Sumapit na ang uwian at lahat ay hindi pa rin maalis alis ang inis ni Nicole.Naka baba na rin siya’t lahat mula sa opisina nito ay wala pa rin silang naging kibuan.Aba naman kasi, bakit siya ang unang makikipag usap dito eh hindi niya na nga ito ma intindihan at gulong gulo na rin siya sa mga inaakto nito.Isa pa, wala naman siyang dapat na sabihin sa Alexander na iyon, lagay eh siya pa ang dapat na mag sorry eh wala naman siyang ginagawang kasalanan dito.Naniniwala siyang may point din naman ang paliwanag niya rito kanina na hindi siya agad bumalik sa opisina dahil naroon pa nga ang girlfriend nito, at isa pa sa hindi niya maintindihan ay kung bakit ba masamang masama ang mukha nito kanina nang malaman nitong mag kasama sila ng kaibigan nitong si Domenic.“Hayyy ewan ko sayong bwisit ka!”Inis na bulong niya sa sarili saka marahas na napa buntong hininga, hindi niya na dapat ini-stress ang sarili niya sa pag iisip sa magulo niyang boss.Sapat nang malaman niyang may karelasyo

Mariing napa pikit si Nicole nang walang kahirap hirap siyang buhatin ni Alexander pa akyat sa second floor ng malaking bahay nito.Pigil na pigil niya ang huwag mapa ngiti, sa paraan kasi ng pag buhat nito sa kanya ay pa bridal style, para lamang silang bagong kasal at ito ang unang gabi na mag sasama sila.Marahas siyang napa iling bilang pag saway sa sariling isipin.‘Ano ba kasing kasal ang iniisip ko? Mag hunos dili ka nga self! Ayan ka nanaman sa mga walang silbi mong pangarap eh!’Kastigo niya sa sarili.Alam niya naman na hindi mangyayari kung ano man itong iniisip niya, bakit ba hindi siya matuto?Naiiling na napa mulat na lamang ng mata si Nicole para lamang makitang nasa tapat na pala sila ng isang malaki at tila mamahaling pintuang gawa sa magandang uri ng kahoy, kulay puti ang pintura niyon at na di-disenyohan ng mga bakal na pininturahan ng matingkad na kulay gold ang bawat patern niyon.Saglit na nag isip si Nicole kung totoo kayang mga ginto ang naroon.Balak sana

Pasado alas kwatro ng madaling araw nang maka uwi si Nicole sa bahay ng kanyang tiyang Norma, marahan ang ingat na ingat niyang kilos na tila ba siya isang mag nanakaw na ingat na ingat upang huwag mahuli.Inaantok niyang binuksan ang pinto ng madilim na bodega kung saan siya natutulog, nahihirapang pilit na inaninag ni Nicole ang kabuoan ng madilim na bodegang iyon na naliliwanagan lamang kaunti ng isang lumang poste ng ilaw sa may di kalayuan, dumagdag din sa hirap ng pag kilos ang nararamdaman niyang sakit ng kalamnan na tila ba siya binugbog ng paulit ulit.Wala sa sariling napa ngiti si Nicole nang hindi sinasadyang masagi sa isipan kung ano nga bang klaseng pambubogbog ang naranasan niya sa piling ng kanyang gwapo at matipunong boss kagabi.Aba eh halos ubusin nila ang buong mag damag ng magka yakap at pag niniig.Agad na namula nag mukha ni Nicole sa isiping iyon, pilit niya ring inalis sa sariling isipan ang ginawa niyang pag iwan kay Alexander kanina para umuwi.Hindi alam n

Madilim na ang gabi nang maka uwi si Nicole sa bahay ng kanyang tiyang Norma, dahan dahan pa ang ginawa niyang pag lalakad dahil bukod sa hindi pa rin maayos ang pakiramdam niya na tila lalo lamang yatang lumala nang matulog siya mag hapon ay sinabayan rin siya ng takot na mag pakita sa kanyang tiyang.Sandali pa siyang nag sisi na hindi pa siya sumama kay Leah nang sunduin siya nito sa kanyang opisina kanina, at nag sisi na hindi pa siya nakinig kay Alexander na huwag na munang umuwi.Marahas siyang napa buntong hininga nang sa wakas ay makalapit sa kahoy na pinto ng bahay ng kanyang tiyang, ibinuhos niya na marahil ang lahat ng natitirang lakas ng loob na kumatok doon nang mapa hinto lang rin nang marinig ang ingay ng usapan sa loob agad na nagunot ang kanyang noo nang marinig ang kanyang pangalan at tila hindi ang pag lalayas niya ang pinag uusapan ng kanyang tiyang at ng pinsan niyang si Lucy.Sa halip na ituloy ang balak na kumatok ay marahan na lamang ang ginawa niyang pag ki

“Late na ako!”Halos pa sigaw na sabi ni Nicole nang pag mulat ng mata ay bumungad sa kanya ang orasan na nag sasabing pasado alas nueve na ng umaga.Mabilis siyang bumangon para lamang muling bumalik sa higaan nang bukod sa masakit ang ulo at katawan niya na sa tingin niya ay mukhang hindi pa rin maka bawi sa pananakit ng kanyang tiyang at ng pinsan niyang si Lucy ay naramdaman niya rin ang malaking brasong naka dagan sa baywang niya, agad na nalipat ang tingin niya sa lalaking katabi niya na himbing na himbing sa pag tulog.Bakit ba hindi niya naalalang pinili nga pala ni Alexander na sa tabi niya matulog kagabi?Nawala lang marahil sa isip niya dahil sa isiping late na siya sa trabaho nakatuon ang kanyang pansin.Sandaling tumigil sa pag kilos si Nicole para pag masdan ang gwapong CEO na himbing na himbing sa tabi niya, bahagya pang naka kunot ang noo nito ngunit hindi maitatanggi niyon ang tila ba perpektong hubong ng mukha nito.Makakapal na kilay, mapupulang labi maging ang t