Todos os capítulos de THE UNDERCOVER BILLIONAIRE : Capítulo 41 - Capítulo 50

Kasalukuyan akong nasa veranda habang tinatanaw ang napaka-gandang view mula sa kinaroroonan ko ngayon.Yakap-yakap ko ang aking sarili habang ninanamnam ang napaka-lamig na simoy ng hangin.Nasa ganito akong posisyon nang biglang may mga brasong biglang pumalupot sa bewang ko.Akmang lilingon pa lang ako nang biglang ipatong ni Cross ang ulo niya sa balikat ko."Are you ready, Hon?"He softly asked.I can feel his deep breath while he's hugging me.Isang buwan na ang lumipas simula nang mag-propose siya sa 'kin at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ikakasal na ako."Of course! I'm really excited na umuwi sa Pilipinas.I can't wait na manumbalik na ang mga ala-alang nawala sa 'kin.""I'm sorry,"He suddenly uttered with a sad tone of voice.Kumunot kaagad ang noo ko dahil sa biglaan niyang sinabi."Why? Did you do something wrong?"Hindi siya kaagad nakapagsalita at ilang segundong katahimikan ang namutawi."Nothing, just don't mind what I said.Tara na dahil baka mahuli pa ta

"Why did you do this to me? It hurts.""Hon? And'yan ka lang pala.Saan ka nanggaling? Kanina pa kita hinahanap."Hindi pa man nakalalapit si Cross sa akin ay ibinulsa ko na agad ang hawak ko.Dali-dali kong pinunasan ang luha sa mga mata ko bago siya humarap sa akin."Umiiyak ka ba? What happened?"He softly grabbed my cheeks and he looked directly into my eyes."Okay lang ako,masakit lang talaga ang ulo ko.Kailangan ko na sigurong magpahinga,"walang gana kong sagot."Ah-- sige.Umakyat na tayo sa taas."Hindi na nag-usisa pa si Cross at inalalayan na ako papunta sa k'warto.Nakaramdam ako bigla ng guilt dahil nakipaghalikan ako kanina sa ibang lalaki.Hindi dapat 'yon nangyari.***Kasalukuyan akong nakadungaw sa veranda habang tinitignan ang paligid at malalim ang iniisip.Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makalimutan 'yung sinabi nung lalaking 'yon kahit ilang araw na ang lumipas.Anong it hurts? Anong ginawa ko sa kanya? Kung paano niya ibinato ang salitang iyon sa akin sa sulat,damang-

Yakap-yakap niya pa rin ako mula sa likod habang nakaharap kami sa apoy na nagsisilbing liwanag sa madilim na gubat na ito.Matapos kong marinig ang mga salitang binitawan niya ay kusang tumulo ang luha sa aking mga mata.Bigla na lamang akong nakaramdam ng lungkot at mistulang apektadong-apektado sa lahat ng sinabi niya.Hanggang sa pinaupo niya ako sa kahoy na kinauupuan niya kanina.Nakatulala lang ako sa nagbabagang apoy sa harapan namin nang bigla niyang hinawakan ang isa kong kamay.Hindi ko siya tinapunan ng tingin dahil nangangamba ako sa kung anong p'wede kong matuklasan mula sa kanya.Ilang minutong katahimikan ang namutawi sa pagitan naming dalawa at tanging ang kuliglig lamang sa paligid ang aming naririnig.Walang ano-ano'y bigla siyang nagsalita.Sa puntong ito ay alam kong masisihuwalat na ang katotohanan.Ang mga ala-alang matagal ko ng gustong balikan.Huminga ako ng malalim at hinanda ang sarili upang makinig.FLASHBACK"Fuck!"rinig kong napamura 'yung lalaking nabangga ko

Samuel's POVFLASHBACKIlang araw na ang lumipas simula nung muntikang magpakasal si ate kay Kuya Brando pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagkakamalay.Malala ang naging pagtama niya sa malaking bato dahil sa ginawa ni Kuya Brando.May posibilidad din daw na baka mawala ang lahat ng ala-ala ni ate paggising niya.Mabuti na lang talaga at sinaklolohan kami ni Kuya Cross dahil kung hindi ay baka hanggang ngayon ay nasa kapahamakan pa rin kami.Ngayon ay nasa ligtas na lugar kami dahil sa tulong niya.Binabalak din niya na isama kami sa ibang bansa para makalayo kami at lalong-lalo na si ate sa mga posibilidad na masamang mangyari.Ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi kami nagawang tulungan ni Kuya Ramier.Kung tutuusin ay siya talaga ang inaasahan kong tutulong sa amin nung mga panahong iyon dahil alam kong mahalaga sa kanya si Ate Ysharra at ang anak nila.Pero sa madilim na pinagdaanan naming iyon ay wala siya.Hindi niya kami nagawang tulungan.Sa puntong ito ay nagtatani

"Ysharra... he's my real father."Matapos sabihin ni Ramier ang mga katagang iyon ay lumingon ako kay Mang Fred.Pagtingin ko sa kanya ay biglang isa-isang tumulo ang luha sa kanyang mga mata.Iniwas niya ang kanyang tingin at tumitig sa kawalan.Habang si Ramier naman ay blangko lang ang ekspresyon na kahit anong pilit kong suriin,hindi ko malaman kung anong tumatakbo sa isipan niya sa puntong ito."Umalis na kayo.Hindi na kayo dapat nagpunta pa rito.Nilalagay niyo lang sa panganib ang mga buhay niyo."Sa isang iglap ay parang bulang naglaho at nag-iba ang emosyon ni Mang Fred at ngayon ay mukhang galit na ito."Do you want to abandon me again just like what you did before? D'yan ka naman magaling,"nanginginig ang labi ko sa kaba nang dahil sa biglaang pagsagot ni Ramier sa papa niya."Ginawa ko lang ang kung anong alam kong makabubuti para sa 'yo!"napaatras ako nang biglang sumigaw si Mang Fred."Makabubuti sa akin? But that's the biggest mistake that you ever made for me,ang iwan ako