Astrid's POV.Kasalukuyan akong tumutulong sa mga katulong dito sa palasyo sa paghahanda ng pagkain nang maramdaman ang presensiya ng isa sa mga katulong na nasa likuran ko na pala."Your highness, maupo na lang po kayo..." magalang na sabi ng isa sa mga katulong na ikinangiti ko."Ayos lang po. Nasanay din kasi ako sa mundo ng mga tao na tumutulong sa paghahanda ng pagkain–I mean, most of us," sagot ko rito.Napahawak ako sa balikat nito at nagpaalam na muna na kukunin ang mga prutas sa kusina. Agad naman akong pumuntang kusina at agad na kinuha ang bowl na may lamang fruits.Napatigil naman ako nang maramdaman ang paghinga sa likod ko. Dahan dahan akong napalingon at nakitang malamig na nakatingin sa akin si Zarovich."Hey, you need something?" I asked while smiling."Tss." tanging lumabas sa bibig nito.Bigla itong naglakad na ikinawala ng mga ngiti ko. That's it?Napatingin naman ako sa pwesto nito

Vladimir POV.This is the day that I've been waiting for... Ang babaeng hinahangad ko at ang babaeng gusto kong mapakasalan ay tuluyan ng magiging akin.I still remember when we are still young, Xelize and I always play in the woods, we share each other problems, we eat together, laugh and I love to hear her stories while we are laying on the ground, staring at the night sky, hoping to find some shooting stars.It's worth it to wait her for almost 100 years. Mahaba haba ang tiniis ko pero nakaya ko iyon, makasama lang ang babaeng mahal ko... I was 20 and she was 18 when she died. Now that she's 22 and I am 102 years old, I can finally marry her.Suot suot ko ang puting suit ko habang nakatayo sa gilid, hinihintay ang pagdating ng babaeng papakasalan ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang pakiramdam pag ikakasal kana, normal lang ba na kabahan ako at isipin na baka gagawin niya ang sinabi niyang hindi ito sisipot sa araw ng kasal namin? Na bak

Still Vladimir's POV.Hawak kamay kaming bumalik sa loob ng palasyo at hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil naiintindihan nito ang sinabi ko.Nag uusap lang sila at nag aasaran pero maya maya nang makalapit kami ay tumahimik sila, ganoon din ang paglapit ni Hermes sa amin ni Xelize."Your majesty..." tawag ni Hermes at yumuko sa akin.Napatingin naman ito kay Xelize at tulad ng ginawa niya sa akin, yumuko din ito kay Xelize."Gusto lang po naming magpasalamat sa iyo, at sa ibang vampire royalties sa pagligtas ng Barovian, ang buong akala namin ay tuluyan niyo ng sinukuan ang kaharian natin..." masayang saad ni Hermes."I told you, Hermes... I just want my wife back that's why I decided to go to the human world." Nakangiting sabi ko at imbes na hawakan ito sa beywang ay ang kamay nito ang hinawakan ko lalo at marahang pinisil.Napatingin naman si Hermes kay Xelize at nginitian ito."And Hermes..." tawag ko rito na ikinatingin naman nito sa akin.

Still Xelize's POV.Kinabukasan ay maaga akong nagising at naghanda. Ang sabi kasi nila e mamamasyal daw kami sa bayan. Hindi ko alam na may bayan din pala sila, katulad lang sa mundo ng mga tao. Walang masyadong pinagkaiba, maliban sa umiinom ng dugo ang mga bampira ang mga lobo naman e fresh meat habang sa mundo ng mga tao ay kadalasan talaga e niluluto at hindi umiinom ng dugo, siguro may iba e kumakain ng fresh meat pero para lang siguro iyon sa mga cannibal at yung iba na kahit buhay pa e kakainin pa dahil healthy daw iyon?Nakarinig ako ng tatlong katok sa pinto bago ito tuluyang bumukas at bumungad si Vladimir."You ready?" Nakangiting tanong nito.Lumapit naman ako rito at hinalikan ito sa pisnge."Yes, let's go?" pag aaya ko na sinang ayunan naman nito.Agad na kaming nagtungo sa hallway nitong palasyo kung saan naghihintay sa amin ang mga kaibigan namin.Hindi pa man kami nakakarating doon ay nakikita ko na ang

Xelize's POV.Dalawang araw na ang lumipas at tulog padin si Vladimir at Astrid. Wala na din kaming balita kay Eudorah at sa kasama nitong si Tanler. Nakakapagtaka lang dahil napakatahimik ng Barovian ngayon, walang gulo o problema.Inilibot ko ang paningin ko at hindi ko maiwasang isipin ang tungkol na naman sa nakita nito. Hindi ko din maiwasan na mangamba at hanggang ngayon ay gumagawa ako at humanap ng paraan kung paano ako mapapalapit sa bayan, maraming ayaw sa akin, hindi man sabihin pero ramdam ko iyon. Mas pipiliin nila si Eudorah na nagpapaikot lamang at pinapamukhang inosente ang kaniyang sarili pero kapag nakatalikod ka na sa kaniya ay masama pala ang ugali nito.Dumako ang tingin ko sa mga kawal at nakita sila Xylie na kinakausap ang mga ito. Ginagawan ng paraan ni Xylie hindi lang makaapak si Eudorah dito, walang araw itong hindi nangangamusta sa mga kawal, mapa bayan man o sa loob ng palasyo ay nagtatanong ito."Siguro, oras na para