"Tita, huwag ka na pong umiyak. Sigurado po akong magtatagumpay sina Lolo Vandolf at Tito Hulyo sa mission nila," sabi ni Yael habang tinatapik ang likod ni Diana.Pinahid ni Diana ang kaniyang mga luha. "Oo naman. Magtatagumpay sila sa misyon nila, sweetie. Hindi ka ba inaantok? Matulog ka pa. Masyado pang maaga. Ayokong mapuyat ka," aniya.Umiling si Yael at tiningnan ang kaniyang lola-lolahan. Wala pa rin itong malay. "Tita, bakit po ayaw sabihin nina lolo at tito sa akin kung ano 'yong mission nila? Wala po ba silang tiwala sa akin?" kunot-noong tanong niya."Ano ka ba naman, sweetie! They have trust in you. Hindi lang nila sinabi sa'yo dahil masyado ka pang bata para sa mga ganoong bagay. Halika ka. Payakap si tita," nakangiting wika ni Diana.Mabilis na kumalong si Yael sa binti ni Diana. Niyakap siya nito nang mahigpit. Nagtaka siya kung bakit bigla na naman itong umiyak. "Tita, hindi po makabubuti sa pinsan ko kung iiyak po kayo ng iiyak. Nakakabawas din po ng ganda ng babae k

Matapos makaligtas sa pagsabog ng granada nina Tamahome at Ramon ay agad na rumesponde ang mga kasamahan nila. Sa bawat palapag ay nangyari ang isang matinding sagupaan sa pagitan ng mga tauhan ni Ythan laban sa mga tauhan ni Ramon at ng kapulisan.Buong akala nila ay pumapabor sa kanila ang sitwasyon hanggang sa unti-unting naubos ang kanilang mga kasamahan.Magkasamang lumaban sina Tamahome at Ramon sa kabila ng pagluluksa nila. Mas lalong nagliyab ang galit sa kani-kanilang mga puso. Sa ngayon ay hindi na lamang para kina Freya at Jackson ang kanilang laban kung hindi para na rin sa mga nasawi nilang kasamahan."Kamahalan, ito na ang huling silid," sabi ni Tamahome."Ihanda mo ang iyong sarili. Hindi natin alam kung anong klaseng patibong ang inihanda ni Ythan," turan ni Ramon. "Tamahome," aniya."Bakit po kamahalan?" tanong ni Tamahome."Maraming salamat sa samahang walang katulad. Salamat sa palaging pagtaya ng buhay mo, masunod mo lamang ang mga utos at bilin ko. Kung anuman ang

"Twenty minutes, Rhea. I'm giving you twenty minutes to talk to your daughter. After that, I will release her on the street, and you will come with me. Don't try to fool me or else... we will all be buried six feet underground," Ythan said.Kinagat ni Rhea ang kaniyang dila para pigilan ang mga masasamang salitang nais niyang sabihin kay Ythan. Mula sa mukha nito ay nalipat ang tingin niya sa hawak nitong remote-control. 'May bombà sa building na ito?' ani ng isip niya. Iniikot niya ang kaniyang mga mata sa paligid para hanapin ang bomba pero hindi niya iyon nakita."Twenty minutes start now!" sabi ni Ythan. "Jett, bantayan mo sila nang maayos," bilin niya bago tuluyang lumabas ng silid. Yumuko si Jett bilang pagsang-ayon sa utos niya.Galit na galit na nakatingin si Rhea sa kasasara lang na pinto. Biglang bumukas ang kaniyang mga kamay na kanina pang nakakuyom nang maramdaman niya ang paghawak sa kaniya ni Freya. Agad na pumatak ang sunod-sunod na mga luha sa kaniyang mga mata. Mabil

**Bago sumabog ang bomba**"Anong balak mong gawin?" tanong ni Jett habang masamang nakatingin kay Rhea.Mabilis na lumayo si Rhea kay Freya. Napalunok siya nang sunod-sunod. "I'm just checking her. She's my daughter. Is it now a crime to check up on her? Besides, pakakawalan din naman siya ng amo mo, oras na sumama ako sa kaniya papuntang ibang bansa. Is there any problem?" Rhea said, without even blinking.Ngumiti si Jett at pagkatapos ay tumango. "I see." Naglakad siya palapit kay Jackson at bumulong, "I'm done playing. Let's end this game."Tumunghay si Jackson at ngumiti.Nagtatakang tiningnan nina Freya at Rhea ang dalawa."Nakuha mo ba?" tanong ni Jackson."Oo…Kuya Jackson," tugon ni Jett.Namilog ang mga mata nina Freya at Rhea sa kanilang narinig."What's happening?" Rhea asked."That Jett, called Jackson…kuya," Freya murmured."Magkapatid sila?" malakas na tanong nina Freya at Rhea habang nanlalaki ang mga mata sa isa't-isa.Tinulungan ni Jett na makatayo si Jackson. "Our se

"Who are yo—" Nanlaki ang mga mata ni Freya nang yakapin siya ni Ramon. Pilit niyang inaalis ang pagkakayakap nito pero hindi niya ito naawat."Thanks God, you're safe!" nakapikit na turan ni Ramon habang yakap-yakap si Freya.Pinandilatan ni Freya si Jacob na ngayon ay hindi man lamang nagrereklamo na may ibang lalaki, worst, medyo matandang lalaking nakayapos sa kaniya. "Excuse me. Sino po ba kayo?" aniya pagkatapos niyang kumawala sa pagkakayakap ni Ramon."I'm sorry, Freya. Natuwa lang ako ng sobra. Hindi mo ba talaga ako natatandaan?" tanong ni Ramon.Kumunot ang noo ni Freya. "I don't think so," she said.Ngumiti si Ramon."Wait! You look familiar!" Nag-isip si Freya."I'm your Tito Ramon! Kapatid ako ng Tatay Ramil mo," diretsong sabi ni Ramon.Namilog ang mga mata ni Freya. Inilapit niya ang kaniyang mga mata sa mukha ni Ramon. Mayamaya pa ay naglulundag siya nang makumpirma niyang tiyuhin niya nga ito. "My God! Tito Ramon! Hindi po kita nakilala agad! I mean, look at you now!