Vladimir POV.
This is the day that I've been waiting for... Ang babaeng hinahangad ko at ang babaeng gusto kong mapakasalan ay tuluyan ng magiging akin.I still remember when we are still young, Xelize and I always play in the woods, we share each other problems, we eat together, laugh and I love to hear her stories while we are laying on the ground, staring at the night sky, hoping to find some shooting stars.It's worth it to wait her for almost 100 years. Mahaba haba ang tiniis ko pero nakaya ko iyon, makasama lang ang babaeng mahal ko... I was 20 and she was 18 when she died. Now that she's 22 and I am 102 years old, I can finally marry her.Suot suot ko ang puting suit ko habang nakatayo sa gilid, hinihintay ang pagdating ng babaeng papakasalan ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang pakiramdam pag ikakasal kana, normal lang ba na kabahan ako at isipin na baka gagawin niya ang sinabi niyang hindi ito sisipot sa araw ng kasal namin? Na bakVladimir's POV.I loosen my tie while sitting on my couch. I still can't believe what she did. She just run away, she didn't even give a reason.And what the hell is wrong with her? Ano naman kung malaman kong buntis siya? Mas masisiyahan pa ako but godd*mn it! She just left! She left just like that!"f*ck," I cussed."Damn it! What did I do wrong Xelize? Why did you just leave me hanging like that? You should attend that wedding we prepared but you just left me there, dumbfounded," I said and drink the tequila."Tell me, Xelize. What did i do wrong for you to leave me like this?" I asked and point my finger on Xelize.She was infront of me, staring at me."You told me we will get married, but just because I got you pregnant before our wedding you will just leave me like that? Bullshit!" I said.I stood up and holds my head."Damn it! I feel tipsy," I whispered.Agad akong napahakbang kahit nah
Still Vladimir's POV.Hawak kamay kaming bumalik sa loob ng palasyo at hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil naiintindihan nito ang sinabi ko.Nag uusap lang sila at nag aasaran pero maya maya nang makalapit kami ay tumahimik sila, ganoon din ang paglapit ni Hermes sa amin ni Xelize."Your majesty..." tawag ni Hermes at yumuko sa akin.Napatingin naman ito kay Xelize at tulad ng ginawa niya sa akin, yumuko din ito kay Xelize."Gusto lang po naming magpasalamat sa iyo, at sa ibang vampire royalties sa pagligtas ng Barovian, ang buong akala namin ay tuluyan niyo ng sinukuan ang kaharian natin..." masayang saad ni Hermes."I told you, Hermes... I just want my wife back that's why I decided to go to the human world." Nakangiting sabi ko at imbes na hawakan ito sa beywang ay ang kamay nito ang hinawakan ko lalo at marahang pinisil.Napatingin naman si Hermes kay Xelize at nginitian ito."And Hermes..." tawag ko rito na ikinatingin naman nito sa akin.
Xelize's POV.Tahimik akong kumakain sa tabi ni Vladimir habang sila naman ay nag kwekwentuhan. Napatingin ako sa kinakain ko at hindi man lang ito naubos.Iniisip ko padin yung kanina at hindi ko maiwasan na kabahan. Paano nga kung mamamatay talaga ako? Paano kung yung inaakala kong happy ending e hindi pala mangyayari?Ibig bang sabihin nito e panandalian na lang yung saya na marararamdaman ko?Dahan dahan akong napatingin kay Vladimir nang hawakan nito ang kamay ko at pisilin."Ayan ka na naman," sabi nito."Nandito ako para pigilan na mangyari iyon, calm down okay?" malambing na sabi nito na nagpagaan naman sa akin.Dahan dahan akong tumango sa kaniya habang nakangiti at hinawakan din ang kamay nito."Finish your food now..." mahinang sabi nito na ikinatango ko.Tinuloy ko na ang pagkain at pinipilit ang sarili ko na iwasan isipin ang mga iyon. Kailangan kong iwasan, may tiwala ako kay Vladimir, ala
Still Xelize's POV.Kinabukasan ay maaga akong nagising at naghanda. Ang sabi kasi nila e mamamasyal daw kami sa bayan. Hindi ko alam na may bayan din pala sila, katulad lang sa mundo ng mga tao. Walang masyadong pinagkaiba, maliban sa umiinom ng dugo ang mga bampira ang mga lobo naman e fresh meat habang sa mundo ng mga tao ay kadalasan talaga e niluluto at hindi umiinom ng dugo, siguro may iba e kumakain ng fresh meat pero para lang siguro iyon sa mga cannibal at yung iba na kahit buhay pa e kakainin pa dahil healthy daw iyon?Nakarinig ako ng tatlong katok sa pinto bago ito tuluyang bumukas at bumungad si Vladimir."You ready?" Nakangiting tanong nito.Lumapit naman ako rito at hinalikan ito sa pisnge."Yes, let's go?" pag aaya ko na sinang ayunan naman nito.Agad na kaming nagtungo sa hallway nitong palasyo kung saan naghihintay sa amin ang mga kaibigan namin.Hindi pa man kami nakakarating doon ay nakikita ko na ang
Xelize's POV."How is he?" I asked Astrid.Nakita ko namang bumuntong hininga ito bago humarap sa akin."I, we don't know, Xelize. We are still working this out, ang biglaang pagkawalan ng malay ni kuya ay hindi normal..." naguguluhang sabi nito."What do you mean?" tanong ko sa kaniya."What she meant is, it's not just an accident why Vladimir suddenly passed out," sabat ni Zarovich.Napatingin naman ako kay Vladimir. Who could be doing this to you? Naguguluhan ako sa nangyayari. Hindi kaya yung nasa panaginip ko ang gumawa sa kaniya nito?But, I don't have enough information to tell them about that, ni hindi ko alam kung sino ang mga iyon na nasa panaginip ko.Napaupo naman ako sa tabi ni Vladimir at hinawakan ang kamay nito. Natutulog padin ito at wala sa amin ang may alam kung kailan siya magigising.Pag nalaman ito ng bayan ay baka magkagulo sila... Napakagulo, naghihinala na ako sa lahat ng bagay,
Xelize's POV.Dalawang araw na ang lumipas at tulog padin si Vladimir at Astrid. Wala na din kaming balita kay Eudorah at sa kasama nitong si Tanler. Nakakapagtaka lang dahil napakatahimik ng Barovian ngayon, walang gulo o problema.Inilibot ko ang paningin ko at hindi ko maiwasang isipin ang tungkol na naman sa nakita nito. Hindi ko din maiwasan na mangamba at hanggang ngayon ay gumagawa ako at humanap ng paraan kung paano ako mapapalapit sa bayan, maraming ayaw sa akin, hindi man sabihin pero ramdam ko iyon. Mas pipiliin nila si Eudorah na nagpapaikot lamang at pinapamukhang inosente ang kaniyang sarili pero kapag nakatalikod ka na sa kaniya ay masama pala ang ugali nito.Dumako ang tingin ko sa mga kawal at nakita sila Xylie na kinakausap ang mga ito. Ginagawan ng paraan ni Xylie hindi lang makaapak si Eudorah dito, walang araw itong hindi nangangamusta sa mga kawal, mapa bayan man o sa loob ng palasyo ay nagtatanong ito."Siguro, oras na para
"Alas, ayos ka lang ba talaga?"Napatingin naman ako sa kanila bago napailing."Oo naman," sagot ko."Sigurado ka? Ang lalim atah ng iniisip mo," nag aalalang tanong ni Xelize."Oo nga, sabihan mo na. Anong problema?" tanong naman ni Aleksantrie.Umiling ako, "ayos lang ako, wag na kayo mag alala.""Hindi ako naniniwala.""Lalo na ako, kanina pa kita napapansin. Sabihin mo, may napansin ka ba sa gubat na tinitingnan mo kanina?" tanong nito na ikinagulat ko."Uh? Wala, wala naman." Napaiwas ako ng tingin."Nagsisinungaling na si Alastair ngayon." Nagtatampo naman itong tumingin sa akin."Hindi, Xev. Wala lang talaga iyon.""Come on, Alas. Just tell us that you also see that lady wearing a red hood, right?" tanong ni Auci.Nakita niya din kaya iyon?"Omo, red hood? red riding hood?" Gulat naman siya nitong tiningnan."Ano na naman naisip mo? Red riding hood yun
Hindi maiwasin ni Xelize ang makaramdam ng lungkot habang nakatitig siya kay Vladimir. Ang mga titig nitong binibigay sa kaniya ay mas malamig pa sa yelo kung tutuusin."Hindi niya ba ako kilala?" usal ni Xelize sa kaniyang isipan."Oh, Vladimir..." mapang-akit na tawag ni Eudorah.Dahan dahan namang napalingon si Vladimir kay Eudorah at isang ngiti ng kalokohan ang binigay nito sa kaniya. Dahan dahan nitong inilapit ang bibig sa tainga ni Vladimir at bumulong, nagtataka naman si Xelize dahil hindi niya marinig ang sinabi nito kahit anong gawing pilit niya."Anong nangyayari?" tanong niya sa kaniyang sarili.Maya maya ay naglakad palapit sa kanila si Vladimir na ikinaalerto ng ibang kasama ni Xelize."Vladimir–" naputol ang pagsigaw ni Xelize at ang paglapit nito nang pigilan siya ng mga kasama nito."Xelize, hindi siya si Vladimir. Kung hindi ako nagkakamali," napatigil sa pagsasalita si Claud at tiningnan sina Tanler at Eudorah bago ulit nagpatuloy