AMARRA's POV"So? What happened?" Napalingon ako kay Mina na mukhang hindi pa nakakapagsuklay ng buhok ay sumugod na kaagad sa bahay namin. "Hindi halatang nagmamadali kang makasagap ng tsismis ha," naiiling na saad ko sa kanya. Naupo lang si Mina sa tapat ko. Dumampot siya ng isang pancake at dali-dali iyong isinubo. "Kung hindi ka nakuhanan ng picture kagabi ng ilang fans mo sa airport, hindi ko malalaman na nasa China ka na pala ulit. Ano namang trip mo at bakit ganoon ang mukha mo? May kinuha ka bang movie na hindi ko man lang nalalaman?" nakataas ang kilay na tanong ni Mina. Dinampot ng magaling na babae ang tasa nang iniinom kong kape saka ito sumipsip doon.Napasimangot ako dahil sa narinig. Hindi ko rin mapigilan ang mapabuntong-hininga."From now on, I have to live with that face," hindi ko maitago ang pagkadismaya sa tinig ko.Nagtatakang napatitig sa akin si Mina. "W-what?" kamuntik ng maibuga ni Mina ang iniinom niyang kape pagkarinig sa sinabi ko.Dahan-dahan ko nama

THIRD PERSON's POVDahan-dahang nagmulat ng kanyang mga mata si Kallen. Sa tanang buhay niya, ngayon lang siya nakatulog ng matagal at tuloy-tuloy. Tumingin siya sa wall clock para makita niya kung anong oras na ba sa mga sandaling iyon. Sa sobrang pagod niya kagabi dahil sa mahabang biyahe na ginawa niya at ng kanyang mga subordinates patungo sa Japan at pabalik ulit sa Pilipinas, hindi na niya nalamayan na nakatulog na pala siya habang pinapakinggan ang paglagaslas ng tubig mula sa banyo.Hindi pa rin siya makapaniwala hanggang sa mga oras na iyon na may-asawang tao na siya.He's not a family oriented person since bata pa lang siya noong mamatay ang kanyang ina. Ipinatapon naman siya ng kanyang lolo sa walang kwenta niyang ama sa takot na baka sundan siya ng mga taong pumatay sa ina niya. Inaasahan niya na sa kalagitnaan ng gabi ay magigising siya dahil ganoon ang kanyang body clock. Pinakamatagal na sa kanya ang tatlong oras na tulog. Kaya naman hindi siya makapaniwala habang nakati

AMARRA'S POVPagkatapos kong magligpit at ayusin ang pinagkainan namin ni Kallen ay kaagad kong tinawagan si Mang Rudy. Nakalimutan ko pa lang itanong sa asawa ko kung papayag ba siyang kunin ko si Mang Rudy bilang personal driver. Paglabas ko sa malaking bahay ni Kallen ay nakita ko kaagad ang nakaparadang taxi ng matandang lalaki."Good morning po Ma'aam Amarra," magalang na pagbati ng matanda. Paglabas na paglabas ko sa gate ay lumabas na kaagad sa kanyang sasakyan si Mang Rudy at ipinagbukas ako ng pintuan ng sasakyan."Good morning," nakangiting bati ko naman sa kanya noong nakaupo na ako sa loob."Saan po tayo Ma'am?""Sa Capital's International High School,"Doon ako nag-aral ng High School. Ganoon din ang mga anak ng dati kong mga magulang. Salamat sa matataas kong grades, hindi pumayag ang mga guro ko sa paaralan na i-transfer ako. Madalas akong ilaban noon sa mga competition at palgi akong nag-uuwi ng mga parangal. Kaya kahit na anong gawin na kalokohan noon ni Krystal, wala

AMARRA's POVNagyuko ng kanyang ulo si Blair. Hindi ko rin naman siya pinilit na magsalita. Makalipas ang ilang minutong katahimikan, narinig ko siyang huminga ng malalim."Mula noong mawala ka, wala ng ibang kumakausap sa akin. Palagi kong pinupuntahan si Krystal noon para kamustahin ka pero iniirapan niya lang ako. Palagi niyang sinasabi na lumayas ka daw. Nakipagtanan ka daw. Minsan naman sinasabi niya na patay ka na daw. Hindi ko napigilan ang sarili ko, sinampal ko siya ng maraming beses. Muntik na akong ma-expelled. But I asked my parents to interfere. Iyon ang unang pagkakataon na nakiusap ako sa kanila," Huminto sa kanyang pagsasalita si Blair. Dama ko ang sakit at sama ng loob sa tinig niya. "Noong mag-aral ako ng kolehiyo, nakilala ko si Benjie. Nagkapalagayan kami ng loob hanggang sa maging magkasintahan. Education ang kinuha niyang kurso habang Financial Management naman ang kinuha ko. Noong matanggap siya dito, nag-apply naman ako bilang senior high school teacher. Nag

AMARRA's POVKalahating oras din ang ibinyahe namin bago kami makarating sa lugar nila Tatay Rudy. Tahimik lang sa naturang lugar kahit na dikit-dikit ang mga bahay. May kanya-kanyang ginagawa ang bawat taong madaanan namin. Noong makarating kami sa tapat ng isang kinakalawang na gate, napapalibutan iyon ng mga tao. Nagsisigawan ang mga tao sa loob."Mga pabigat naman kayo! Wala na nga kayong maitulong, nakikisiksik pa kayo dito sa bahay namin! Kung pinapaupahan namin iyang kwarto na ginagamit niyo, eh di sana may dumarating pang pera sa amin!" Gigil na bulalas ng isang babae na sa palagay ko ay teenager pa lang base na rin sa dating ng boses niya.Napakunot-noo ako.Ganito na ba kabastos ang mga kabataan ngayon?"H-hindi kami pabigat ng asawa ko! Halos lahat ng kinikita niya ay nasa inyo na. Ano pang gusto niyong mangyari para lang masabi niyo na hindi kami pabigat?" Naghihinagpis na tanong ng babaeng may edad na ang tinig. Mukhang pagod na pagod na ito at parang kanina pa umiiyak.