"Sir, tuloy na daw po kayo." anang babae na marahil ay sekretarya ni Mrs. Racqueza. Tumango siya."Okay." aniya at naglakad na papasok sa loob ng opisina. Nang nasa tapat na siya ng pintuan ay huminga muna siya ng malalim at inayos ang kaniyang suot na suit. Sa totoo lang kinakabahan siya sa paghaharap nila ni Jasmine. Hindi niya alam kung paano at saan magsisimula, nakaka-intimidate kasi ito. Dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan at pumasok sa loob. Nadatnan niya si Jasmine na nakaupo sa swivel chair nito at nakatingin sa kaniya. Nagtama ang kanilang mga mata. Ngumiti ito sa kaniya na dahilan para matigilan siya at mapako sa kinatatayuan. Mas lalo pala itong gumaganda kapag ngumingiti. Ginantihan niya ito ng ngiti."Good morning, Mrs. Racqueza." magiliw niyang bati rito. Tumayo ito lumabas sa loob ng mesa. Inilahad nito ang sofa para doon sila maupo."Have a seat, Mr. Jacquesz." anito na walang emosyon. Ganun talaga siguro kapag walang pakielam sa iyo ang isang tao.Naglakad na s

"Baby, salamat ah kasi pumayag kang mag-dinner tayo kina Mr. Jacquesz." ani Jasmine habang inaayos niya ang pagkakabotones ng polo nito. Pupunta kasi sila ngayon sa tahanan ni Mr. Vinnencio Jacquesz para sa paanyaya nito ng dinner. Ipinalibot nito ang mga kamay sa kaniyang beywang at hinalikan ang kaniyang noo."No worries, baby. Basta kasama ako walang problema. Pero kung mag-isa mo lang talagang hindi kita papayagan." anito sa seryusong boses. Tiningala ni Jasmine ang kaniyang asawa at kitang-kita sa mga mata nito ang kaseryusohan sa mga katagang binitawan. Ngumiti siya rito pero sa totoo lang kinakabahan siya. Paano na lang kapag nalaman nito na nakipagkaibigan siya kay Vincyll ng wala ang pahintulot nito? Huminga siya ng malalim para kahit papaano maibsan ang kabang nararamdaman. Tsaka na lang niya sasabihin ang bagay na iyon. Wala naman masama makipagkaibigan hangga't wala kang ginagawang masama. Sa kaso kasi niya, seloso si Jarred kaya mas mainam na huwag muna niya sasabihin.

Abala si Jasmine sa pagpirma ng mga dokumento na nasa mesa nang tumunog ang message alert tone ng cellphone niya na nasa ibabaw rin ng mesa. Dinampot niya iyon at tiningnan kung sino ang nagpadala ng mensahe. Binuksan niya ang mensahe ng makitang galing iyon kay Vincyll.May ibibigay ako. On the way na ako at malapit na rin ako sa SCF.Iyon ang nilalaman ng mensahe. Napangiti siya. Ano kaya ang ibibigay nito sa kaniya? Biglang sumagi sa isip niya si Jarred. Hindi pa nito alam ang relasyon na mayroon sila ni Vincyll, ang pagiging magkaibigan. Napakagat-labi siya. "Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang pagtatapat sa kaniya. Wala pa akong lakas ng loob. Siguro hindi pa ngayon ang tamang panahon para malaman niya." wika niya sa sarili. Buebuelo muna siya. Napahilot siya sa sintido ng biglang sumakit iyon. Ipinagpatuloy niya ang pagpirma sa mga dokumento habang hinihintay si Vincyll. Ito lang ang ginagawa niya. Hindi kasi siya pwede ma-stress kaya bawal sa kaniya ang anumang office w

Pagdating nila Jasmine at Jarred sa mansiyon. Bubuksan na sana ni Jasmine ang pinto sa passenger's seat ng pigilan siya ni Jarred. "Bakit?" kuryos niyang tanong."Ako na ang magbubukas." anito at kinindatan siya. Natawa siya at ngumiti."Bumabawi?" tanong niya."Syempre naman!" anito at lumabas na ng lamborghini at umikot patungo sa passenger's seat. Naiiling na lang siya habang nakatingin rito na binubuksan ang pintuan. Lumabas siya ng mapagbuksan siya nito. Akmang ihahakbang na niya ang paa patungo sa loob ng bahay ng pigilan siya nito sa bewang. "Wait baby. Pipiringan kita. May surpresa kasi ako sa'yo." anito na nagpakilig sa kaniya. Mahilig talaga si Jarred sa sorpresa. Napangiti siya. "At ano naman iyang surpresa mo?" tanong niya. Nag-uumapaw ang puso niya ng mga sandaling iyon dahil sa kagalakan dahil okay na sila at walang naging problema sa pagtatapat niya."Kung sasabihin ko hindi na sorpresa. Close your eyes, baby."Ipinikit niya ang mga mata. Naamoy niya ang mabangong

Napatayo si Jarred sa kinauupuan ng makita si Khael na naglalakad palapit sa kaniya. Nang makalapit ito, binigyan siya ng isang tapik sa balikat."Lumabas na ba ang doctor?" tanong nito. Umiling siya."Hindi pa. Sobrang nag-aalala ako, hindi ko kakayanin kung may masamang mangyari sa kanila," aniya at naihilamos ang mga palad sa mukha. Umupo si Khael sa upuan at tinapik ang bakanteng espasyo niyon."Huminahon ka, Jarred. Magiging maayos din ang mag-ina mo. Ang tanging magagawa mo ngayon ay ang magtiwala." Pag-aalo nito sa kaniya. Umupo siya sa tabi nito."Hindi mo maiiwasan na mag-alala ako. Buhay ng mag-ina ko ang nakasalalay dito. Kung ikaw ang nasa kalagayan ko tiyak na ganito rin ang mararamdaman mo," seryuso niyang saad. Kahit sinong asawa ay mag-aalala kapag nasa ganitong sitwasyon ang iyong mag-ina. Huminga ng malalim si Khael."Oo, nandoon na tayo pero walang patutunguhan ang pag-aalala mo. Ako rin naman nag-aalala kay Jasmine at sa magiging anak niyo pero—" Naputol na ang ib