Chapter 9.1

Chapter 9.1

"Dito lang." I shyly told him.

Lumingon siya sa akin nang bahagya at buti na lang talaga at sout ko ang helmet niya kung hindi ay baka napansin niyang nakatitig ako sa kaniya.

Itinigil niya ang motor sa tapat ng gate ng subdivision namin. Tinulungan niya akong makababa sa motor niya at tanggalin ang helmet. I fixed my hair a little. Ngayong nakakain na ako at nakakapag-isip na ng malinaw, ramdam ko na ang lagkit ng boung katawan ko. And to think that I was with him almost the whole day made me so embarrassed to death.

Ramdam ko ang init ng magkabilang pisngi ko dahil sa pagkapahiya sa sarili. Sana lang talaga ay hindi niya naamoy na amoy araw ako kanina. Nakakahiya!

Napaatras at napalayo ako ng kaunti nang bumaba siya mula sa motor niya at lumapit sa akin. Napatingin ako sa magkabilang gilid ko bago muling ibinalik ang tingin sa kaniya.

"Thank you. For the— ahm," I could only looked at his chin. "For the ride and for the food." I finally told him. I don't why I stutter