Eight o'clock in the morning nang magising ako. Wala na si Rowan sa tabi ko. I think, wala na rin ang kabit niya. Marahil sabay silang nagising at hinatid niya ang babaeng iyon.“Ma'am, Helena, gising kana pala.” Nagulat ako nang biglang sumulpot si Selena sa dulo ng kama. May hawak siyang walis.“Anong ginagawa mo?” Kunot noo kong tanong sa kanya.“Naglilinis po, ma'am.” Kinagat ko ang ilalim ng labi ko sa sagot niya. “Bakit, Helena, may ipag-uutos kaba?”“Nasaan ang sir mo?”“Nasa baba po ma'am naghahanda ng pagkain. Nakakapanibago nga po, eh.”“Talagang nakakapanibago kung may kasalanan na ginawa.”“May sinasabi ka po ba ma'am?”“Don't call me like that, Selena. Magkasing edad lang naman tayo so you can call me Helena. Anyways, tawagin mo ang sir mo para alalayan akong bumaba.” Umalis na siya at iniwan ang mga gamit pang linis.Dahil malapit lang sa gilid ng kama ang wheelchair tinulungan ko nalang a

Third Person POVMy plan was to torture her not to kill her. But it seems like she were destined to die. Hindi ko naman kasalanan kung bakit nakaratay na naman siya sa hospital bed. Kasalanan niya kung bakit impossible na siyang mabuhay pa. She was too ambitious to make the heir of Hidalgo's Corporation to fall in love with her–sadly, she might be able to touch her husband.“Bakit nandito kapa? Umuwi kana at baka may makakita pa sa'yo rito.” Kanina ko pa hindi makausap ng maayos si Rowan. Kasalanan 'to ni Helena dahil sa kanya hindi ko makakasama ngayong gabi ang asawa niya.“Rowan, listen to me okay? Hindi ako pumunta rito para manggulo. Gusto lang kita samahan at damayan sa pagluluksa.”“Pagluluksa? Paano mo nasasabi ang bagay na iyan? Hindi pa patay ang asawa ko!” Tumayo siya at hinawakan ang braso ko–ang higpit ng pagkakahawak niya. “Subukan mo pang sabihin iyan paniguradong hindi kana sisikatan ng araw sa hospital na ito.”

“Tumalikod lang ako saglit tapos malalaman ko nalang na sinisiraan mo na pala ako behind my back. Are you still desperate to get the attention of my wife? You can't force her to destroy our relationship just because of your false accusations about me.”He walked towards me. He kissed my forehead. I smiled.“You will never destroy our marriage, Simon, tandaan mo iyan.” he pointed his middle finger to his ex-bestfriend face.“Wala akong intensyon na sirain ang buhay mag asawa niyo.” Nakakalokong nginitian ni Simon si Rowan. “Because it's already ruined.”“Wha-- what did you say?” Lumapit si Rowan kay Simon. “Hindi porket kaliwang kamay ka ng tatay ko, eh, may karapatan ka ng paghimasukan ang buhay ko o ang relasyon namin ni Helena. Hangga't hindi ko hinihingi ang opinyon mo wala kang karapatan na siraan ako sa asawa ko.”“Like I said, I have no intention of ending your marriage because you are the one who has ruined it.” “You know

Nagkasundo kaming dalawa na hindi na kami magtatabi sa higaan. Kung hindi ko aagapan ang problema niya sa pakikipagtalik baka hindi na gumaling ang mga binti ko dahil sa kanya.“Sorry for fucking you, Helena.” Gulat kong nilingon si Rowan–tiningnan ko si Simon na nakakunot ang noo sa akin.Pinapunta ni tito Luciano si Simon para sunduin kami. Nang makita ni Rowan ang ex-bestfriend niya hindi na siya tumigil sa kakabanggit about sa sex.Hindi ako nahihiya sa tuwing sinasabi niya iyon sadyang hindi lang ako komportable dahil kasama namin si Simon.“Stop it, Rowan. Sa mansyon na tayo mag-usap.” I murmured. Mabuti nalang hindi na muli siyang nagsalita. Lumingkis siya sa braso ko. Pilit kong inaalis ang kamay niya pero diniriinan niya.“Anong gagawin ko para hindi kana magalit sa akin?” Malambing na pagkakasabi niya. Nakasandal siya sa balikat ko at nakapikit.Lumipat ang tingin ko kay Simon. Mahigpit siyang nakahawak sa manobela. Gal

Alas syete palang ng gabi pero sobrang tahimik na sa loob ng mansyon. Nakabukas naman ang lahat ng ilaw pero walang mga tao. Wala kang ingay na maririnig. Si Simon lang ang kasama ko ngayon mula pa kanina. Nagluluto siya ng pagkain ngayong dinner.Si Rowan nagpaalam sa akin na aalis. Himala at hindi sila nagtalo ni Simon. Samantalang si Nelia naman kanina pa hindi umuuwi. Si Tito Luciano hindi ko alam kung nasaan. Nakakapanibago. Parang mababaliw na ako sa mga naiisip ko–ayaw kong maghinala pero parang hindi ako matatahimik hanggat hindi nalalaman ang totoo.Naiihi na ako. Gusto kong magpasama sa kanya pero nahihiya ako. Tsaka busy naman siya sa pagluluto kaya hindi ko na siya aabalahin pa.Kung aakyat ako sa itaas baka mawalan ako ng balanse at gumulong. Ayaw ko ng bumalik sa hospital. Minabuti ko nalang maghanap ng cr. Ilang kwarto na ang napasukan ko at mukhang kwarto yun ng mga katulong at guest. Nang may isang silid na pumukaw sa atensyon ko–palabas ng mansyon.