OFFICE Alas dies na ng umaga pero si Lucien nakatulala lang sa kanyang laptop. Naiiling na lang ako bago binaba ang hawak na folder. Sa totoo lang ang dami ko ng nagawa ‘e. Na-arranged ko na lahat ng pipirmahan at babasahin niyang documents, ang iba pa nga ay ako na mismo ang naghatid sa ibang department. Kanina ko pa rin pa-simpleng pinag mamasdan ang lalaki. Lutang na lutang ang loko, Akala mo broken hearted e. Hindi na ako nakatiis, tumayo ako sa kinauupuan saka dumeretso sa table niya saka naupo sa upuan na nasa harap. Humalukipkip ako habang nakataas ang isang kilay. Napaangat siya ng tingin. Takte, hindi ako sanay makita na ganito ang lalaki. “Ano ba ang nangyayari sa ‘yo? Kahapon ka pa wala sa sarili mo.” Tanong ko. Kunwari walang akong alam, titignan ko lang kung mag oopen up. Maang-maangan muna ako sa ngayon. “N-nothing, wala lang ako sa mood.” Matamlay niyang sagot na siyang kinataas lalo ng kilay ko. Aba! Itatago niya talaga sa akin ang pag

SCARLETT point of view Nakasandal ako sa kotse habang sumisimsim ng kape na binili ko. Nakaharap ako mismo sa cafe na kinaroroonan ni Claire at Lucien. Para mabantayan sila maige. Gusto ko nga rin sana kumain ng cake sa loob kaso iniisip ko na baka biglang may kalaban na sumulpot. Isa pa ayoko makausap si Lucien, naiinis pa rin ako sa naging pag uusap namin kanina habang papunta dito sa Cafe. Buti nga hindi na ulit nagtanong ng nagtanong dahil kung nagkulit pa siya makakatikim na siya sa akin ng sapak. Naubos ko na ang kape na iniinom, itatapon ko na sana sa basurahan ang cup ng biglang may tumawag sa akin. “Hermosa, comer here!” Napalingon ako sa entrance ng cafe, nangunot ang noo ko ng makitang sinesenyasan ako ni Lucien na lumapit. Nagtataka naman akong humakbang papalapit sa kanya, bakit kaya? May problema ba? “Bakit?” Tipid na tanong ko. Inis pa rin ako sa kanya. “Tara sa loob, I ordered pasta and cake for you. I know you're hungry too.” Tinaasan k

SCARLETT Magaan ang pakiramdam ko habang nakasunod kay Lucien papasok sa loob ng building ng kompanya. Good mood ako dahil sa nakalipas na dalawang araw ay todo pahinga lang ang aking ginawa. Hindi ako hinayaan ng lalaki na kumilos. Nakakatawa nga dahil paso lang naman ‘yung natamo ko pero grabe niya ako pag bawalan. Daig ko pa ang nabaril at malala ang tama. Sa dalawang araw na iyon hindi ko naramdaman ang pagiging isang maid. Nakasakay na kami ng elevator pinindot ko ang floor kung saan ang opisina ni Lucien. Papasarado na ang elevator ng may humarang na kamay kaya muli itong nag bukas. Napataas ako ng kilay ng makita si Crystal na abot tenga ang ngiti tapos pumasok sa loob at tumabi kay Lucien. Nang ibaling ko ang tingin sa lalaki ay walang emosyon ang mukha nito habang nakatingin lang sa harap. Hindi pinansin ang kakapasok lang na si Crystal. Napangisi na lang ako saka tumingin kay Crystal na patingin tingin sa katabing lalaki at halatang nagpapansin. Binalik

SCARLETT NAKATAAS ang isang kilay ko habang nanonood kela Lucien. Hindi namin masyado marinig ang kanilang sinasabi dahil hindi naman kalakasan ang kanilang boses. Nagtataka tuloy ako kung ano na naman ang gusto ni Crystal. Halata sa mga mukha nila na hindi maganda ang kanilang pinag-uusapan. Pasulyap sulyap pa nga sila dito sa gawi namin. Hindi ko naman magawa na lumapit dahil naguusap nga sila at baka madamay pa ako sa kung anong pinagtatalunan nilang dalawa. Hanggang sa bumukas ulit ang pinto, namilog ang mga mata ko at napatayo dahil nakita kong si Claire ang papalabas pero napatigil din agad ito sa naabutang eksena. Shit! Hindi man lang napansin ng dalawa na bumukas ang pinto. Huli na para sabihan ko pa si Lucien dahil kitang kita na ng girlfriend niya ang lahat. Ang malas naman! Sinasabi ko na nga ba meron akong hindi magandang kutob e. Tumingin ako kay Night, sakto nilingon din naman ako nito saka nakakaintinding tumango. “Go ahead, kailangan k

SCARLETT NADATNAN kong mahimbing na natutulog si Lucien kaya ma-ingat kong nilapag ang tray sa side table tapos yumuko para idikit ang likod ng palad sa kanyang noo para alamin ang temperatura nito. Napabuntong hininga ako ng mas uminit ito. Sunod ko namang ginawa ay kinapa ang kanyang leeg. Naku! Basang basa na ng pawis! Pumunta ako sa walking closet niya para kumuha ng t-shirt. Pagkabalik ay marahan ko siyang tinapik sa balikat para gisingin. “Sir, gising na. Nandito na ang pagkain. Kumain ka muna para makainom ng gamot. Saka magpalit ka ng damit basang basa na ‘yang suot mo dahil sa pawis.” Dahan-dahan naman dumilat ang lalaki, tinulungan ko siyang makaupo saka sinandal sa headboard ng kama. “S-salamat, Hermosa.” “Sige na, Magpalit kana ng damit mo. Baka matuyuan ka ng pawis.” Sambit ko saka inabot sa kanya ang T-shirt. Kinuha naman niya yun. “Kaya mo ba?” “Y-yeah.” Nang huhubarin na niya ang suot na damit ay agad kong iniwas ang tingin at binaling sa da