“WOW! Ang ganda naman po dito daddy!” Agree ako sa sinabi ng anak ko, nakangiting nakatingin ako ngayon sa rooftop na puno ng mga led lights na dim color na lalong nagpaganda sa paligid. Makikita mo ‘rin ang mga fresh white roses sa paligid lalo na sa table na nasa gitna. Ipinaghila ako ni Ryc ng upuan kung kaya’t naupo na ako doon. Katabi ko si Issa habang nasa tapat ko naman si Ryc at mayroon pang isang bakanteng upuan sa tabi niya na mukang para kay Dexter. Umalis kasi ito kanina at hindi ko alam kung saan nagpunta. “Do you like it wife?” nakangiti niyang tanong saakin na ipinupunto ang paligid. “Yes, hindi ko akalain na mas gaganda pa dito dahil sa design.” Kitang-kita kasi ang view sa ibaba na nagmistulang maliliit na christmas light dahil nasa pinakang itaas kami ng hotel. “Masaya ako na nagustuhan niyong dalawa dito,” nginitian ko lang muli si Ryc habang nag kwentuhan na sila ni Issa. Hindi ako nagsasalita o sumasabat sa kanila, gusto ko lang sila panoorin kung gaano sil

HINDI na ako natulog matapos naming mag-usap ni kuya Leandro. Sabi niya ay hindi muna siya babalik sa manila at mananatili sa Bagiuo pero hindi magpapakita kay Isabella. Sumang-ayon naman ako dahil natatakot ako na kapag nagkita sila ng asawa ko ay sumama ito sa kaniya at iwan kami. Kahit pa na sinabi ni kuya na kalilimutan na niya ang nararamdaman niya ay hindi ko pa ‘rin alam kung sino ang mahal ni Isabella. Sa oras na malaman kong si kuya ang gusto niya ay hindi ko kakayanin, yet hahayaan ko siya. Siguro tama lang na ako naman ang magparaya kung sakali mang si kuya talaga ang mahal niya. Alam ko ‘din naman na hindi pa ako gusto ni Isabella, minsan nga nananalangin ako na sana ‘wag na bumalik ang ala-ala niya pero masyado akong selfish kapag nagkataon. Hanggat wala siyang sinasabi na si kuya ang mahal niya ay hindi ako titigil sa kaniya, kukunin ko ang loob niya ay sisiguraduhin ko na mahuhulog siya saakin na halos hindi na siya makakabangon pa. “Good morning, wife. Breakfast i

Hindi ko alam pero may pumipigil saakin na sabihin iyon sa harap ng mga kaibigan ko. Feeling ko ay hindi nila dapat malaman o hindi sila pwedeng ma-involve tungkol doon lalo na at buhay na ang pag-uusapan. I have this kind of feeling na tingin ko ay dahilan kung bakit hindi ako nag kwento sa kanila kung bakit namatay ang magulang ko. Hindi nagtagal ang mga kaibigan ko dito sa ospital dahil kailangan pa ‘daw nilang bumalik sa karinderya at sa parlor. Naiwan si nanay Marites sa karinderya at ang parlor naman ay isinara muna nila ito at nalaman ko ‘din na gabi na pala, ibig sabihin ay kanina pa ako tulog. “Mommy, tatabi po ako sa’yo matulog ah?” napatingin ako kay Issa na nakatayo sa gilid ng higaan ko at nakangiting ginulo ang buhok niya. “Syempre naman anak, basta kumain ka muna kasabay sila daddy, okay?” umalis kasi si Dexter at Ryc para bumili ng hapunan. Naiwan kaming dalawa ni Issa pero mayroon namang TV kaya hindi kami naiinip, nasa sofa siya kanina nakaupo pero nang matapos

KIM “’WAG kayong titigil hanggat hindi niyo nakukuha si Isabella, hindi natin alam hanggang ngayon kung tumalab ba sa kaniya ang experiment o hindi.” Napatayo ako dahil sa sinabi ni Lord Franklin at lumapit dito ng bahagya pagkatapos ay ipinatong ang aking dalawang kamay sa kaniyang table at seryoso itong tinignan. “Paano kung hindi tumalab? Paano kung kusa na siyang lumalapit kay Ryc lalo na at nandito ang anak niya? Anong gagawin?” nakita ko ang pagkunot ng kaniyang noo dahil sa sinabi kong iyon. “Kung hindi tatalab ay malamang mamamatay siya, sa oras na bumalik ang ala-ala niya ay katapusan na niya dahil maaaring masira ang utak niya. Well, kung titignan ay mas pabor pa satin ang lahat dahil magagamit natin siya bilang panlaban kay Ryc.” Gusto ko siyang sapakin, gusto ko siyang barilin agad sa ulo pero hindi ko magawa. “Okay, I understand now. Kapag nakita na namin, bakit pa namin siya kukunin?” muli kong tanong ngunit biglang sumingit si Ren sa usapan. “May tauhan na nakakita

NAPAILING ako dahil sa sinabi ni ate Kim. Kung hindi ko siya kapatid ibig sabihin hindi ako anak nila mama at papa hindi ba? Sandali—hindi ko pa nga alam kung anong itsura nila mama at papa tapos ngayon malalaman ko na mayroon pa akong totoong magulang. “I-Isabella, kapatid pa ‘rin naman kita. Kahit anong mangyari ay kapatid kita. Sabay tayong lumaki hindi ba?” “S-Sabay? Hindi ko nga maalala ate Kim tapos ngayon malalaman ko na iba pala ang magulang ko?” Naramdaman ko na mayroong humawak sa magkabila kong balikat—si Ryc. “Wife, magpahinga ka na muna. Kung paano ka man napunta dito ay hindi na mahalaga, sasakit ang ulo mo kapag pinilit mo ang sarili mo tungkol sa bagay na ito.” Tama siya, hindi ko hahayaan na maging mahina ako sa ganitong panahon. Marami akong gustong malaman kaya kailangan kong magpahinga. Inakay niya ako palabas sa office ni ate Kim at dinala sa kwarto ko. “Sasabihin niyo saakin bukas huh, Ryc?” ngumiti siya sa sinabi ko at hinalikan ako sa noo kaya napapikit