The Lady Gangster's Mission For The Prince のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

Kunot noo naman siyang tumingin kung saan nakatingin si Dylan, sa mismong harap na may kalayuan sa kanila. Ang bilang niya ay nasa limang tao, pero ang suot nila ay purong itim na hindi makikita ang mga mukha dahil sa mga taklob nila sa mga ulo. "Ang suot nila ay katulad ng nakita ko sa tarangkahan ng palasyo," saad niya sa isip. Hinanda niya ang sarili dahil wala siyang dalang armas. Mabuti na lang ang mga kawal ay meron maging si Dylan ay walang ding dala. "Anong gagawin natin?" "Sa ganitong pagkakataon ay lumalapit kami at kinakausap sila, lalo na kung gusto naming dumaan." "Kinakausap niyo lang paano kung bigla silang sumugod? Hindi ba noon ay hindi ka pa marunong gumamit ng espada at konti lang din naman ang kawal na nakabantay sayo sa tuwing lumalabas ka ng palasyo?" "Sa bansa namin ay ganito talaga ang nangyayari. Ayaw namin ng gulo lalo pa at sa labas ng palasyo, kaya ang ginagawa namin ay kinakausap sila ng mahinahon. Sumusunod naman sila, pero kakaiba ang mga humaran

Kumunot ang noo niya. "Anong ibig mong sabihin?" Ang mga mata niyang naging alerto ng kumuha din ito ng armas, pero pana at palaso ang kinuha nito, kung saan magaling ang prinsipeng si Prince Damon. "Maglaro tayo ngayon, Prince Dylan. Subukan natin kung talagang mahusay ang pag-eensayo sayo ng binibini. Akin ang pana at palaso, sayo naman ang espada." Maliit pa itong ngumisi. Ang magkatitigan nilang mga mata ay parang may mga kuryenteng dumadaloy, pero napa-isip siya, "Mas madali akong masusugatan sa palaso dahil mas mabilis ang pagtira no'n. Kung hindi ko gagamitin ng mabuti ang espada ay tiyak akong sa katawan ko tatarak ang palaso niyang gagamitin." "Hindi patas kung pana at palaso ang sayo at ang akin ay espada." Tumawa ng mahina si Prince Damon, pero hindi tunog ng natutuwa. "Kung mahusay ka ng humawak ng espada ay madali na lang sayo na harangin ang bawat tira ko ng palaso at hindi mo din naman siguro hahayaan na sa katawan mo bumaon ang bawat tira ko." Nagdadalawang isip ma

Nang na ayos na ni Adira ang higaan niya ay tumingin muli siya kay Prince Dylan. "Wala ka bang balak lumabas? Baka hinahanap ka na ni King Stephen dahil may bisita kayo ngayon." Sumandal lang sa pader si Dylan. "At saka baka mamaya paghinalaan pa tayong dalawa dito. Alalahanin mo kwarto ito ng babae at isa kang prinsipe. " Ilang saglit pa nga lang ay may tumatawag na sa labas, si Heneral Agustin. "Binibini, nakita mo ba ang prinsipe!" sigaw nito mula sa labas ng pintuan ng kwarto. Mabilis naman siyang lumapit sa pintuan at tiningnan si Dylan na parang balewala lang sa prinsipe na makita siya dito ni Heneral Agustin. Binuksan niya ang pinto at sumilip lang sa siwang. "Hindi mo ba siya nakita, heneral?" tanong niya. "Kanina ko pa nga hinahanap, pero kahit saang parte ng palasyo ay wala siya. Paalis na sila King Cyrus gusto sana ni King Stephen na makapagpaalam siya." Lumikot ang mga mata niya. "Tutulong na din ako sa paghahanap at pag nakita ko siya ay papupuntahin ko kaagad kung

Samantala nagtataka talaga si Adira kung bakit ang tahimik sa loob ng lumang warehouse. Wala din siyang napapansin na mayroon nakatago sa ibang tambak na basura na nandoon. Pero nagulat siya ng gumalaw ang mga basura at pinalibutan siya. Ang basura pala na nandoon ay mga tao na nag-anyong basura kaya hindi agad ito napansin ni Adira. Umiikot ang katawan niya dahil madami ang nakapaligid sa kanya ngayon, at sa hinala niya ang lahat ay kapwa niya gangster na nakalaban niya noon. "Long time no see, Adira. Panahon na para maningil kami." Napangisi siya, "Ang alam ko ay kayo ang may utang. Bakit ako ang sinisingil niyo ngayon?" Puno ng galit itong naglabas ng isang baseball bat. "Ang yabang mo talaga. Umpisahan na natin ng magka-alamanan na." Nakiramdam si Adira sa bawat ikot ng katawan niya dahil may posibilidad na may umatake sa likuran niya. Nang may naramdaman siyang may tumatakbo ay agad siyang humarap sa tao na 'yon at sinubukan niyang harangin ang bawat paghampas ng kahoy nito.

Tumingin naman si Dylan kay Adira. "Simon," tawag niya. Napalingon naman ito kaagad at bahagyang nagtaka, pero kalaunan ay nagsalita din. "Dumating ka pala." Kumunot ang noo niya. "Anong akala mo sa akin hindi darating? Kahit pa nasa ilalim ako ng lupa darating ako basta kailangan mo ng tulong," masungit niyang saad. Napangiti naman si Simon. "Ang layo kasi Adira, at saka ang hirap ng ginawa mo lalo pa at kailangan gumamit ng eroplano para lang makabalik dito." "Huwag mo ng isipin kung paano ko nagawang makabalik dito ng mabilis. Kumusta ang pakiramdam mo?" "Okay na ako medyo nanghihina dahil sa natamo kong sugat, pero the rest ay okay lang." "Mabuti kung ganon." Napakunot ang noo niya at tiningnan si Dylan na nanunuod lang sa kanila ni Simon. "Dylan, ano ang sabi ng doctor?" "Kailangan niyang manatili dito ng dalawa o tatlong araw bago umuwi dahil mas mabuti daw iyon para maghilom agad ang mga sugat niya." Bumaling naman ng tingin si Simon kay Dylan. "Sino siya, Adira?" "S