Lahat ng Kabanata ng One Bite to Another: Kabanata 21 - Kabanata 30

"Mino I said hit me with your best shot!", malakas kong sigaw sa kaniya habang nagpapalipat-lipat ako sa likod ng malalaking puno sa gubat upang magtago mula sa kaniya. Hindi na nasunod ang kagustuhan niya na hindi gumamit ng mahika sa aming duwelo dahil the moment na bumalik siya sa wisyo pagkatapos na maglapat ang aming mga labi ay bigla na lamang lumabas muli ang mga kuryente sa kaniyang katawan.Hindi na ako nagulat na maiinis siya ng ganiyan sa akin pagkatapos ng ginawa ko. Unti-unti na akong nasasanay na hindi katulad ng ibang lalaki si Mino na magmamanikluhod para lamang halikan ko. Natatanggap ko na kahit papano na hindi niya nakikita na masuwerte siya dahil siya lamang ang tanging nakahawak, nakakagat at nakalapat ng mga labi sa akin.Agad akong muling lumipat sa mas malaking puno dahil tinamaan ng tinatapon niyang bola ng kuryente ang dati kong tinataguan at naging sanhi ito upang masunog at umusok ang parte na tinamaan. Matindi talalaga ang hinanakit sa akin ng mortal na it

"Kamusta ang kagatan?", nakapanlolokong bati sa amin ni Tiyo pagbaba ko pa lamang sa hagdan habang nasa likod ko lamang si Mino. Agad kong tinapunan ng nanlilisik na titig si Tiyo na siya naman sinuklian niya ng pagngisi. "What? Nahihiya ka pa ba Vreihya?", panloloko nito sa akin at agad niyang nasalo ang isang malaking tinik ng halaman na siyang aking ibinato sa kaniya. Agad niya itong prenteng tinapon sa bintana na malapit lamang sa kaniya sabay patuloy siya sa nakakapanloko niyang tawa.Seriously? Bakit ako binigyan ng isang tiyuhin na minsan ay may pagkaisip bata at mababaw ang kaligayahan. "Maupo na kayo Vreihya at Mino.", sabi ni Ina na nagmula pa sa kusina ng palasyo na siyang agad kong tinignan habang may tangan siyang isang lalagyan. Amoy na amoy ko mula rito ang kaniyang niluto. "Woah! Is that what I am thinking?", natutuwa kong pahayag tsaka ako tinanguan ni Ina sabay ngiti. Ilang minuto pa ay nakaupo na kami sa hapagkainan.Magkatabi si Tiyo at Mino samantalang kami naman

Marami ng bagay ang nangyayari simula ng mapunta sa mundong ito si Mino. May mga bagay na sadyang hindi na din kinakaya ng aking utak upang iproseso. "You can read his mind?", gulat na tanong sa akin ni Tiyo habang kapwa kami magkaharap sa mesa at kumakain. Si Mino ay nagtungo na sa ilog upang malinis ang kaniyang sarili.Naguguluhan lamang niya akong iniwan kanina dahil hindi ko pa sinabi sa kaniya ang aking karanasan. "Yes Tiyo, ngunit bigla din itong nawala.", agad kong sagot sa kaniya na siyang ikinakunot lamang ng kaniyang noo. "That's strange!", agad niyang pahayag. "I don't know what to say and think either. Kung ano-ano na lamang ang nangyayari.", medyo iritable kong pahayag dahil dagdag na naman ito sa mga palaisipan na mayroon ako."Maybe it's a good thing also para malaman natin ang mga nasa isip niya.", malamig na pahayag ni Tiyo bago siya uminom mula sa tasa na nasa kaniyang harapan. "Vreihya, I can sense that he can't be in his full potential hanggang hindi niya mismo ti

"Drink.", malamig kong utos sa kaniya habang nag-iiwas ako ng tingin. Iniabot ko ang sisidlang kahoy na may katas ng bulaklak at patak ng aking dugo upang inumin na lamang niya ito kaysa naman ako pa ang magpahid. Hindi na ako natutuwa sa paulit-ulit na pagwawala ng aking puso. Hindi maaari na magkaroon ako ng damdam para sa kaniya. Isang malaking pagkakamali ang umibig sa katulad niya.I saw how people cheat and play with each other's heart. Ilang makamundong pag-ibig na nga ba ang nasaksihan ko sa kanilang mundo at ilang pagkabigo na din ang aking nakita. Mababaw kung magmahal ang mga tao dahil karamihan sa kanila ay madaling matangay ng tukso at pagnanasa. Dagdag pa dito ay ang ikli ng kanilang buhay, kung ako ay iibig ay nais ko na sa matagal na panahon kami magsasama ngunit ang mga mortal ay tumatanda at namamatay.For me, the length of their lives are not enough. Gusto ko ng pag-ibig na aking mararanasan habang ako ay nabubuhay. Ilang sandali pa ay tinanggap na din niya ito at h

"Bakit mugto ang iyong mga mata?", agad na tanong sa akin ni Ina habang papababa ako ng hagdanan. Agad akong lumapit sa kaniya at yumakap nang mahigpit na kaniya naman ipinagtaka. "Ina nagkaroon ako ng malungkot na panaginip.", tila bata kong sumbong sa kaniya. "Nais mo bang pag-usapan 'yan iha?", malumanay niyang tanong sa akin. Ilang minuto pa ay kapwa na kami mabagal na naglalakad sa gubat upang makalasap ng sariwang hangin."Bakit ka tila umiyak iha?", malumanay na panimula sa akin ni Ina at muli na naman ako nakaramdam ng lungkot. "Nanaginip ako patungkol sa isang batang lalaki sa ating baryo Ina. Humihingi siya ng tulong sa akin ngunit wala man lang akong nagawa.", mahina kong turan habang nagsisimulang mamuo ang luha sa aking mga mata. "Pakiramdam ko Ina kasalanan ko ang lahat. Hindi ko siya naprotektahan. Tila nawalan ng hustisya ang mga sinulat niya para sa akin.", hindi na ako nakapagpigil sa pag-iyak kasabay ng malungkot na pag-abot ko kay Ina sa kwaderno na siyang sinulat