Chapter 5.2 I was pulled out of my trance when someone nudged me from the side. When I turned my head to my right, I saw her nodding forepart. I followed her line of vision and that's when I saw Sandy mouthing; "come here" to me. With a slight hesitation and nervousness, I stepped inside and it feels like the world stop while my eyes were on that one person who's gaze are piercing through me. Una akong nag-iwas ng tingin at dumeretso kay Sandy na naghihintay na sa akin. "The President wants to hear about the re-design of some of the designs you gave to their team personally," she whispered. Bahagya akong napalingon sa likuran ko. Napalunok ako nang makita siyang nakaupo lang at nakayuko. The little light illuminating his face indicates that he's looking at his cellphone. "You're already done with that, yes?" She hopefully asked me. Her voice waver and the more I stayed silent, the more she became restless too. She's looking behind us every second she could get, so when I slightl

Chapter 6.2Umuwi akong dala-dala ang mga katanungan na walang mga kasagutan. Para akong walang buhay na naglalakad papunta sa apartment ko. Dahil hindi naman kalayuan ang tinitirhan ko mula sa trabaho ko, pinili ko na lang munang maglakad ngayon nang makapag-isip-isip rin ako, pero mukhang maling ideya 'yon nang ilang beses na akong muntik mabangga sa mga taong nakakasalubong ko. Mula sa sementadong daan, napatingin ako sa harapan ko. At gano'n na lang ang gulat ko nang makita kung sino ang taong nakaupo sa gilid ng isang resto bar. Nakasandal ang likod niya sa dingding ng resto bar at mukhang wala siya sa sarili. Kahit na nakayuko siya at lasing na lasing nakikilala ko pa rin siya. Lalo na't nakasout lang siya ng t-shirt dahilan para makita ko ang mga tattoo niya sa braso at sa leeg. I really don't get why someone want to put a tattoo on their skin when it will only make it look so dirty. But this Lankov, Adam Lankov, is an exception. He looked great with that tattoos in his well

Chapter 7.2"Just call me when you need help okay? I'll follow you there immediately," she whispered and I nod my head. She tap my back softly before she stepped back. "Thank you, Iris. I'll text you when I get there." "Sure. Take care." We once again hugged each other before I turned around and started to walk inside. When I'm about to passed through the door, I looked back and waved my hand at her. She did the same. I smiled at her before I turned around again and continued walking without looking back again. Huminga ako ng malalim at nilanghap ang hangin. Napangiti ako.Nasa Pilipinas na nga ako. Nakabalik na ako. It feels like it's been ages since I came here. Tinangay ng malakas na hangin ang buhok ko kaya sinikop ko iyon. Tinanggal ko ang sout na sunglasses at naglakad na pababa ng eroplano dala ang maleta ko. Marami akong kasabayang mga pasahero and it feels weird to walk with some of the Filipinos. Nasanay kasi ako sa ibang bansa na maglakad na mga banyaga ang kasabay. Nak

Chapter 8.2Dahil sa pagkakatanggal ng helmet ay mas malinaw ko nang nakikita ang boung paligid. It's refreshing to see greens again. Ngayon ko lang napansin na nasa harapan pala kami ng isang eatery. Gawa sa kahoy ang eatery at may dalawa itong palapag. "What are we doing here?" Tanong ko habang hindi inaalis ang tingin sa eatery. "You're getting comfortable already," imbes ay sagot niya na nagpalingon sa akin. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kaniya na nasa unahan ang tingin habang nasa loob ng magkabilang bulsa ang dalawa niyang kamay. "Huh?" May kinuha siya sa bulsa ng sout niyang jacket pagkatapos ay nakita ko na lang siyang nagsisindi ng sigarilyo. Ang isa niyang kamay ay tinatakpan ang dulo ng sigarilyo habang ang isa namang kamay ay may hawak na mamahaling lighter. Agad na sumama ang reaksyon ng mukha ko. I hate the smoke of the cigarettes. Agad akong napahakbang palayo sa kaniya dahilan para mapatingin siya sa akin. Kumunot ang noo niya sa ginawa ko at pinagtaasan

Chapter 9.2"Grow up, Sheena. Hindi ka na bata para mag-tantrums dahil lang hindi mo nakuha ang gusto mo." Napayuko ako at napahawak sa mga daliri ko, pilit na pinipigilan ang mga luha ko. Nag-uumpisa nang lumabo ang mga mata ko. Sumasakit na rin ang lalamunan ko. Marahas na tumunog ang upuan palatandaan sa pagtayo niya. Hindi na ako nag-angat pa ng tingin dahil alam kung oras na ginawa ko 'yon, tuluyan nang tutulo ang luha ko. Dad left the dining room without saying anything and after a minute, it was the cue for me to leave too. Total naman ay wala naman na akong ganang kumain pa. Hindi ko na hinintay pa si mommy at dumeretso na ako sa kwarto ko. I immediately lay down at the soft mattress of my bed and took a deep breath. I closed my eyes and relaxed myself. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod. Ang sakit ng paa ko dahil sa kakalakad kanina. Ang sakit ng ulo dahil sa jet lag. Ngayon ko lang talaga nararamdaman ang dapat ay kanina ko pa iniinda. Ang gusto ko na lang ngayon ay an