All Chapters of One Bite to Another: Chapter 11 - Chapter 20

"Vreihya! Ano ang nangyari? Bakit may dugo ang iyong kasuotan!", malakas na sigaw ng aking ina nang bigla na lamang akong sumulpot pabalik sa aking silid sa palasyo. Mabilisan akong sinalo ni Tiyo dahil matutumba na ako mula sa aking pagkakatayo dahil sa pagkabigla at sa tama ng bagay na pinaputok sa akin ng ama ng batang lalaki."ENTRANTE! Sinaktan ka nila!", madiin na turan ni Tiyo na ramdam kong punong-puno ng galit. Naramdaman ko ang tila paglakas ng hangin sa aking silid na tanda ng masidhing galit ni Tiyo. Matindi na ang nararamdaman kong pagkawala ng aking dugo."Mga walang awa! Bakit ka nila ginanyan Vreihya!", matindi na din ang paninigaw ni Ina habang nanlalabo ang aking paningin dahil sa mga namumuong luha ngunit wala na akong lakas na sumigaw at gumalaw pa. Tila isang bato na walang kabuhay-buhay ang tangan ni Tiyo."Tawagin mo si Macara, tila yata gawa sa pilak ang ginamit nila kay Vreihya!", mabilis na singhal ni Tiyo habang nararamdaman ko na ang aking mumunting katawa

"Just let me use my magic and it will all be done!", masungit kong turan sa lalaking ayaw talaga paawat sa pamimingwit ng isda dito sa ilog. "No! Walang thrill!", matigas nitong sabi sa akin at patuloy siya sa paglalagay ng pamain sa kaniyang pamingwit na ginawa ko gamit ang matitigas na magkakapulot na baging. Kanina pa kami dito sa ilog at nanghuhuli ng isda dahil gusto niya raw mamingwit dahil nababagot na siya sa loob ng palasyo."Mino! Isang oras na tayong nandirito!", iritable kong sabi sa kaniya ngunit pinagtaasan niya lamang ako ng kilay. "Stop overreacting! Kakadating palang natin!", malamig na sabi nito sa akin tsaka na siya nagsimulang mamingwit. Kung ako lamang ang masusunod ay nakahuli na kami kaagad pero gusto niya na manghuli ng siya lang at hindi gumagamit ng mahika.Lumayo ako ng kakaunti sa kaniyang pwesto habang prente na siyang umupo sa isang malaking bato at handa ng maghintay ng mahuhuling isda. Habang ginagawa niya iyon ay nabaling naman ang aking pansin sa isan

FAST FORWARDHindi ko alam kung papaano ko papipigilin ang panginginig ng kaniyang mga kamay. I knew this would happen. Alam ko na sasapitin niya ang ganito sa aming pagbabalik. Kanina pa siya nakaupo at nakasandal sa silid ng aming palasyo habang pinipigilan niya ang kaniyang panginginig. Alam kong nakakaramdam siya ng takot but being a man that he is ay alam ko na pinipigilan niya na ipakita na nakakaramdam siya ng kahit anong uri ng pagkasindak."Mi...Mino", mabagal na tawag ko sa kaniya habang lumalapit ako sa kaniyang pwesto nang marahan. "Please! I am done!", malamig nitong turan sa akin habang itinatago na niya sa kaniyang likuran ang nanginginig niyang mga kamay. I know na hindi niya kinaya ang naganap kanina kaya siya nagkakaganyan."I am tired...Ano pa ba ang gusto ninyo sa akin!", punong-puno ng pagiging sarkastiko ang kaniyang pagtatanong sa akin. I don't know what to say dahil habang nananatili siya sa aming mundo ay paulit-ulit na mangyayari ang nangyari kanina."Just ki

Ilang beses pa nga ba akong masusurpresa sa mga kayang gawin ni Mino at kung bakit siya ang ginamit bilang mata ng aming Dyosa? Maraming mga bampira sa mundong ito na kayang-kaya makihalubilo sa mga nilalang na nandirito ngunit bakit sa isang tao pa na malalagay sa panganib napiling umanib ng Dyosa? Ilan na ba ang katanungan na namutawi sa aking isip simula nang dumating ang lalaki na ito sa aking mundo? Ilang beses na ba halos masira ang aking pag-iisip sa mga katanungan na ito na patuloy pang nadaragdagan imbis na nasasagot."Ma...mahal na Dyosa?", naginginig kong banggit sa Dyosang nagbibigay sa amin ng buhay. Hindi pa din talaga ako makapaniwala na kaharap ko siya ngayon. Nang magwagi ang aking Inang reyna sa turnamento ay isa pa lamang akong musmos ngunit ngayon ay muli ko siyang nasilayan. "Vreihya, hayaan mo na ako ang magprotekta sa kaniya. Ipinapangako ko na hindi ko papabayaan ang iyong kapareha". Sadyang malumanay na tila musika sa aking pandinig ang kaniyang napakagandang

BACK TO REALITYHindi ko alam kung papaano ko papipigilin ang panginginig ng kaniyang mga kamay. I knew this would happen. Alam ko na sasapitin niya ang ganito sa aming pagbabalik. Kanina pa siya nakaupo at nakasandal sa silid ng aming palasyo habang pinipigilan niya ang kaniyang panginginig. Alam kong nakakaramdam siya ng takot but being a man that he is ay alam ko na pinipigilan niya na ipakita na nakakaramdam siya ng kahit anong uri ng pagkasindak."Mi...Mino", mabagal na tawag ko sa kaniya habang lumalapit ako sa kaniyang pwesto nang marahan. "Please! I am done!", malamig nitong turan sa akin habang itinatago na niya sa kaniyang likuran ang nanginginig niyang mga kamay. I know na hindi niya kinaya ang naganap kanina kaya siya nagkakaganyan."I am tired...Ano pa ba ang gusto ninyo sa akin!", punong-puno ng pagiging sarkastiko ang kaniyang pagtatanong sa akin. I don't know what to say dahil habang nananatili siya sa aming mundo ay paulit-ulit na mangyayari ang nangyari kanina."Just