CHAPTER 40Namamawis ang kamay ni Joana habang nakaupo sa isa sa mga lounge ng visiting area ng Bicol Provincial Jail. Malakas ang kabog ng kanyang dibd ib ngunit hindi niya naman naiisip na umatras. Kanina pa siya tinatanong ni Mang Toti, na siyang kasama niya pagpunta sa Provincial Jail, kung sigurado ba siya sa gagawin niya. Oo, palagi ang kanyang sagot dahil nasa Maynila pa lang ay disidido na siyang harapin ang mga iniwan niya. Kailangan niyang umabante kahit alam niyang mahirap. Nag-angat siya ng paningin nang bumukas ang pinto sa dulong bahagi ng silid na iyon. Bumakas ang pangugulila sa mata ni Luis, nakipagtitigan sa kanya. Kapagkuwan ay nawala ang lambong sa mga mata nito nang mapagtantong hindi siya ang taong gustong-gusto nitong makita. "Bakit nandito ka?" malamig nitong tanong at parang robot na umupo sa harap niya. Bukod sa pagiging balbas-sarado at malagong buhok, pansin niya rin ang pamamayat nito kumpara dati."I-I want to talk to you."Nanatiling malamig ang mukh

CHAPTER 42 (PART 1) Isinara ni Joana ang hawak-hawak na story book nang makitang malalim na ang paghinga ng dalawang bata na magkahawak pa ng kamay. Hindi pa nga siya nakakapangalahati sa story book ay bulagta na ang dalawa. Umaga pa lang kasi ay nasa rancho na ang mga ito. Nagtitili si Nadia nang makita ang mga kabayo. Nagpakampi ang bunso niya sa ama at si Kismo naman ay dinaan siya sa lambing para lang payagan na sumakay ang mga ito sa kabayo. Dahil napag-usapan naman na nila iyon ni Castiel bago pa man sila mag-almusal, ay pumayag na siya. Sinigurado naman sa kanya ni Castiel ang kaligtasan ng mga bata. Ipinatawag nito ang mga tauhan sa rancho na eksperto sa pagpapaamo at pagsasakay ng kabayo para umalalay sa mga dalawang bata. Napatingin siya sa pinto nang bumukas iyon at tahimik na pumasok si Castiel. Sa tulong malamlam na liwanag na naggaling sa table lamp, ang walong abs ni Castiel ang unang pinuntirya ng kanyang mga mata.

CHAPTER 43 Nahihiyang nginitian ni Joana si Amara Stephanie nang makapasok sila Castiel sa malaking bahay ng mga Almeradez. Anong kabaliwan ba naman kasi ang pumasok sa kukote niya na pagbintangan ang babae na ka-live in ni Castiel. Aba naman, ang saya-saya nga nito sa asawa’t anak tapos maghahanap pa ng iba? “Amara Stephanie,” the kind woman extends her hand towards her. “Hindi tayo pormal na nagkakilala sa rancho.” Gulat siya nang hilahin siya nito payakap at h inalikan siya sa pisngi. “H-Hi, I’m Joana.” “I’m sorry na hindi ko naipakilala ang sarili ko. Sa pagkakatanda ko rin noong isang araw sa rancho ang una nating pagkikita, well—not exactly kasi kilala naman na kita dahil kay Castiel.” “B-Binabanggit niya ako sa ‘yo?” “Ever since you two got married.” Isinukbit nito ang kamay sa braso niya bago iningusan si Castiel na hindi mabitaw-bitawan ang kanyang kamay. “Castiel, bitawan mo na ng

CHAPTER 45 Naghesterikal si Joana nang patakbong lumapit sa kaniya ang mga nakasunod na pulis at si Castiel. Nanigas siya at nagsisigaw na itinumba ang sarili sa tatlong pulis para hindi agad masundan ng mga ito si Luis na sinalo ng dumaang garbage truck. “Ma’am!” “Joana!” magkasabayan ang apat na lalaki sa pag-alalay sa kanya. Bumuhos ang luha niya. Sa halip na si Castiel ang kapitan ay sa uniporme ng mamang pulis siya ngumawa na parang bata. Tuloy, dalawa lang ang nakaalis para lumabas at tingnan kung nasaan na si Argones. “Castiel,” she cried and finally let go of the police’s clothes. “Oh my God! Akala ko mamatay na ako.” “I’m here.” Ipinaloob siya nito sa mga bisig at habang panay pa rin ang hikbi niya. Nagtawag ito ng nurse para alalayan siya. Pinasuri nito kung may tinamo ba siyang sugat o ano. Nang sabihin ng nurse na wala ay kumuha ito ng maligamgam na tubig. She sipped

CHAPTER 46 (PART 2) “Ilipat na natin sa taas sina Kismo. Baka mahulog sila ni Nadia.” “I’ll handle it.” “Sige, isa-isahin mo lang,” aniya nang nilapitan nito ang mga bata. Akmang bubuhatin na nito ang nakatulog ng si Kismo nang may maalala siya. “Nasaan nga pala ang mga gamit ni Kismo.” “In his room.” Pilosopo talaga. “Hindi. Iyong mga dati niyang gamit na kinuha niyo raw sa dati nilang bahay.” “At storage room.” “Pwede ko bang makita?” Sinabi niya rito ang kagustuhan ng bata na tingnan niya kung pwede pa bang maayos ang Ipad nito. “Hindi ako sigurado kung nalagyan ko ba iyon ng SD card. Gusto lang namin na makuha ang kopya ng ibang picture namin.” “Ipapakuha ko.” “Ako na lang.” Nasa kanya-kanyang kwarto na kasi ang mga katulong para sa pagpapahinga ng mga ito sa tanghali. “Ituro mo na lang sa akin kung saan. Panhik mo na si Kismo, babantayan ko muna rito si Nadia habang nasa ta