagdag na sabi pa ni Abe na iiling-iling at tila dismiyado sakin.Totoo nga 'yon, minsan nahuhuli ko pa nga si Anus na nakatingin sakin at ako na mismo ang iiwas kaagad, dahil mukhang wala siyang balak na umiwas ng tingin. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit sa dahilan na hindi siya nagpaalam sakin no'ng umalis siya ay grabe na ang tampo ko sakanya, gusto ko sana na pansinin siya ngunit, 'to ay panindigan ko na lang ang aking sinimulan. Alam kong mali 'to dahil kaibigan niya lang naman ako, ngunit nakakaramdam talaga ako ng tampo sakanya, at bahala na kung hanggang saan aabot ang akin nararamdaman. "Ang sarap naman po talaga ng luto mo

Ganito kasi 'yon Anus nagbibiro lang ako no'n ikaw talaga masyadong ka naman seryoso. Saad ko pa sakin sarili habang ako'y natatawa. Kamusta ka na? Palagi ka atang seryoso. Dagdag na saad ko pa at ako'y natatawa ngunit napawi din at napakamot sakin sariling ulo at napabuntong hininga dahil hanggang ngayon ay hindi ko alam ang sasabihin kay Anus. Nag-pa-practice kasi ako ng sasabihin ko kay Anus at kanina pa ako dito sa may kuwadra at wala pa din akong mapili na sasabihin, tila mauubusan na ako ng laway sa kakasalita. Napakahirap talagang makipagbati. napakahirap mag-isip ng sasabihin. Hindi ko alam pati kung ano ba ang aking i-a-aksyon sa harapan niya. Gustong-gusto ko na talaga maayos ang gusot namin dalawa, at akala ko no'ng una ay magiging madali lang ang lahat ngunit hindi pala dahil ako'y nahihirapan ngayon; hirap na hirap. Ngayon ay nakasilip ako mula sa malaking puno hindi kalayuan sa may lamesa ni Anus na busy na busy 'to na nakatutok sakanyang laptop at madaming nagkala

Kinabukasan. Ngayon ay nagdidilig ako ng halaman kasama si Abe na tahimik lang, at makikita ko na lang ay natawa 'to mag-isa. Hindi ko alam kung may problema ba siya sa utak o' ewan pansin ko ang pagbabago ng kaniyang ugali, tapos hindi siya talaga kagaya ng dati na madaldal, makulit at mapangasar hindi ko alam kung ano ba ang nangyari kay Abe kung bakit ganito siya. Hindi ko na nga pinapansin pa ang kaniyang kinikilos dahil mukhang wala 'to sa sarili na hindi ako masagot ng seryoso. Sa isip-isip ko pa habang nagdidilig pa din. Ang lalake na ng mga bulaklak na dati ay buto pa lamang. Kay bilis talaga ng araw. Sa isip-isip ko pa habang pinagmamasdan ko ang mga bulaklak. Tiyak na matutuwa ang mayora sakanyang pagbabalik dahil kay rami ng tanim na bulaklak sa kaniyang hardin at ang gaganda pa ng mga ito. Sa isip-isip ko pa. Kailan kaya makakauwi ang mayora? Tanong ko pa sa isip-isip ko. Pumuslit muna ako saglit papunta sa kusina para puntahan ko si Aling Berta para matanong ko kun

Gumising ako ng maaga para maglaba sa sapa, natambakan na din kasi ako dahil wala akong oras para dito dahil may trabaho ako sa mansion ng mayora. Araw ng sabado ngayon kung kaya't wala kaming pasok ngayon ni Abe sa mansion ng mayora. Nabalitaan ko din kay Abe na sa lunes na daw ang enrollan, hanggang ngayon hindi pa talaga ako nakakapag desisyon kung ako ba ay papasok sa school o' hindi, basta bahala na. Kailangan ko talagang mag-isip nang maigi at may dalawang araw na palugit na lang ako para magdesisyon, at kailangan ay hindi ko pagsisihan kung ano man ang magiging desisyon ko.Ngayon ay inaayos ko na ang akin lalabahan sa may sapa, pinaghihiwalay ko ang puti sa de-color, para hindi maghalo ang kulay at hindi malagyan ng chlorine ang de-color. "Magpahinga ka na muna kaya kaysa maglaba, ako na bahala diyan" rinig kong sabi ni mama na agad kong kinalingon, kung kaya't napatigil muna ako sa'kin ginagawa. Nakita ko ang pag-aalala nito sakanyang mukha habang nakatingin sa'kin, ngumi

Kinabukasan. Gabi na kami ni mama nang makauwi sa bahay, kung kaya't ako'y natanghali na sa pag-gising. Ang sakit ng ulo ko. Inaantok pa rin ako, kahit gusto ko man matulog muli ay hindi pwede dahil ako'y may pasok pa sa mansion ng mayora. Sayang din kung hindi ako papasok, dagdag kita rin iyon. Nakaupo ako sa'kin higaan at pahikab hikab habang nakatanaw sa may bintana. Sikat na ang araw sa may labas na siyang dahilan nang pagpasok nito sa akin bintana na tumatama sa'kin higaan. Bigla naman pumasok sa'kin isipan ang nangyari kagabi. Napapakamot na lang ako sa ulo dahil parang ibang iba si Anus kagabi, dahil sa kaniyang mga kilos. Lalo tuloy ako'y napapaisip kung may pagtingin ba talaga siya sa'kin, tama ba talaga ang akin nararamdaman? FLASH BACK Kanina pa ako naiilang sa tinginan ni Anus. Hindi ko rin alam sa'kin sarili kung bakit hindi ko kayang iwasan ang titig niya. Hindi ko rin alam kung bakit parang galit ang titig niya sa'kin. Dahil ba Hindi ako sumagot, no'ng tinatanong a