Ilang araw na lang ang meron si Mia para sa paghahanda niya sa birthday ni Aiden. Hindi naman siya itong celebrant pero kinakabahan siya. Minsan ay iniisip niya ring huwag na lang ituloy pero sa tuwing naiisip niyang alam ni Ace na may plano siya para kay Aiden baka magtaka naman ito kung hindi niya itinuloy.Tila pagod na naupo sa sofa si Mia, hindi niya kasi alam kung magugustuhan ba ni Aiden ang gusto niyang mangyari gayong nasanay itong wala ng nangyayari sa araw ng kaarawan niya.“Bahala na, kung hindi niya magustuhan edi hindi at kung nagustahan naman edi salamat.” Aniya pa, may plano na siya, lakas ng loob na lang ang wala siya dahil kinakabahan siya sa pwedeng mangyari sa araw na yun. Paano kung masira iyun? Imbis na memorable baka mas lalo niyang hindi magustuhan ang birthday niya. Napabuntong hininga na lang si Mia.Naupo si Stella sa tabi ni Mia na malalim na naman ang iniisip.“Iniisip mo na naman ang gagawin mo sa birthday ni Sir Aiden? Bakit ba kasi pursigido ka dun kun

Pumasok pa silang lahat ng umaga pero pare-pareho ng hindi nagpakita pagsapit ng tanghalian. Sa pangununa ni Mia ay pasekreto silang nag-ayos sa isang resort, balak lang sana nila itong gawin sa isang simpleng lugar pero ipinilit na ni Ace na sa kaniya na ang lugar. Nahiya rin naman si Mia dahil kung sila sanay sa kahit saang lugar pero ang mga magulang o pamilya ni Aiden ay hindi, kaya pumayag na rin sila sa huli tutal wala naman silang pera para sa pambayad ng renta sa resort.Ang ibang kaibigan ni Mia ay abala nang nagluluto, habang siya naman at si Ace ay inaayos ang pwepwestuhan nila mamaya. Kahit pwede naman silang umorder na lang ng pagkain nila ay mas gusto ni Mia na ramdam mo talaga yung effort, yung mas pinaghirapan.Kunot noo nang naglalakad si Aiden dahil kahit isa sa mga kaibigan ni Mia ay wala siyang makita, maging si Mia na kanina pa niya hinahanap ay hindi niya makita.“Where the hell is she again?” inis niya na namang tanong, tinawag niya si Raoul para ito na ang magh

May ngiti sa labing bumangon si Mia, naalala niya ang ilang mga pinag-usapan nilang dalawa ni Aiden kagabi. Mga bagay na hindi naman mahalaga pero mas nakilala nila ang isa’t isa. Nung una gustong gusto niya ng matapos ang pagpapanggap nilang dalawa pero ngayon, hihintayin niya na lang siguro kung kailan sasabihin ni Aiden na tapos na sila.“Good morning sunshine!” sigaw pa niya ng igilid niya ang mga kurtina sa bintana, maging ang umaga ay napakagandang pagmasdan. Hindi na siya nakakapagduty ng gabi dahil mas gusto raw ni Aiden na umaga na lang siya. Para kapag sakaling kailangan siya nito mabilis na lang siyang tatawagin. Kahit na pagod na siya kagabi at late na umuwi, pakiramdam niya kumpleto pa rin ang tulog niya.Kumekembot-kembot pa siyang nagluluto. Matapos niyang maggayak ay lumabas na rin siya ng penthouse, halos magulat pa siya ng makita niya si Olivia.“Good morning, Ma’am.” nakayuko niyang bati, tinaasan lang siya ng kilay ni Olivia saka nilampasan. Napabuntong hininga na

Maagang nagising si Mia, tinitingnan ang pwesto ng mga kasama. Talagang seryosong hindi umuwi yung dalawang lalaki at nanatili rito sa hospital. Si Stella ay nakatulog sa gilid ni Mia, si Ace ay sa sofa natulog habang si Aiden naman ay nakaupong natulog.“Hindi ba ‘to mangalay sa pwesto niya?” tanong ni Mia, parang siya itong nahihirapan sa pwesto ni Aiden, nakayuko ang ulo at nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib. Napadaing na lang siya ng makaramdam siya ng pagkahilo at ng biglang sumakit ang sugat niya sa ulo.Dahan-dahan siyang bumangon dahil masakit na ang katawan niya sa kakahiga.“Hey,” paos pang wika ni Aiden nang maramdaman niya ang paggalaw ni Mia. Inalalayan niya ito sa pag-upo saka naupo sa tabi ni Mia. “Are you okay now?” namamaos pa ang boses dahil sa bagong gising pa ito, namumula pa rin ang mga mata.“Hmmm, umuwi na lang sana kayo kesa sa nangalay kayo sa mga pwesto niyo.” Mahina niyang saad dahil tulog pa ang dalawa nilang kasama.“No, it’s okay. Hindi rin naman kami

Napabuntong hininga na lang si Mia, bakit ba iniisip niya na naman ang tungkol sa business deal ni Aiden na hindi niya nakuha. Hindi niya naman kasalanan kung bakit mas pinili nitong umuwi.“Pero ako pa rin ang dahilan kung bakit siya umuwi, ugh! Ang sakit sa ulo.” Halos nasstress niya ng wika, masaya naman siyang nag-aalala talaga sa kaniya si Aiden pero siya naman ngayon ang nakokonsensya dahil sa business deal na yun.“Bakit nagtatrabaho ka na? Maayos ka na ba?” tanong sa kaniya ni Kirsten ng magkita sila.“Mas lalo akong magkakasakit kapag wala akong ginagawa. Hindi sanay ang katawan ko sa kakahiga na lang at walang gagawin.”“Alam ba ni Sir Aiden ang tungkol dito?”“Oo naman, ilang araw niya akong binantayan sa penthouse para lang hindi ako magtrabaho dapat lang na payagan niya na ako.” irap niyang saad kapag naaalala niya ang ginawa ng Boss niyang pagbabantay sa kaniya na akala mo bata.“Iniisip lang namin yung tama mo sa ulo, baka mamaya mabinat.” Nag-alala pa rin niyang wika.